Αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη

Ο κύκλος εκδηλώσεων "Όψεις της ελληνικής πεζογραφίας τον 19^ο αιώνα" συνεχίζεται με αφιέρωμα στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη την Παρασκευή 14/5 και ώρα 8.30 μ.μ. στο χώρο του Πολύεδρου. Θα μιλήσει η Ζέτα Φαρίνου –Μαλαματάρη, καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλολογίας του Α.Π.Θ.

Τα τελευταία χρόνια η εικόνα που είχαμε για την πεζογραφία των πρώτων πενήντα χρόνων (1830-1880 ρομαντική περίοδος) του ελληνικού κράτους έχει αλλάξει. Η ανακάλυψη λησμονημένων ή άγνωστων έργων και η προσεκτικότερη μελέτη τών γνωστών πεζογραφημάτων έδειξαν ότι η περιγραφή και ο χαρακτηρισμός της πεζογραφικής παραγωγής της περιόδου, λίγο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα. Ο αριθμός των έργων δεν ήταν ισχνός, όπως πιστευόταν, αλλά πολύ μεγαλύτερος. Και σε αυτό το μεγαλύτερο σύνολο έργων περιλαμβάνονται και έργα αξιόλογα, τα οποία, προφανώς επειδή ήταν γραμμένα στην καθαρεύουσα, περιέπεσαν κατά τη διάρκεια του δημοτικιστικού αγώνα σε λήθη και παρέμειναν ξεχασμένα.
Αλλά και ορισμένα  από τα έργα αυτής της περιόδου που δεν είχαν ξεχαστεί, είναι σημαντικότερα απ’ ότι τα παρουσίαζε η δημοτικιστικών προκαταλήψεων κριτική.
Τα πλέον αξιόλογα έργα της περιόδου είχαν διαμορφώσει  για τους αναγνώστες της εποχής μια πεζογραφική παράδοση, την οποία θα πρέπει να μελετήσουμε, αν θέλουμε να καταλάβουμε καλύτερα τη λογοτεχνία εκείνης της εποχής.
Ο κύκλος των ομιλιών αυτών θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την πεζογραφία των δύο τελευταίων δεκαετιών του 19^ου αιώνα (Γ. Βιζυηνός , Μιχ. Μητσάκης, Αλεξ. Παπαδιαμάντης, Εμμ. Ροΐδης κλπ)· διότι αν και μετά το 1880, με την εμφάνιση νέων συγγραφέων, η πεζογραφία μας πορεύεται σε νέες κατευθύνσεις, θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι δε συνδέεται με την προηγούμενη πεζογραφική παραγωγή. Οι ομιλητές –αυτού του κύκλου εκδηλώσεων- είναι όλοι μελετητές της πεζογραφίας του 19^ου αιώνα και οι ομιλίες τους στηρίζονται σε ερευνητικά δεδομένα.
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, γεννήθηκε στη Σκιάθο το 1851. Το 1874 γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, όπου παρακολούθησε μαθήματα για δύο μόνο χρόνια, εξακολούθησε όμως να προφασίζεται συνέχιση των σπουδών του στην οικογένειά του για αποφυγή της επιστροφής του στη Σκιάθο και της στράτευσής του. Έγραψε ηθογραφικά διηγήματα και μυθιστορήματα, τα οποία κατέχουν περίοπτη θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία και έχουν αναγνωριστεί διεθνώς ως συγγραφικά αριστουργήματα  Σημαντικό υπήρξε και το μεταφραστικό του έργο, με κορυφαία εκείνη του έργου του Ντοστογιέφσκι Έγκλημα και τιμωρία
Έργα του:
Μυθιστορήματα – Νουβέλες: Η γυφτοπούλα. 1912-  Η Φόνισσα και πέντε άλλα διηγήματα. 1912-   Τα ρόδινα ακρογιάλια και Χρήστος Μηλιώνης. 1913-  Οι έμποροι των Εθνών. 1922-   Χρήστος Μηλιώνης και άλλα (δύο) διηγήματα. 1930.
Διηγήματα: Η νοσταλγός και δέκα άλλα διηγήματα. 1912-   Νεκρός ταξιδιώτης και άλλα διηγήματα. 1930.