"Το μυαλό δεν φυλακίζεται ή αλλιώς brain drain"

Σε γραπτή του δήλωση ο Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδα και ιατρός, Σπύρος Καπράλος, αναφέρει τα εξής: "Ήταν τελικά θέμα χρόνου, το γνωστό πλέον σε όλους εμάς, ‘’Brain Drain’’ να χτυπήσει και την πόρτα των νοσοκομείων της Πάτρας.

Άδειασαν και συνεχίζουν να αδειάζουν οι δημόσιες δομές υγείας από ιατρούς όλων των ειδικοτήτων. Με αυτόν τον τρόπο καθίσταται προβληματική η λειτουργία των νοσοκομείων και πολλές φορές οριακή.

Ορισμένοι είχαν επισημάνει το πρόβλημα από καιρό, όπως π.χ. ο Ι.Σ.Π. και με κινητοποιήσεις και διαβήματα εκλιπαρούσαν για την αναχαίτιση του φαινομένου. Όμως, όπως παραδοσιακά ο κλάδος μας έχει επιδείξει και στο παρελθόν, λίγοι ιατροί συμμετείχαν ή ακόμα και αδιαφορούσαν μπροστά στο χάος που αχνοφαίνονταν. Τώρα που ο κόμπος έφτασε στο χτένι, όλοι διαμαρτύρονται.

Ξαφνικά θυμήθηκαν το ωράριο που ξεπερνούν και σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή νομοθεσία στη χώρα μας καταστρατηγείται. Άραγε τόσα χρόνια που υπήρχαν παντού ειδικευόμενοι γιατροί δεν ξεπερνούσαν το προβλεπόμενο ωράριο ή μήπως τελικά απλά συγκαλύπτονταν το πρόβλημα με εργαζόμενους δύο ταχυτήτων?

Δυστυχώς όμως ο βασιλιάς έμεινε γυμνός, αποκαλύφθηκε ότι τα δημόσια νοσοκομεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς ειδικευόμενους ιατρούς, ακόμα και αν χρειαστεί οι ειδικευμένοι να δουλέψουν περισσότερο.

Είναι πολλοί οι λόγοι που οδήγησαν τους ειδικευόμενους ιατρούς να αναζητούν σε άλλες χώρες την πολυπόθητη εκπαίδευση τους. Σίγουρα όμως δεν φταίει μόνο η οικονομική κρίση γιατί τελικά η κρίση είναι πολυεπίπεδη. Είναι κρίση θεσμών, αξιών,ηθικής.

Ας ανασκουμπωθούμε λοιπόν και ας διεκδικήσουμε έστω και τώρα την απρόσκοπτη λειτουργία της δημόσιας υγείας. Οφείλουμε όλοι οι ιατροί να σταθούμε μαχητικοί, διεκδικητικοί και σοβαροί μπροστά σε αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Γιατί τελικά ο απλός κόσμος πληρώνει το μάρμαρο.

Φυσικά και μονιμοποιήσεις ιατρών πρέπει να γίνουν άμεσα, παίρνοντας π.χ. από την δεξαμενή των επικουρικών ιατρών, αλλά και κυρίως αλλαγή στη νοοτροπία του εκπαιδευτικού ρόλου που οφείλει να έχει το δημόσιο σύστημα Υγείας στους ειδικευόμενους, ώστε να είναι ελκυστικό για το νέο επιστήμονα. Να μην ξεχνάμε τον διπλό και δύσκολο ρόλο του ειδικευόμενου ιατρού που εκτός από εκπαιδευόμενος είναι και εργαζόμενος, πολλές φορές σε δύσκολες συνθήκες.

Τώρα, όσο ποτέ η ανάγκη στήριξης των δημόσιων δομών υγείας είναι επιτακτική, αναγκαία και αποτελεί όαση ελπίδας για την κοινωνία μας."