Είναι κάποιες ειδήσεις που σε στοιχειώνουν για πάντα

Eίναι οι ειδήσεις που σε στοιχειώνουν για πάντα. Είναι κι αυτές οι εικόνες ή τα βιώματα που από τη μια σε (κατά)θλίβουν από την άλλη σε κάνουν να τους θαυμάζεις!

Μιλάμε για ανθρώπους που τους έλαχε κάποια στιγμή να ζήσουν μια προσωπική τραγωδία, να υποστούν μια βαριά σωματική ζημιά που θα την κουβαλάνε για πάντα.

Δεν πάει πολύς καιρός όταν, στο πλαίσιο του αθλητικού ρεπορτάζ, πληροφορηθήκαμε τον βαρύ τραυματισμό ενός νέου αθλητή. Βαριά η περιπέτεια, ΜΕΘ, τεχνητή καταστολή, βαρύ το πλήγμα στα κάτω άκρα, τελικά δεν απέφυγε τα χειρότερα, ήτοι τον ακρωτηριασμό ενός ποδιού.

Λίγο αργότερα, κάθε πρωί που βγαίναμε από το σπίτι για τη δουλειά, η ίδια πάντα εικόνα εκεί πίσω από το Σκαγιοπούλειο. Ένα νέο ζευγάρι να κάνει πάντα την ίδια βόλτα. Εκείνη να είναι πάντα στο πλευρό του, να τον στηρίζει, κι αυτός με τις πατερίτσες να περπατάει βήμα - βήμα. Γιατροί δεν είμαστε, αλλά όσο τον βλέπουμε όρθιο να περπατάει, μετριάζεται η στενοχώρια.

Ακολούθησε η επίσκεψη στην ξαδέλφη. Ευχάριστη μέρα, διπλή εορτή και γενέθλια στο σπίτι, αλλά παν’ απ’ όλα η περιέργεια να δούμε το νέο μέλος. Το μικρό ανιψάκι, αχρόνιαγο σχεδόν, που η κακή μοίρα το έφερε στον κόσμο αυτό με ένα βαρύ κινητικό πρόβλημα.

Κι όσο είναι ακόμα σε φάση αγκαλιάς μικρό το κακό. Αλλά σε ένα - δύο χρόνια; Πως θα μπουσουλήσει; Πως θα περπατήσει; Πως θα αυτοεξυπηρετηθεί; Μα είναι αυτά τα μαύρα μάτια του που δεν σε αφήνουν να στενοχωριέσαι και να θλίβεσαι. Και προσπερνάς το πρόβλημα, όπως ακριβώς αντιμετωπίζεις τα σκουπιδάκια: Τα κρύβεις κάτω από το χαλί.

Ο αθλητής, το άγνωστο ζευγάρι, ο μικρός ανιψιός είναι τρία πρόσφατα «δικά» μας παραδείγματα. Προφανώς ο καθένας εξ ημών θα έχει κι αυτός τα δικά του παραδείγματα.

Τα προβλήματα των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες είναι πολλά. Στα δικά μας μάτια φαίνονται τεράστια. Και το ότι καταφέρνουν να τα αντιμετωπίσουν ή και να τα ξεπεράσουν, τους κάνουν ακόμα πιο δυνατούς από εμάς. Εκείνοι δεν φοβούνται ένα κομμένο πόδι ή μια παραλυσία κάτω άκρων. Εμείς τρέμουμε και μόνο στη σκέψη.

Δεν θα προσθέσουμε τίποτε άλλο. Παρά μονάχα να έχουν -αυτό μπορούμε να κάνουμε εμείς οι «υγιείς»- καλύτερες συνθήκες μέσα στην πόλη. Είναι το ελάχιστο για το 2018. Μαζί με τις ευχές μας.