Η Λούκα Κατσέλη, η κρίση συνείδησης και το συνδικαλιστικό φινάλε των μεγάλων επιχειρησιακών σωματείων

Αν και προσεκτικά φιλοτεχνούσε εδώ και μήνες το “αριστερό” της προφίλ, η υπουργός Εργασίας έρχεται αντιμέτωπη με τον καθρέφτη της, με το πολυνομοσχέδιο που κατεδαφίζει τις εργασιακές σχέσεις και εγκαθιδρύει στην Ελλάδα εργασιακές συνθήκες Λατινικής Αμερικής. Σήμερα, στη Βουλή, επί δύο ώρες η Λούκα αντιμετώπιζε όλους τους βουλευτές κομμάτων της αντιπολίτευσης, που έβαλλαν εναντίον της με πυρ ομαδόν, για τις αλλαγές στα εργασιακά. Ωστόσο, ήταν μόνη της στα κυβερνητικά έδρανα, κάτι που της επισήμανε και ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνο στο τελευταίο δεκάλεπτο φάνηκε δίπλα της ο αναπληρωτής της, Γιώργος Κουτρουμάνης. Μένει να φανεί αν η πολιτική της μοναξιά θα φανεί και τη Δευτέρα-Τρίτη, οπότε θα συζητηθεί και θα ψηφιστεί το περίφημο “πολυνομοσχέδιο”.

Σε κάθε περίπτωση πάντως έρχεται αντιμέτωπη με τον… αριστερό εαυτό της. Μπορεί προ ενός μηνός να αρθρογραφούσε στο Βήμα της Κυριακής για το πόσο επώδυνο και ακατάλληλο ήταν για την Ελλάδα το “φάρμακο” της τρόικας, ωστόσο με τις αλλαγές στα εργασιακά, η υπουργός Εργασίας δίνει στην κοινωνία το φάρμακο αυτό και, μάλιστα, σε υπερβολική δόση. “Αν κάποιος διαφωνεί και δεν παραιτείται, αυτοεξευτελίζεται”, τής είπε σήμερα στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας. Και η Κατσέλη, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενη, απάντησε: “Δεν έχω πειρασμούς από το μέλι ενός υπουργικού θώκου, δε θα ήμουν σ’ αυτό το βήμα αν δεν πίστευα ότι αυτή η ρύθμιση υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον σε αυττή τη συγκυρία”. Η εποχή του “μνημονιακού ρεαλισμού” για τη Λούκα μόλις ξεκίνησε…

Επίσης πολύ κακή εντύπωση προκάλεσε στους δημοσιογράφους και όσους βρέθηκαν στην είσοδο της Βουλής χθες το βράδυ, η παρουσία-εποπτεία του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιώργου Πεταλωτή, δυο βήματα πίσω από την πλάτη της Λούκας Κατσέλη, τη στιγμή που έκανε δηλώσεις για τα επαχθή εργασιακά μέτρα, σηκώνοντας μόνη της το βάρος της κυβερνητικής πολιτικής «μνημοσύνου», όπως εύστοχα αποκαλεί σήμερα το μνημόνιο η «Ελευθεροτυπία». Το χειρότερο είναι ότι αμέσως μόλις ολοκλήρωσε τις δηλώσεις της, η Υπουργός στράφηκε προς τον κ. Πεταλωτή, για να βεβαιωθεί ότι «τα είπε καλά».

Καλά τα είπε, επειδή η κα Λούκα Κατσέλη είναι έμπειρη, μορφωμένη και αξιοπρεπής. Το πρόβλημα είναι ότι η ιδεολογία και η ιδιοσυγκρασία της δεν συνάδουν με αυτά που είπε. Γίνεται πολιτική με το ζόρι, «contre-coeur», όπως λένε οι Γάλλοι; Ειδικότερα όταν ο Πολ Τόμσεν υποστηρίζει ότι η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα αποτέλεσε μονομερή απόφαση της Κυβέρνησης, χωρίς να έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο από την τρόικα;

Το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα αντίστασης των επιχειρησιακών σωματείων, καθώς εκτός των άλλων προωθεί αλλαγές στο θεσμό του Ο.ΜΕ.Δ και δίδει τη δυνατότητα στον εργοδότη να παρακάμψει το σωματείο της επιχείρησης, όταν αυτό αρνηθεί τη σύμβαση, προσφεύγοντας σ’ ένα “ξεδοντιασμένο” Ο.ΜΕ.Δ, όπου ο/οι διατητής/ες θα μπορούν να αποφασίζουν μείωση μισθών. Επιπλέον δεν υπάρχει καμία απολύτως διασφάλιση ότι ο εργοδότης, εφόσον προηγουμένως αποσπάσει τη συναίνεση των εργαζομένων για μείωση μισθών, δεν θα τους απολύσει εν συνεχεία υπολογίζοντας την αποζημίωση απόλυσης με βάση των νέο μειωμένο μισθό. Ουσιαστικά αυτό το πολυνομοσχέδιο δίδει κίνητρα στους εργοδότες να προχωρήσουν σε ομαδικές απολύσεις παλαιών εργαζομένων, με μειωμένη αποζημίωση, προσλαμβάνοντας νέους εργαζόμενους είλωτες με μηδενικά εργασιακά δικαιώματα.