Σε τι ...Θεό πιστεύουν οι Πατρινοί;- Οι θρησκείες, οι αιρέσεις και οι μασόνοι, σε μια πόλη με ...παρελθόν

Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Όλα ξεκίνησαν στις  αρχές της δεκαετίας του '80. Τότε υπήρχε μια μικρή ομάδα που μελέτουσε την Αγ. Γραφή και προσευχόταν στο Θεό,σε ένα σπίτι στην Αγίου Νικολάου. Κάποια στιγμή η συνάθροιση αυτή ζητησε την συνδρομή της «Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας Πεντηκοστής». Επισκέφθηκαν την Πάτρα οι  Λεωνίδας Φέγγος και Νίκος Νικολακόπούλος. Κήρυξαν στο σπίτι αυτό το Ευαγγέλιο και προσευχήθηκαν. Από τότε, λογω αύξησης των συμμετεχόντων νοικιάσθηκε μια μικρή αίθουσα στην οδό Όθωνος κ Αμαλίας 45. Σ' αυτή την μικρή αίθουσα έγιναν τα εγκαίνια τον Απρίλιο του 1983 με συμμετοχή πλήθους ανθρώπων που ήρθαν να ακούσουν τον Λόγο του Θεού.

Αργότερα, νοικιάσθηκε νέος χώρος στην ίδια οδό.

Κατά καιρούς υπηρέτησαν την Εκκλησία της Πάτρας οι  Γιώργος Μικελόπουλος τότε επίσκοπος της ΕΑΕΠ στον Πύργο Ηλείας, ο  Κώστας Κονδύλης σήμερα  επίσκοπος ΕΑΕΠ στον Πειραιά μαζί με τον Νίκο Τζίκα επίσκοπο ΕΑΕΠ Αιγάλεω και άλλοι εργάτες του Ευαγγελίου.

Από το 1994 εως και σήμερα,την διαποίμανση εχει αναλάβει ο  Χρήστος Μεγαλιός.

Σήμερα η Εκκλησία στεγάζεται σε ένα έξοχα διαρρυθμισμένο χώρο σε πολύ μεγαλύτερη αίθουσα (300 μ² ) στην οδό Αυστραλίας 100 στην έξω Αγυιά.

Ελεύθερη: Σημαίνει αδέσμευτη, ανεξάρτητη από κάθε κρατική ή εκκλησιαστική αρχή. Οι πιστοί καθορίζουν τις υποθέσεις τους σύμφωνα με τις κατευθύνσεις και υποχρεώσεις της Κοινωνίας στην οποία είναι ενταγμένοι. Τα οικονομικά μέσα διασφαλίζονται από ελεύθερες προσφορές των μελών της χωρίς δεσμεύσεις.

Ευαγγελική:Σημαίνει, ότι τα μέλη της αναγνωρίζουν το λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή στο σύνολό της ως το μοναδικό κανόνα για τη διδασκαλία και τον τρόπο ζωής. Οι πιστοί αποδέχονται τη διδασκαλία του Ιησού Χριστού, πραγματοποιούν, κατά το υπόδειγμά Του, το βάπτισμα, το Αναμνηστικό δείπνο του Κυρίου και μετέχουν στις συναθροίσεις για να τραφούν και να αυξηθούν πνευματικά.

Εκκλησία:Προσδιορίζει την κοινωνία των ανθρώπων που δέχθηκαν τον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, ως προσωπικό τους σωτήρα και Κύριο. Ζουν σύμφωνα με τη διδασκαλία Του και δραστηριοποιούνται στο περιβάλλον τους με πνεύμα αγάπης, όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός.

Η Ελευθέρα Ευαγγελική Εκκλησία Πατρών (ΕΕΕΠ) ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των Διαμαρτυρομένων ή Προτεσταντικών ή Ευαγγελικών Εκκλησιών, οι οποίες εκπροσωπούν το 24.5% του συνόλου των Χριστιανών παγκοσμίως, με τις Καθολικές Εκκλησίες να εκπροσωπούν το 56.3% και τις Ορθόδοξες Εκκλησίες το 10%. Στον Ελλαδικό χώρο εντάσσεται στην «Κοινωνία των Ελευθέρων Ευαγγελικών Εκκλησιών», μια ομάδα 50 περίπου Εκκλησιών που έχουν συγγενείς απόψεις και λειτουργούν σε καθεστώς διοικητικής και λειτουργικής αυτονομίας. Η ΕΕΕΠ είναι αυτοχρηματοδοτούμενη. Οι Λειτουργοί της ασκούν βιοποριστικά επαγγέλματα.

ΑΓΓΛΙΚΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΤΡΑΣ

Η Αγγλικανική Εκκλησία της Πάτρας, αφιερωμένη στον Άγιο Ανδρέα, βρίσκεται στην οδό Αγίου Ανδρέου και Καρόλου, στο ύψος της Αγίου Διονυσίου. Χτίστηκε το 1872 από την προτεσταντική κοινότητα της πόλης και ολοκληρώθηκε το 1878, απόρροια της ανθηρής αγγλικής κοινότητας της εποχής του σταφιδεμπορίου στην Πάτρα. Μέλη της είναι οι Άγγλοι που ζουν στην πόλη και κυρίως πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και στελέχη επιχειρήσεων. Η Εκκλησία λειτουργεί περιοδικά και συχνά φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις της πόλης.

Η Αγγλικανική Εκκλησία  ακολουθεί την τελετουργική παράδοση της Εκκλησίας της Αγγλίας  (η οποία θεωρείται η «μητέρα εκκλησία») και βρίσκονται σε πλήρη κοινωνία μαζί της, μέσω της Αγγλικανικής Κοινωνίας.  Μετά τους Ρωμαιοκαθολικούς και τους Ορθόδοξους οι Αγγλικανοί είναι η τρίτη σε μέγεθος χριστιανική εκκλησία — αριθμούν πάνω από ογδόντα εκατομμύρια.

Πνευματικός ηγέτης της Αγγλικανικής Εκκλησίας είναι ο Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ.

Η Αγγλικανική Εκκλησία θεωρεί τον εαυτό της κομμάτι της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής εκκλησίας και ότι είναι ταυτόχρονα καθολική και μεταρρυθμισμένη. Για μερικούς Αγγλικανούς εκπροσωπεί μια μορφή ρωμαιοκαθολικισμού χωρίς τον Πάπα, για άλλους μια μορφή Προτεσταντισμού και για άλλους έναν συνδυασμό των δύο.

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

Κινούνται στα όρια του μυστικισμού και έχουν την έδρα τους τέρμα Κορίνθου πλησίον της Βενιζέλου, σε ένα λευκό σπίτι με κήπο. Αριθμούν αρκετά μεγάλο αριθμό μελών, κάνουν διαφώτιση πόρτα- πόρτα  μοιράζοντας και τα σχετικά έντυπα και συστήνονται ως εξής:

"Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων από εκατοντάδες έθνη και γλώσσες, ενωμένοι με κοινούς στόχους. Θέλουμε πάνω από όλα να δίνουμε τιμή στον Ιεχωβά, τον Θεό της Αγίας Γραφής και Δημιουργό των πάντων. Κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να μιμούμαστε τον Ιησού Χριστό και είμαστε περήφανοι που λεγόμαστε Χριστιανοί.. Όλοι μας αφιερώνουμε τακτικά χρόνο για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να μάθουν για την Αγία Γραφή και τη Βασιλεία του Θεού.  Επειδή δίνουμε μαρτυρία μιλώντας για τον Ιεχωβά Θεό και τη Βασιλεία του, είμαστε γνωστοί ως Μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αν και πολλοί μας αποκαλούν «Ιεχωβάδες» ή «Ιεχωβίτες», εμείς δεν αποδεχόμαστε αυτούς τους χαρακτηρισμούς, τους οποίους θεωρούμε ανάρμοστους."

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά άρχισαν τη σύγχρονη δραστηριότητά τους στην Ελλάδα γύρω στις αρχές του εικοστού αιώνα. Το 1912 υπήρχαν 12 Σπουδαστές της Γραφής, όπως ήταν γνωστοί τότε οι Μάρτυρες, οι οποίοι εργάζονταν δραστήρια στην Ελλάδα. Αυτοί χρησιμοποιούσαν εκτεταμένα έντυπη ύλη, διανέμοντας βιβλία και φυλλάδια που ήταν βοηθήματα για τη μελέτη της Αγίας Γραφής. Ήρθαν επίσης σε επαφή με χιλιάδες Έλληνες πολίτες με το να οργανώνουν δημόσιες διαλέξεις.

Οι Μάρτυρες άρχισαν να αυξάνουν στη Θεσσαλία, και κυρίως σε δύο χωριά, στο Ελευθεροχώρι και στο Καλαμάκι. Αυξήσεις σημειώθηκαν κατόπιν στη Μακεδονία και στα νησιά Σάμος, Κέρκυρα και Κρήτη. Ωστόσο, τα εμπόδια που προκαλούνταν στο έργο κηρύγματος των Μαρτύρων ήταν πολλά και δύσκολα. Εξαιτίας της τεράστιας επιρροής που ασκεί ο κλήρος στην Ελλάδα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει συχνά αντικείμενο έντονου διωγμού.

Μια από τις πιο δύσκολες περιόδους άρχισε το 1936, όταν ανέβηκε στην εξουσία η δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά. Οι νόμοι εναντίον του προσηλυτισμού, που θεσπίστηκαν κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, έχουν χρησιμοποιηθεί από τότε και έπειτα με υπερβολική αυστηρότητα εναντίον των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Πολλοί Μάρτυρες του Ιεχωβά φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν στα ξερονήσια του Αιγαίου λόγω των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων, μαζί με χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους. Κατά τη γερμανική κατοχή και αμέσως μετά, λόγω της πολιτικά ουδέτερης στάσης που τηρούσαν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, σε ορισμένους από αυτούς επιβλήθηκαν ποινές από 7 μέχρι 20 χρόνια ενώ άλλοι καταδικάστηκαν σε ισόβια φυλάκιση.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αντιμετώπισαν σκληρές διώξεις εκείνη την περίοδο. Οι αποβολές παιδιών από τα σχολεία τους έγινε κάτι το συνηθισμένο, υπήρξαν απολύσεις από την εργασία, κ.ο.κ. Οι πηγές δείχνουν ότι οι Μάρτυρες ήταν συχνά αντικείμενο διώξεων αλλά ακόμη και εκτέλεσης αφού λόγω της ουδέτερης θέσης τους αρνούνται την στράτευση. Μετά από σοβαρή έρευνα, ο δημοσιογράφος Τσαρούχας Κώστας στο βιβλίο του "Αντιρρησίες Συνείδησης" εκδόσεων Ελληνικά Γράμματα του 1996 και συγκεκριμένα στη σελίδα 30, παρέθεσε τεκμηριωμένα στοιχεία με βάση τα οποία το σύνολο των ποινών που έχουν καταδικαστεί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα ξεπερνούν τα 10.050 χρόνια, από τα οποία εκτίθησαν πραγματικά 5.731 χρόνια από 2.728 καταδικασθέντες Μάρτυρες του Ιεχωβά ως αντιρρησίες συνείδησης (τα στοιχεία καλύπτουν την περίοδο από τη δεκαετία του 1940 μέχρι το 1994).

Επίσης, καταδικάστηκαν σε ισόβια 26 άτομα, σε θανατική ποινή 42 άτομα σε εξορία 68 άτομα, εκτελέστηκαν επίσημα 2 άτομα και βασανίστηκαν έως θανάτου 5 άτομα σύμφωνα με τα καταγεγραμμένα στοιχεία.

Στη διάρκεια των δεκαετιών του 1950 και του 1960, τα πράγματα βελτιώθηκαν σε κάποιο βαθμό για τους Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ελλάδα. Κατόπιν, το 1967, ανέλαβε την εξουσία η χούντα που διήρκεσε μια εφταετία, και αναστάλθηκε η ισχύς άρθρων του Συντάγματος που διασφάλιζαν την ελευθερία των συγκεντρώσεων και του τύπου. Η Σκοπιά ήταν το μόνο θρησκευτικό περιοδικό το οποίο απαγορεύτηκε ανάμεσα και σε άλλα έντυπα που βρίσκονταν υπό απαγόρευση. Οι Μάρτυρες, όπως και στο παρελθόν, απλώς συνέχισαν το έργο κηρύγματος υπό την επιφάνεια. Παρ' όλα αυτά, εξακολούθησαν να αυξάνουν αλματωδώς σε αριθμούς -από 10.940 το 1967 έφτασαν τους 17.073 το 1974.

Στη διάρκεια των σχετικά ήρεμων ετών που ακολούθησαν, οι Μάρτυρες συνέχισαν να ακμάζουν παρά τον συνεχή πόλεμο που έχουν δεχτεί από την Ελληνορθόδοξη Εκκλησία. Στις μέρες μας έχουν πάψει να φυλακίζονται για λόγους στράτευσης καθώς εκτελούν εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία, μετά από ισχυρές πιέσεις που δέχτηκε η ελληνική Πολιτεία από διεθνείς οργανισμούς. Το Δεκέμβριο του 2007, κατόπιν τοποθέτησης της ανεξάρτητης Αρχής του Συνηγόρου του Πολίτη, το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο επανεξέτασε και έκανε ριζικές διορθώσεις στο διδακτικό εγχειρίδιο των Θρησκευτικών της Β΄ Λυκείου όσον αφορά την ιστορία, τις πρακτικές και τις πεποιθήσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά.

*Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πραγματοποιούν σε τακτά χρονικά διαστήματα και συνάξεις παρουσία πιστών. Μία τέτοια λαοσύναξη τους είχε φιλοξενηθεί πριν από μερικά χρόνια στο κλειστό γήπεδο της ομάδας του Απόλλωνα στην Περιβόλα.

Με το θέμα των αιρέσεων στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών ασχολείται ιδιαίτερα ο αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Παπασταύρου.

Οι Στοές έχουν έδρα στο κέντρο της πόλης. Η µια βρίσκεται στην οδό Ρήγα Φεραίου, εντός του ιστορικού κέντρου, η άλλη στην περιοχή πίσω από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα και η τρίτη λέγεται ότι βρίσκεται στην οδό Παναχαϊκού.

Τα ονόµατά τους είναι «Φάρος», «Έλλην ο Γενάρχης» και «Παλαιών Πατρών Γερµανός".

Η αρχαιολατρία στα ονόµατα δεν είναι τυχαία. Οι Μασόνοι έχουν αδυναµία στο λαµπρό ελληνικό χθες και βεβαίως όχι µόνο στο ελληνικό.

Ο «Φάρος», είναι η Στοά στους κόλπους της οποίας δραστηριοποιούνται περισσότερο κοσµικά πρόσωπα, γνωστά στην Πατραϊκή κοινωνία.

Στην Στοά «Έλλην ο Γενάρχης» υπερτερούν εκπρόσωποι του πνεύµατος και της διανόησης.

Και στις τρεις Στοές, φιγουράρουν γιατροί και πανεπιστηµιακοί, οι οποίοι αποτελούν και την πλειοψηφία.

Αλλά επειδή τίθεται και ζήτηµα συµβολισµού, στις Στοές µπορεί να συναντήσει κανείς από οικοδόµους και ελαιοχρωµατιστές µέχρι υδραυλικούς. Ο λόγος είναι προφανής: Τέκτονας σηµαίνει οικοδόµος, άλλωστε θρυλείται πώς οι πρώτοι µασόνοι στον µεσαίωνα ήταν αυτοί που κατασκεύαζαν τα Κάστρα και τους καθεδρικούς, κτήρια δηλαδή που προκαλούσαν στον µέσο άνθρωπο της εποχής δέος για την πολυπλοκότητα και το µέγεθος της κατασκευής τους. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάποιες εκκλησίες, όπως το Ρόσλιµ του Εδιµβούργου, (εκτενής µνεία για την συγκεκριµένη εκκλησία γίνεται στον Κώδικα Ντα Βίντσι), βρίθουν από µασονικά σύµβολα.

Στα εντυπωσιακά της περίπτωσης της Μασονίας στην Πάτρα, συγκαταλέγεται και η συµµετοχή ενός Αρχιµανδρίτη, µέλους της Στοάς «Έλλην ο Γενάρχης», ενώ υπάρχουν επίσης δικαστικοί, ασφαλιστές, επιχειρηµατίες, δικηγόροι, έµποροι

Της τελετής µύησης στην µασονία προηγείται η διαδικασία της βολιδοσκόπησης και της προσέγγισης. Οι Μασόνοι, πλησιάζουν πρόσωπα που κρίνουν ότι πληρούν τις προδιαγραφές και είναι εχέµυθα.

Της προσέγγισης ακολουθεί η συµφωνία κυρίων και η µύηση.

Το τελετουργικό που έπεται, περιλαµβάνει όλες τις ενδυµατολογικές εκφάνσεις που έχουµε κατά καιρούς απολαύσει σε ταινίες που έχουν διεισδύσει στο αντικείµενο: Στολές, ποδιές, στέµµατα, σπαθιά και άλλα αξεσουάρ, «όπλα» της µυστικοπάθειας, της τελετουργίας και της µυσταγωγίας

Οι συνθηµατικές φράσεις αποτελούν σηµαντική παράµετρο της όλης λειτουργίας των Στοών. Χρειάζεται να γνωρίζεις τη συνθηµατική φράση για να σου επιτραπεί η είσοδος, ενώ και τα τελετουργικά τους βρίθουν από λέξεις και φράσεις συµβολικές, όπως «µπουάζ», οι περισσότερες εβραϊκής καταγωγής. Η τελετουργία που σήµερα έχει συµβολικό χαρακτήρα στο παρελθόν είχε ουσιαστικό, ωστόσο ακολουθούνται κατά γράµµα µέχρι και στις µέρες µας.

ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ

Οι παλιοηεμερολογίτες οι αποκαλούμενοι και ως Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί είναι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, οι οποίοι εξακολουθούν να τηρούν την εκκλησιαστική παράδοση του πατρώου εκκλησιαστικού εορτολογίου και ημερολογίου.

Στήν Πάτρα οι Παλαιοημερολογίτες είναι πολλοί και είναι διασπασμένοι. Υπάρχει Ναός στην Οβρυά, ένας μικρός ναός  σε ένα στενό κάτω απο την πλατεία Μαρούδα και ο ναός- πνευματικό κέντρο Μάρκος ο Ευγενικός στα Ζαρουχλέικα.

Οι όροι παλαιοημερολογίτες και παλαιοημερολογιτισμός (όπως και οι έννοιες νεοημερολογίτες και νεοημερολογιτισμός) υφίστανται από το 1924, χρονιά κατά την οποία η Εκκλησία της Ελλάδας αναθεώρησε το έως τότε ισχύον Ιουλιανό ημερολόγιο, ώστε να συμπίπτει με το νέο, Γρηγοριανό ημερολόγιο που είχε υιοθετήσει η πολιτεία. Τότε οι Παλαιοημερολογίτες αποσχίσθηκαν από την κρατούσα εκκλησία (των Νεοημερολογιτών), επειδή θεώρησαν την αλλαγή του ημερολογίου ως πρώτο βήμα για την υποταγή των Ορθοδόξων στον Πάπα και ότι η επίσημη εκκλησία υπέπεσε στην αίρεση του οικουμενισμού. Σήμερα, υπάρχουν αρκετές παρατάξεις Γ.Ο.Χ. εντός και εκτός Ελλάδος, οι οποίες ακολουθούν το εκκλησιαστικό πατρώο ημερολόγιο Ιουλιανό, το οποίο υπολείπεται από το διεθνές πολιτικό ημερολόγιο, το Γρηγοριανό κατά 13 ημέρες (αυτό ισχύει μέχρι το 2100).

Αριθμούν αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες πιστών, σε όλη την Ελλάδα (κυρίως στα αστικά κέντρα και ιδιαιτέρως στην Αττική), αλλά και πολυάριθμες ορθόδοξες κοινότητες εκτός Ελλάδος,

Θεωρούνται ιδιαίτερα συντηρητικοί και αντιδρούν έντονα σε οποιαδήποτε επαφή της Ορθόδοξης Εκκλησίας με χριστιανικές εκκλησίες άλλων δογμάτων, θεωρώντας ότι οι επίσημες Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν υποπέσει στην αίρεση του οικουμενισμού. Οι Ορθόδοξες Εκκλησίες, που αναθεώρησαν το ημερολόγιό τους, αλλά δεν αναθεώρησαν το Πασχάλιό τους (τον κανόνα υπολογισμού της ημερομηνίας εορτασμού του Πάσχα) εξακολουθούν να εορτάζουν το Πάσχα και όλες τις εορτές που εξαρτώνται από αυτό, στο ίδιο χρονικό πλαίσιο με τους Παλαιοημερολογίτες.