Ο χώρος της υγείας βρίθει από παράλογα

Ως γιατρός και μάλιστα ακτινολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο (ΠΓΝΠ), αισθάνθηκα την ανάγκη της δημόσιας παρέμβασης για την κατάσταση που επικρατεί στο Πρωτοβάθμιο Δίκτυο Υγείας και τα παράλογα που ζούμε καθημερινά.

Εδώ και μέρες διαβάσαμε στον τοπικό τύπου ότι το ακτινολογικό μηχάνημα του ΠΕΔΥ Αγίου Αλεξίου για μία ακόμα φορά, έχει τεθεί εκτός λειτουργίας. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα 80 - 90 ασφαλισμένοι παραπέμπονται για ακτινογραφία στα νοσοκομεία, όπου όμως σκοντάφτουν σε λίστες αναμονής, ή στον  ιδιωτικό τομέα καταβάλλοντας από την τσέπη τους το αντίτιμο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Οι συνάδελφοι που υπηρετούν στο Πρωτοβάθμιο Δίκτυο Υγείας, αρκετά συχνά έρχονται αντιμέτωποι με τη βλάβη του ακτινολογικού μηχανήματος και την αδυναμία διάγνωσης των ασθενών τους. Τα νοσοκομεία καλούνται  να συνδράμουν αλλά κι αυτά αδυνατούν δεδομένης της υπερφόρτωσης και της λίστας αναμονής που υπάρχει. Γιατί τόσο καιρό δεν υπάρχει μέριμνα αντικατάστασης του συγκεκριμένου μηχανήματος όταν μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχουν αντίστοιχα μηχανήματα σε αχρηστία κλεισμένα σε κουτιά σε Κέντρα Υγείας και νοσοκομεία;

Το δεύτερο παράλογο που καταγράφουμε την περίοδο αυτή, αφορά τις περίφημες Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ). Χθες η διοίκηση της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας εγκαινίασε την 10η ΤΟΜΥ του Ρίου. Με τη διαφορά ότι αυτή δεν εδρεύει στο Ρίο αλλά συστεγάζεται με την ΤΟΜΥ της Αγυιάς. Ποιος ο λόγος των εγκαινίων και ποιους πολίτες θα εξυπηρετήσει η συγκεκριμένη Μονάδα; Σίγουρα όχι τους κατοίκους του Ρίου οι οποίοι και πάλι πρέπει να μετακινούνται στην Πάτρα για να έχουν πρόσβαση στην Πρωτοβάθμια Περίθαλψη.

Ο χώρος της υγείας βρίθει από παράλογα τα οποία βιώνουμε καθημερινά εμείς που τον υπηρετούμε όπως άλλωστε και οι συμπολίτες μας. Η ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχει επιλέξει να εξαντλήσει το ρόλο της σε μία συστηματική προσπάθεια ωραιοποίησης και όχι αντιμετώπισης των προβλημάτων της υγείας. Δυστυχώς για τους αιθεροβάμονες, η βλάβη του ακτινολογικού μηχανήματος δεν επισκευάζεται με φανταστικό τρόπο και μαγικά ραβδάκια. Απαιτεί κατ΄ αρχήν επαφή με τον πραγματικό κόσμο και ακολούθως σχεδιασμό, οργάνωση και διάθεση πόρων.