Την διαπλοκή την πολεμάς, δεν τη συζητάς

Εχθές το βράδυ, την 10η Οκτωβρίου, κάποιοι θυσιάσαμε το παιχνίδι της “επίσημης αγαπημένης”, της Εθνικής Ελλάδος, για να δούμε την συζήτηση  για την διαπλοκή στην βουλή.

Ξέρω, κακώς θα πείτε κάποιοι, αλλά τέλος πάντων αυτό κάναμε.

Επί της ουσίας, η διαπλοκή και το δημόσιο χρέος, είναι τα τελευταία δύο θέματα που αυτή η κυβέρνηση μπορεί θεωρητικά να βάλει κάποιο γκολ, γιατί σε όλα τα υπόλοιπα δεν έχει καταφέρει απολύτως τίποτα, για να μην πω ότι έχει χειροτερέψει τα πάντα που είναι και η σκληρή πραγματικότητα.

Όσον αφορά την διαπλοκή, τα δικά μου συμπεράσματα είναι ότι, η διαπλοκή δεν είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων αστικών πολιτικών και κοινωνικών συστημάτων, ούτε χαρακτηριστικό κάποιων πολιτικών κομμάτων.

Είναι ίδιον της αδυναμίας του ανθρώπινου χαρακτήρα και της αδυναμίας του να αντισταθεί σε πειρασμούς που ενδέχεται να προκύψουν.

Η “αριστερά” χρησιμοποιεί τον πόλεμο κατά της διαπλοκής γιατί δεν έχει και τίποτα άλλο να επιδείξει, σε παγκόσμιο επίπεδο, όσον αφορά την βελτίωση του τρόπου και των συνθηκών της ζωής του ανθρώπου. Αδίκως βέβαια, γιατί προφανώς πιο εύκολα εκθέτεις την διαπλοκή σε δημοκρατικά συστήματα, όπου η πληροφόρηση και η ενημέρωση είναι διάχυτη και ανταγωνιστική από όλες τις πλευρές, από ότι σε ολοκληρωτικά καθεστώτα που η γενικότερη ροή της πληροφορίας είναι ελεγχόμενη.

Ακούσαμε λοιπόν εχθές τον πρωθυπουργό να βάλλει κατά της διαπλοκής, για την εξαγορά συνειδήσεων, για το κακό κεφάλαιο και για όλα τα δεινά που έχουν φέρει τα δύο “παλιά” ισχυρά κόμματα στην χώρα μας. Στο στόχαστρό του ήταν σε μόνιμη βάση η Siemens, η Siemens, και η Siemens. Ακούσαμε και κάτι για τα δάνεια των καναλιών και τα δάνεια των κομμάτων. Εγώ να τα δεχθώ όλα αυτά, άλλωστε δεν έχουν ειπωθεί πρώτη φορά, “κόπι πάστε” από προηγούμενη συζήτηση της βουλής τα πιο πολλά.

Δεν μας είπε όμως τίποτα για το ότι η δικιά του κυβέρνηση με τις προσλήψεις των συγγενών, τα προσφυγικά κονδύλια και τις ΜΚΟ, τον Καλογρίτσα και την Τράπεζα Αττικής, την κατάτμηση των εργολαβιών της οδού Πατρών Πύργου, και άλλα πολλά, προσπαθεί να ανταγωνισθεί τους “παλιούς κακούς” της παρέας και σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα. Κατάφερε δηλαδή σε μόλις 20 μήνες διακυβέρνησης να ανταγωνίζεται 40 χρόνια “διαπλοκής”.

Κατηγόρησε τον “κατάπτυστο” νόμο περί ευθύνης υπουργών αλλά δεν μας είπε γιατί δεν τον καταργεί ο ίδιος.

Την ίδια ώρα στο Eurogroup, η χώρα δεν έπαιρνε ολόκληρη την αναγκαία δόση των 2,8 δισ. της χρηματοδότησης για λόγους ασυνέπειας.  Βλέπεις λίγη σημασία έχει η αποπληρωμή χρεών του δημοσίου προς την ιδιωτική αγορά.

Προείχε η καταδίκη Χριστοφοράκου.

Η αντιπαράθεση του κου Κυριάκου Μητσοτάκη μας άφησε μια γεύση αισιοδοξίας για το μέλλον. Δομημένη και απαντητική ομιλία σε όλα της σχεδόν τα σημεία.

Το τελευταίο μέρος της δευτερολογίας του είχε τα ηγετικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που χρειάζεται η χώρα για να δει την επόμενη μέρα. Ενωτικός, αισιόδοξος και πειστικός ότι μπορεί να κάνει την διαφορά.

Είναι προφανές πλέον ότι ο κος Κυριάκος Μητσοτάκης είναι καταδικασμένος να κυβερνήσει αυτή τη χώρα με μονόδρομο πλέον την επιτυχία. Το νου σου Κυριάκο, αυτή η χώρα δεν αντέχει άλλη γκέλα.

Ξέρω ότι ξέρει, διαισθάνομαι έντονα ότι μπορεί και ελπίζω να θέλει, γιατί χρειάζονται και τα τρία για να κάνεις αυτή τη δουλειά, την όποια δουλειά.!!!