Δυτική Αχαΐα: Εκδήλωση για την κρίση με ομιλητή τον φιλόσοφο Απόστολο Πιερρή

Σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο Δήμος Δυτικής Αχαΐας με αφορμή την εδκήλωση όπου ομιλητής ήταν ο Απόστολος Πιερρής αναφέρει τα εξής: "Σε μια συναρπαστική βραδιά - δίωρης τουλάχιστον διάρκειας - εξελίχθηκε η εκδήλωση για την κρίση που διοργάνωσε την Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012, στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» στην Κάτω Αχαΐα, ο Δήμος Δυτικής Αχαΐας.

Η εκδήλωση με θέμα «“Τις πταίει;” Κρίση μόνο οικονομική ή κρίση της νεοελληνικής ταυτότητας; Οι ρίζες της κρίσης και οι προϋποθέσεις εξόδου από αυτήν» είχε ως ομιλητή τον, Πατρινό στην καταγωγή, φιλόσοφο και διευθυντή του Ινστιτούτου Φιλοσοφικών Ερευνών Απόστολο Πιερρή και το κοινό που παραβρέθηκε σε αυτήν είχε την ευκαιρία να πληροφορηθεί τις φιλοσοφικές θέσεις του Πατρινού διανοητή – θέσεις που, ενώ φαντάζουν πρωτότυπες, πηγάζουν από τον κλασσικό ελληνικό λόγο - και να ακούσει από κοντά μια ρηξικέλευθη άποψη για την κρίση, τις ρίζες της αλλά και για τους δρόμους που πρέπει να αναζητήσουμε προκειμένου να υπάρξει έξοδος από αυτήν.

Η βραδιά άνοιξε με τον παρόντα στην εκδήλωση Δήμαρχο Ανδρέα Παναγιωτόπουλο να προβαίνει σε σύντομο χαιρετισμό προς το κοινό και να τονίζει ότι ήδη από τον καιρό της μεγάλης ευμάρειας μπορούσε να δει κανείς φανερά σημάδια της κρίσης. «…άλλωστε….», όπως χαρακτηριστικά έθεσε το ερώτημα: «…η πρωτοφανής οικονομική άνεση που είχαμε πριν την κρίση μας έκανε αναλογικά καλύτερους και πιο ευτυχισμένους;…».

Κατόπιν ο επί των πολιτιστικών θεμάτων συνεργάτης του Δημάρχου και υπεύθυνος οργάνωσης της εκδήλωσης Νίκος Κοντόπουλος αφού αρχικά αναφέρθηκε στο χαρακτήρα της εκδήλωσης ως μιας παρέμβασης στη δημόσια συζήτηση για το μέγιστο θέμα της κρίσης που βασανίζει την ελληνική κοινωνία – παρέμβασης που έχει στόχο να διευρύνει και να εμπλουτίσει τον κοινωνικό προβληματισμό και όχι να τον «στομώσει» - στη συνέχεια παρουσίασε σε αδρές γραμμές το επιστημονικό «πορτραίτο» του Απόστολου Πιερρή.

Ο Απόστολος Πιερρής στην αρχή της ομιλίας του επεδίωξε – και μάλλον το κατάφερε σε αρκετό βαθμό – να δείξει ότι ο φιλοσοφικός λόγος δεν είναι απλώς «λόγια», απλώς «θεωρία» άσχετη με την πραγματικότητα, αλλά ότι πραγματικά είναι λόγος «ρεαλιστικός» και ότι βρίσκεται σε άμεση σύνδεση με την πραγματικότητα, με αυτό που υπάρχει πράγματι, με το «όντως ον» και τόνισε σχεδόν «κυνικά» ότι η οικονομική χρεωκοπία και η στρατηγική ήττα της χώρας είναι αδιαμφισβήτητη και αυτό μάλιστα λίγα χρόνια μετά τις τυμπανοκρουσίες για την είσοδο της χώρας στη ζώνη του Ευρώ και τον θρίαμβο της διοργάνωσης και την ευφορία που ακολούθησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα.

Στη συνέχεια ο Απόστολος Πιερρής μέσα από συνεχή φλας μπακ στη νεότερη και σύγχρονη ελληνική ιστορία, μέσα από τους πολέμους, τους ανολοκλήρωτους «εκσυγχρονισμούς», τις χρεωκοπίες, τα στρατιωτικά κινήματα και τις δικτατορίες και εν γένει τα «πισωγυρίσματα» της ιστορίας μας ξεδίπλωσε τη βασική του θέση ότι οι ρίζες της κρίσης ξεκινούν από τη θεμελίωση του νεότερου ελληνικού κράτους από τους Βαυαρούς, οι οποίοι, από τη πλευρά τους ότι αυτό αρμόζει και στους Έλληνες, μας «φόρεσαν από τότε ένα κοστούμι που αποδεικνύεται συνεχώς μέχρι σήμερα ότι δεν μας πάει». Στη σύγχρονη εκδοχή το «κοστούμι» αυτό ονομάστηκε συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τέλος συμμετοχή στην Ευρωζώνη.

Το «μοντέλο» αυτό οργάνωσης κατά τον ομιλητή δεν είχεν μόνο συνέπειες στην πολιτειακή και διοικητική οργάνωση της χώρας αλλά είχε ως αποτέλεσμα να αποκοπεί η ελληνική κοινωνία από τον «ελληνικό τρόπο» ζωής και οργάνωσης και να βλέπει τα πράγματα με έναν «δάνειο» τρόπο σκέψης και μέσα από το «πρίσμα» με το οποίο οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό. Από αυτόν τον «δάνειο» τρόπο σκέψης οφείλουμε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες επιτέλους να «ξεκόψουμε» άμεσα. Και να κοιτάξουμε τα πράγματα «αυτόφωτα» και απευθείας «χωρίς μεσάζοντες».

Και να οικοδομήσουμε ένα καινούργιο σύγχρονο μοντέλο οργάνωσης, διοίκησης και οικονομίας από την αρχή. Να αναζητήσουμε ένα μοντέλο που να ταιριάζει στην ελληνική κοινωνία. Ένα «μοντέλο» που να αντλεί από την πλούσια – πρωτογενή θεσμική μας παράδοση (όπως οι πόλεις – κράτη της Αρχαιότητας και οι κοινότητες της Τουρκοκρατίας).

Ένα μοντέλο που να επιτρέπει στους Έλληνες να λειτουργήσουν ελεύθερα στο πνεύμα του «αιέν αριστεύειν». Ένα μοντέλο με χαλαρές δομές και χωρίς ασφυκτικό συγκεντρωτισμό. Και μπορούμε να έχουμε οδηγό σε αυτήν την αναζήτηση - γιατί όχι; - τον ελληνικό κλασσικό φιλοσοφικό και συγχρόνως τόσο πραγματιστικό λόγο.

Την ομιλία ακολούθησε πλούσιος προβληματισμός με πλήθος ερωτήσεων προς τον ομιλητή αλλά και παρεμβάσεις – τοποθετήσεις εκ μέρους των παρευρισκομένων."