Το πέμπτο "κανάλι"

Το πέμπτο κανάλι είναι αυτό που τραβήξαμε όλοι εμείς που παρακολουθούμε άναυδοι την κωμωδία του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες, τις τελευταίες ημέρες.

Και το αποτέλεσμα είναι πλέον δεδομένο. Τέσσερις επιχειρηματίες που επενδύουν 246 εκατομμύρια ευρώ, για να συμμετέχουν στην κερδοφορία των περιορισμένων διαφημιστικών προϋπολογισμών των ημερών μας, κάτι λιγότερο από 200 εκατομμύρια ετησίως χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη και τα τέσσερα κρατικά κανάλια που όλο και κάτι θα τσιμπήσουν και αυτά.

Κάτι δεν μου ακούγεται σωστό, δεδομένου ότι το κόστος λειτουργίας του κάθε ενός από αυτά έχει εκτιμηθεί στα 50 εκατομμύρια ετησίως.

Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή. 
Τα θέματα είναι δύο, η διαδικασία και το αποτέλεσμα.

Η διαδικασία της επιλογής των νέων καναλαρχών, χρήζει ειδικής ανάλυσης μιας και μας παραπέμπει σε τακτικές ολοκληρωτικών καθεστώτων αλλά και ξεπερασμένων τεχνολογιών προηγούμενων δεκαετιών.

Από την απόλυτη μυστικότητα της διαδικασίας συμπεραίνουμε ότι πολύ δύσκολα μπορεί να αναλυθεί και να ερευνηθεί αυτή σε σχέση με τους υπάρχοντες κανονισμούς. Είναι κάτι σαν την εξιχνίαση γεγονότων όπως ο κόλπος των χοίρων, η δολοφονία του JFK, κάποια εξαφάνιση στο τρίγωνο του διαβόλου και τέτοια γεγονότα όπου πέρασαν δεκαετίες μέχρι να έρθουν στο φώς όλα αυτά που παίχτηκαν πίσω από κλειστές πόρτες. Και εμείς να μην τα προλάβουμε, οι απόγονοι μας σίγουρα θα τα μάθουν όλα.

Για το όφελος του δημοσίου, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι, γιατί θα πρέπει να συμψηφίσουμε  τα πιθανά κόστη που θα προκύψουν από το κλείσιμο των επιχειρήσεων που δεν νομιμοποιήθηκαν.

Όσον αφορά το αποτέλεσμα υπάρχουν δύο αναγνώσεις και μόνον αυτές.

Το πρώτο σενάριο, και κατά την άποψη μου το ποιο πιθανό, είναι ότι αυτοί οι επιχειρηματίες προσδοκούν σε άλλα οφέλη και όχι στις κερδοφορίες από τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις.

Ο πρωθυπουργικός μύθος των βιώσιμων καναλιών κατερρίφθη αυτόματα μόνο και μόνο από το αρχικό τίμημα της αδειοδότησης. Αλλά δεν είναι και ο πρώτος μύθος που καταρρίπτεται για αυτό δεν μας κάνει και πολύ εντύπωση, το αντίθετο ίσως να μας ξάφνιαζε θετικά.

Οι λόγοι που ισχυρίζομαι ότι δεν ελπίζουν στις συγκεκριμένες κερδοφορίες είναι απλοί και υποστηρίζονται από απλά μαθηματικά και απλά οικονομικά.

Λόγω των περιορισμένων διαφημιστικών κονδυλίων, των μεγάλων αρχικών επενδύσεων και εννοώ κατ αρχάς τα 246 εκατομμύρια συν ότι άλλες επενδύσεις χρειαστούν, και των συγκεκριμένων λειτουργικών εξόδων, αποκλείεται οι κερδοφορίες τους προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων να είναι πολύ μεγαλύτερες από τις ετήσιες ανάγκες που θα έχουν για αποσβέσεις, τόκους κεφαλαίων και φόρους.

Σε συνδυασμό δε, με τα αυξημένα κεφάλαια κίνησης που συμπεραίνονται λόγω της αρνητικής χρηματορροής που έχουν οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις, βλέπε σύντομες πληρωμές αλλά καθυστερημένες εισπράξεις, οι στόχοι των κερδοφοριών γίνονται ακόμα πιο μακρινοί και πιο  αμφισβητούμενοι.

Το δεύτερο σενάριο είναι ότι αυτοί οι επιχειρηματίες προσβλέπουν στην τεράστια επερχόμενη ανάπτυξη, προσδοκώντας δραματική αύξηση  των διαφημιστικών κονδυλίων και ως εκ τούτου τεράστια αύξηση του τζίρου τους με ταυτόχρονη εκμηδένιση όλων των επισφαλειών που έπονται αυτής της αγοράς. Τι ώρα?

Τα συμπεράσματα από αυτές τις διεργασίες, και έχοντας και υπόψη τους ισολογισμούς κάποιων αντίστοιχων εταιρειών, είναι δύο.

1. Οι συγκεκριμένοι επιχειρηματίες, ίσως με κάποιες εξαιρέσεις, δεν εμπλέκονται σε αυτήν την διαδικασία με την έννοια της κερδοφορίας, αλλά για κάποιες παράλληλες δραστηριότητες, αποδεικνύοντας περίτρανα και ταυτόχρονα ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει σε σχέση με την διαπλοκή των καναλαρχών. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν, τελικά.

2. Θεωρώ επίσης ότι είναι προφανές ότι κάποιοι ψάχνουν για αφηγήματα ένεκα των κοντινών εκδηλώσεων της συμπρωτεύουσας και εκμεταλλευόμενοι την έκδηλη δίψα της κοινωνίας για ελπίδα και στροφή προς το καλύτερο, θα κάνουν ακριβώς αυτό.

Θα δώσουν μπαγιάτικη “ελπίδα” στο λαό, αφού δεν ξέρουν, δεν μπορούν και δεν θέλουν να του δώσουν τίποτα άλλο.