Η υποβάθμιση της διδασκαλίας των Θρησκευτικών και των Αρχαίων Ελληνικών

Τα τελευταία  σαράντα χρόνια κάθε υπουργός θέλοντας να αφήσει το δικό του αποτύπωμα στο χώρο της εκπαίδευσης επιχειρούσε  να προβεί σε μεταρρυθμίσεις που δυστυχώς τις περισσότερες φορές  έβλαψαν  τη ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης των παιδιών μας.

Το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών κατατρύχεται συνεχώς από το 1976 με τη πρώτη μεταρρύθμιση του Γ. Ράλλη όταν εξοβελίστηκε εντελώς από τη διδασκαλία του στο Γυμνάσιο (κάτι που τον έκανε να μετανιώσει αργότερα) μέχρι σήμερα όπου με σειρά μέτρων ουσιαστικά παραγκωνίζεται και περιθωριοποιείται  η διδασκαλία του από το Γυμνάσιο και το Λύκειο.

Καταργείται η διδασκαλία του «Επιταφίου» του Θουκυδίδη ο οποίος σύμφωνα με τον κ.Γερ. Μαρκαντωνάτο  αποτελεί «τον φλογερότερο διθύραμβο που γράφτηκε ποτέ στους αιώνες για το δημοκρατικό πολίτευμα».Όπως παλαιότερα είχε εκδιωχθεί η  διδασκαλία του πλατωνικού διαλόγου «Κρίτων» που αποτελούσε  «θεσπέσιο ύμνο» στη πατρίδα και ειδικότερα στην υπακοή όλων  των πολιτών στους νόμους της δημοκρατικής πολιτείας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό υποβαθμίζεται η διδασκαλία του μαθήματος στο Γυμνάσιο με τη μείωση των ωρών διδασκαλίας του και τη μη γραπτή εξέτασή του στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις και επιπλέον στο εξής τα παιδιά μας θα μαθαίνουν συνοπτικά σημαντικά κεφάλαια της Αρχαίας  Ιστορίας μας .

Η σημασία της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών έχει άμεση σχέση με την εμπέδωση της Νέας Ελληνικής Γλώσσας από τους νέους μας.Με την επιχειρούμενη κατάργησή τους  οι νέοι μας θα απολέσουν  την ικανότητα αναγνώρισης της έννοιας των λέξεων από την ετυμολογική τους  σύσταση στους διάφορους τομείς της ζωής  , της επιστήμης, της φιλοσοφίας  και της τεχνολογίας. Να θυμίσουμε ότι πολλές Ευρωπαϊκές γλώσσες προσφεύγουν στο λεξιλόγιο της Αρχαίας Ελληνικής ή  αρκεί να ρωτήσει κάποιος απλά πως γράφονται στα Αγγλικά ή σε άλλες γλώσσες  οι λέξεις:  Οφθαλμολογία, Ανθρωπολογία κ.λ.π.

Επίσης  αποδομείται η διδασκαλία των Θρησκευτικών στο Γυμνάσιο και το Λύκειο σε ότι αφορά τον ορθόδοξο παιδαγωγικό του χαρακτήρα και με ότι αυτό συνεπάγεται στη πνευματική και κοινωνική ζωή  των παιδιών  μας. Αυτό ισοδυναμεί με  αποδιοργάνωση  της ελληνικής κοινωνίας που ήδη πάσχει από αξίες και πρότυπα και υστερεί σε ηθικούς φραγμούς. Δεν είναι δυνατόν το μάθημα των Θρησκευτικών να μην αναφέρεται στην  Καινή Διαθήκη και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού αλλά  να μετατρέπεται σε θρησκειολογικό-πολυπολιτισμικό συγκρίνοντας την Χριστιανική θρησκεία με τις υπόλοιπες θρησκείες και δόγματα.

Ας αναλογιστούν  οι  σύγχρονοι «παιδαγωγοί» του υπουργείου τις ολέθριες επιπτώσεις που θα έχουν οι «μεταρρυθμίσεις» τους  στους  νέους μας και ας απαλλαγούν επιτέλους από τις όποιες κομματικές ή φιλοσοφικές   μονομέρειες και ιδεοληψίες τους  για το καλό της Πατρίδας μας.