Αυγά σπάσαμε, ομελέτα δεν βλέπω...

Κυκλοφόρησε πρόσφατα το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη «Λέγοντας και ξαναλέγοντας» (εκδόσεις Ίκαρος).

Πρόκειται για μία συγκριτική μελέτη τεσσάρων λογοτεχνικών κειμένων: το ποίημα «Η Έρημη Χώρα» του Τ. Σ. Ελιοτ, στη μετάφραση του Γιώργου Σεφέρη• το διήγημα του Νάσου Βαγενά «Πάτροκλος Γιατράς ή Οι ελληνικές μεταφράσεις της Έρημης Χώρας»• το ποίημα του Ηλία Λάγιου «Η Έρημη Γη»• και το ποίημα του πρωτοεμφανιζόμενου Α. Τ. Ελή «Η Έτοιμη Χώρα».

Δεν θα παρουσιάσω εδώ το βιβλίο του Δοξιάδη. Θα σταθώ μόνο στην έξοχη παρωδία του Α. Τ. Ελή ο οποίος χρησιμοποιώντας το στυλ και το ύφος του Έλιοτ αλλά και υλικά από την ελληνική και τη διεθνή λογοτεχνία επιτυγχάνει μια μοναδική αποτύπωση της Ελλάδας του 2016.

Παραθέτω ενδεικτικά αποσπάσματα:

«H κυρία Γωγώ, η διάσημη καφετζού,

Είχε αλλεργική ρινίτιδα, παρ’ όλα αυτά

Είναι η πιο καλή στην Ευρωπαϊκή Ένωση,

Και λέει τον καφέ μοναδικά. Να, είπε,

Βλέπω εδώ, τον πνιγμένο Υπουργό Οικονομικών

(Πέντε οργιές βαθιά είναι το πέτσινο σακκάκι του. Κοίτα!)

Από εδώ είναι η Πεντάμορφη, η Τασία των Βράχων,

Η κυρά των ψευδαισθήσεων.

Εδώ είναι ο Αλληλέγγυος και εδώ η Παγκοσμιοποίηση,

Εδώ αυτός με την ποσέτ και το χαμόγελο,

Και ο άλλος με το σακίδιο που δε μας δείχνει ποτέ

Τι έχει μέσα. Δεν ξέρω πού είναι το Γουδί.

Να μην κάνετε μπάνιο φαγωμένοι.

Βλέπω απολυμένους χιλιάδες στους τροχούς,

Όλοι τους του ιδιωτικού τομέα. Αν δείτε τον κ. Μάνο,

Πείτε του ότι ο καφές τον επιβεβαίωσε.

Πρέπει να προσέχουμε τι λέμε γιατί μας ακούν».

Δείτε και το παρακάτω απόσπασμα:

«Μας πήγε ο νοτιάς σύντροφοι

Ναι, μας πήγε, όπως δεν πήγε τον Άρη τον Μάρκο τον Νίκο

Εμάς μας πήγε

Όμως μόνο για λίγο

Πολύ λίγο

“Στο περιγιάλι το κρυφό

Κι άσπρο σαν περιστέρι"

Ναι, τι είπες Μπέτη; Γύρισαν τα παιδιά από το σχολείο πιο νωρίς;

Άλλαξε η ώρα του πάρτι;

Καλά εντάξει μην κάνεις έτσι, έτσι είναι τα πάρτις

Ας τα πάει η μάνα σου σε τελική

Ε, τι, στην Εκάλη είναι το πάρτι δε θέλει και καμιά φοβερή ασφάλεια

Έχουν ασφάλεια οι γείτονες

Δε μένουν δα και βιομηχανικοί εργάτες στην Εκάλη».

Ακολουθεί η μεταμόρφωση του Ελιοτικού Φοίνικα Φληβά σε καθ’ ημάς Παναγιώτη:

«Ο σύντροφος Παναγιώτης, που πέθανε το καλοκαίρι,

Ξέχασε τις ντουντούκες και τις λαοθάλασσες

Και τη Θεωρία της Υπεραξίας.

Τον πήρε μια σπηλιάδα

Ψιθυρίζοντας, πήρε τα οστά του. Όπως τον πήγαινε

Ξανάζησε μια μια τις μέρες της νιότης του

Ανεμισμένος.

Ορθόδοξοι και ρεβιζιονιστές

Εσείς που γυρνάτε τον Τροχό της Ιστορίας

Να θυμάστε τον Παναγιώτη, που ήταν κάποτε νέος κι αλάνθαστος

σαν κι εσάς».

Και, τέλος η Έτοιμη χώρα καταλήγει:

«Στ’ άρματα στ’ άρματα

Μου τα παίρνεις και μου λες φταίει η ντάμα κι ο βαλές

Έβαλα ένα κεραμίδι πάνω απ᾽ κεφάλι μου

Στον αγώνα ενωμένοι

Οίμοι, τάλαινα

Έτσι τελειώνει ο κόσμος. Όχι με μια σφαγή

Αλλά με έξι μπουκάλια άδεια μπέρμπον στη σουίτα του ξενοδοχείου

στις Βρυξέλλες

Οίμοι. Πάει ο καημένος.

Αυγά σπάσαμε, σύντροφοι, ομελέτα δε βλέπω».