«Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία» στο θέατρο Αγορά

Μουσικοθεατρική παράσταση στον κήπο του Πολύεδρου σε συνεργασία με το Θέατρο ΑΓΟΡΑ την Τρίτη 18 Ιουνίου 2013 στις 8:30 το βράδυ με την ηθοποιό Μάνια Παπαδημητρίου (κείμενα, τραγούδι) και τον Άρη Γραικούση (πιάνο, τραγούδι).

Η μουσικοθεατρική αυτή παράσταση σε κείμενα της Μάνιας Παπαδημητρίου με θέμα: «Μνήμη και τα συνεπακόλουθά της»

Ζούμε σε μια χώρα που όλα γύρω μας μάς λένε: «Θυμήσου… Τότε που… όπως γράφουν τα βιβλία… την παλιά την εποχή….Τότε που οι γονείς μας ήταν στα θρανία… Όλα τότε ήταν πιο… κάπως… περισσότερο…» κι άλλα τέτοια συγκριτικά, που βγάζουν πάντα σκάρτο το παρόν κι εμάς μαζί του. Ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε λοιπόν μια φορά δίχως νοσταλγία…να θυμηθούμε τα γεγονότα για να δούμε μήπως αυτό το εξιδανικευμένο χτες δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση; Μήπως είναι απλώς η δική μας η νεότητα που όπως αποχωρεί θέλει να κρατήσει μαζί της και όλα τα καλά και να μας αφήσει μόνο με τις λύπες; Και αν είναι ένα παιχνίδι των αισθήσεων του παρόντος η μνήμη του καθενός ξεχωριστά, τότε τί είναι η περίφημη συλλογική μνήμη; Όλα αυτά που μας μάθαιναν στο σχολείο να αγαπάμε; Η ιστορία, η ποίηση, τα τραγούδια, οι ζωγραφιές αυτών που συνιστούν όλα αυτά που μάθαμε πως είναι πατρίδα- όχι με την εθνικιστική έννοια αλλά με την έννοια της ταυτότητας και της καταγωγής;

Όλα αυτά που μοιάζουν να μετασχηματίζονται τα τρία τελευταία χρόνια σε κινούμενη άμμο και να αλλάζουν δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο μπροστά στα μάτια μας; Τι γίνεται με όλα αυτά που ακόμα κι αν λάθος μάθαμε να τα αγαπάμε… τώρα όμως έγινε και δεν αλλάζει; …Γιατί η μνήμη είναι χημεία και όταν γράψει κάτι στην ψυχή του ενήλικα δεν ξεγράφει όσο κι αν το θέλουν οι εποχές. Τι θα κάνουμε λοιπόν με όλα αυτά; Και με την κατάθλιψη που ελλοχεύει να μας ρίξει η σημερινή μιζέρια; Μήπως το μόνο που μένει να κάνουμε για να αντισταθούμε είναι Τέχνη; Να φτιάχνουμε δομές για να δικαιολογούμε αυτές τις μνήμες; Για μένα αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντέξω την πραγματικότητα…

Μάνια Παπαδημητρίου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963.
Απόφοιτος αριστούχος της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης (1983).

Στο Θέατρο έπαιξε με τους εξής θιάσους:
Θέατρο Τέχνης, Θέατρο Πόρτα – Ξένιας Καλογεροπούλου, Θέατρο Αμόρε, Εθνικό Θέατρο, Θεατρικός Οργανισμός Σκηνή, Θεατρικός Οργανισμός Εποχή, Κ.Θ.Β.Ε., Δηπεθε Πάτρας, Λαμίας και Ρόδου, Απλό Θέατρο.
Σε σκηνοθεσίες των: Καρόλου Κουν, Γ. Λαζάνη, Μ. Κουγιουμτζή, Μ. Λυμπεροπούλου, Σ. Φασουλή, Γ. Χουβαρδά, Κ. Νταλιάνη, Αντώνη Αντύπα, Σ. Ντουφεξή, Μ. Κακογιάννη, Π. Βούλγαρη, Λ. Βογιατζή, Γ. Ρήγα, Κ. Σπανού, Ε. Παπακων/νου, Ν. Σακαλίδη, Ρ. Πατεράκη, Ν.Μιλιβόγιεβιτς, Β. Παπαβασιλείου.
Στα έργα: Ορέστεια, Προμηθέας Δεσμώτης, Σφήκες (χορός), Πλούτος (Πενία), Τρωάδες (Κασσανδρα), Ανδρομάχη, Λυσιστράτη (Κινησίας), Η Κωμωδία των Παρεξηγήσεων (Ανδριάνα), Σχολείο Γυναικών (Αγνή), Ο Καλός άνθρωπος του Σε Τσουάν (Σεν Τε Σουιτά), Η Αρρώστεια της νιότης (Μαρί ), Αγγέλα (Αγγέλα), Το Πανηγύρι (Χνούδι), Ελίζα (Ελίζα), Ζουβέ Ελβίρα (Κλαούντια-Ελβίρα), Η Κληρονομιά (Λιζέτ), Αγάπη-Πίστη-Ελπίδα (Μαρία), Μόλλυ Σουήννυ (Μόλλυ), Ορλάντο (Ορλάντο), Η Δυτική Αποβάθρα (Κλαίρ), Εγκλημα και Τιμωρία (Σόνια ), 1843 (Ολγα), Με δύναμη απ΄ την Κηφισιά (Φωτεινή ), Ένα φεγγάρι για καταραμένους (Τζόσσυ), Το Δεκαήμερο των Γυναικών (Βαλεντίνα), Η Φυγή (Λιούσκα), Η Εβραία του Μπ. Μπρεχτ, Ο Ξεριζωμός (Μέηρυ), Aτσάλι (Φέητ), Τρεις Αδελφές (Νατάσα).

Έπαιξε στις Ταινίες: Τα Χρόνια της μεγάλης ζέστης της Φ. Λιάππα
Οι Αθηναίοι του Β. Αλεξάκη
Απ΄το χιόνι του Σ. Γκορίτσα
Η Γυναίκα που επιστρέφει των Μ. Πάσσαρη, Ν. Σαββάτη
Η Ληστεία του Α. Καρδαρά
Θα το Μετανοιώσεις της Κ. Ευαγγελάκου
(βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2002)
Το Βλέμμα του Οδυσσέα του Θ. Αγγελόπουλου
Η Γυναίκα είναι Σκληρός Άνθρωπος του Α. Καφετζόπουλου (2005)

Και στις μικρού μήκους: Η Κυρία Μίκα της Κ. Ευαγγελάκου
Ο Μπάμπης και η Τασία παντρεύονται του Α. Καρδαρά
(Τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ της Δράμας)

Από το 1998 συνεργάζεται με την Δραματική σχολή Αρχή όπου παραδίδει μαθήματα Υποκριτικής για το Θέατρο.

Σκηνοθέτησε την παράσταση "Άκου τι λέει" πάνω σε κείμενα του Μπέκετ (2002), την παράσταση "Νικαράγουα Περιστατικό 315" τον Οκτώβριο του 2003 στο θέατρο του Νέου Κόσμου και "Ο Άλλος Θάνατος της Ιωάννας της Λωρραίνης", στο Θέατρο Μεταξουργείο το χειμώνα 2004-2005.

Έγραψε και σκηνοθέτησε το μικρό θέαμα για ένα ηθοποιό και πιάνο, Το Χαμόγελο της Γιαγιάς, που παίχτηκε στο Θέατρο Πορεία το χειμώνα 2004-2005.

Είσοδος 8 € και φοιτητικό – μαθητικό 5 €