Διέλυσαν την ομάδα ΔΙΑΣ και τώρα τσακώνονται στα συντρίμμια

Σε κρίση διαρκείας βρίσκεται η ομάδα ΔΙΑΣ, πράγμα που δεν οφείλεται μόνο στην αποδυνάμωση του έμψυχου δυναμικού της, όπως υποστήριξε χθες ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Η οικονομική κρίση επηρεάζει τόσο τη συγκεκριμένη υπηρεσία όσο και άλλες υπηρεσίες αιχμής της ΕΛ.ΑΣ., αφού ξεμένει από... μηχανές ή και καύσιμα, ενώ οι κόντρες μεταξύ των υπηρεσιών δεν αφήνουν αλώβητη τη ΔΙΑΣ.

Το μεγάλο όπλο της Αστυνομίας για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, αλλά και για να δηλώνει την παρουσία της ενδυναμώνοντας το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών, ήταν η ομάδα της Δίκυκλης Αστυνόμευσης (ΔΙΑΣ), όταν συστάθηκε, τον Απρίλιο του 2010.

Η ιδέα των εμπνευστών της ήταν απλή: η Αστυνομία χρειαζόταν μηχανές μικρού κυβισμού, δηλαδή ευέλικτες για την κίνηση στο Κέντρο της Αθήνας και των άλλων μεγάλων πόλεων, ώστε να μπορεί να φτάνει σε μικρό χρονικό διάστημα από τη στιγμή που θα ελάμβανε κλήση για οποιοδήποτε περιστατικό.

Η υπηρεσία στελεχώθηκε σε μεγάλο βαθμό από ειδικούς φρουρούς, ενώ ελάχιστοι από όσους υπηρετούν στη ΔΙΑΣ ήταν πάνω από τριάντα χρονών.

Η συνταγή τουλάχιστον κατά το πρώτο διάστημα αποδείχθηκε αποτελεσματική: ένας μεγάλος αριθμός κακοποιών - κυρίως ληστών - συνελήφθη, τα στατιστικά δελτία που τότε έβγαιναν σε μηνιαία βάση και αφορούσαν τη δράση της ομάδας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ήταν εντυπωσιακά, παρά τις φωνές μέσα στην ΕΛ.ΑΣ. ότι η υπηρεσία είχε στηθεί πρόχειρα, ότι ορισμένοι αστυνομικοί που τη στελέχωσαν πήγαν με το ζόρι και ότι η εκπαίδευση από την οποία πέρασαν ήταν ανεπαρκής: εκεί απέδιδαν, μάλιστα, συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ. και τον μεγάλο αριθμό ατυχημάτων (πτώσεις - ακόμη και με μοιραίες συνέπειες).

Πολλοί, πάντως, πίσω από τις διάφορες καταγγελίες «έβλεπαν» και κόντρες μεταξύ αξιωματικών, κυρίως από τις άλλες υπηρεσίες δίκυκλης αστυνόμευσης όπως η Ζήτα ή η Δέλτα, που θεωρούσαν ότι οι δικές τους υπηρεσίες αποδυναμώνονταν, υποβαθμίζονταν και δεν είχαν πλέον σαφή ρόλο και καθήκοντα.

Ωστόσο, το πρώτο μεγάλο χτύπημα στη ΔΙΑΣ ήρθε την 1η Μαρτίου πέρσι. Τότε σε συμπλοκή με κακοποιούς στου Ρέντη δολοφονήθηκαν δύο άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ, ο Γιώργος Σκυλογιάννης και ο Γιάννης Ευαγγελινέλης και τραυματίστηκαν άλλοι δύο.

Το σοκ στην ομάδα ήταν τόσο ισχυρό που τότε δημιουργήθηκε κύμα φυγής με αιτήσεις για μεταθέσεις σε άλλες υπηρεσίες.

Το κλίμα αυτό έχει ενταθεί.

Μάλιστα, ομάδες αστυνομικών, ακόμη και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μιλούν για τα προβλήματα στη ΔΙΑΣ. Αυτά, σε συνδυασμό με τις συνθήκες υψηλού κινδύνου και τις περικοπές των αποδοχών τους, οδηγούν πολλούς να αναζητούν μια άλλη υπηρεσία.

Με αφορμή αυτήν την τραγωδία άλλωστε, αναδείχθηκαν προβλήματα της υπηρεσίας που είχαν να κάνουν με τον εξοπλισμό της: από τα δύσχρηστα αλεξίσφαιρα γιλέκα - όσα υπήρχαν - μέχρι την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι μηχανές με τις οποίες ήταν υποχρεωμένοι να κάνουν τουλάχιστον 80 χιλιόμετρα ανά εξάωρη βάρδια οι άνδρες και οι γυναίκες που υπηρετούν στη ΔΙΑΣ.

Προκειμένου να εξασφαλίζεται η διαρκής παρουσία και κίνηση των μοτοσικλετών στους δρόμους, κάθε μηχανή έπρεπε να γράφει τουλάχιστον ογδόντα χιλιόμετρα επιπλέον με τη λήξη κάθε βάρδιας - στην Αττική.

Ομως, τόσο το κόστος των καυσίμων όσο και το κόστος ανταλλακτικών και σέρβις οδήγησαν σε... χαλάρωση αυτόν τον κανόνα.

Οι μοτοσικλέτες της ΔΙΑΣ ήταν ένα ακόμη στοιχείο του χθεσινού καβγά Χρυσοχοΐδη - Παπουτσή: όπως υποστήριξε ο πρώτος είχε αφήσει πάνω από 1.000 μηχανές, όπως απάντησε ο δεύτερος η υπηρεσία διαθέτει 1.137, εκ των οποίων σε επιχειρησιακή ετοιμότητα είναι 813, ενώ σε έναν μήνα θα παραληφθούν άλλες 50.

Ολα αυτά έκαναν την εικόνα της ΔΙΑΣ να ξεθωριάζει το τελευταίο διάστημα, αφού και η γενική αίσθηση ήταν ότι οι περιπολίες αραίωναν, ενώ ακόμη και αστυνομικοί μιλούν για σημαντικές καθυστερήσεις στον χρόνο ανταπόκρισης των μοτοσικλετιστών στις κλήσεις: η ομάδα, δηλαδή, χάνει αυτό που ήταν το βασικό της ατού, η παρουσία της σε τόπους συμβάντων μέσα σε ελάχιστα λεπτά.