Πρωταπριλιά, η εθνική μας εορτή

Προφανώς αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε η Πρωταπριλιά να ήταν η εθνική μας εορτή.

Ζούμε σε μία κοινωνία που αρέσκεται να ακούει μόνο πράγματα που της αρέσουν και που προφανώς αν θέλουμε να είμαστε αρεστοί, ψέματα θα λέμε. Γιατί δυστυχώς οι αλήθειες και δυσάρεστες είναι και δεν θέλουμε να τις ακούμε και αντικείμενο εξύβρισης και απομόνωσης θα είμαστε.

Η επιλεκτική μας ακοή είναι ίσως το τεράστιο εθνικό μας μειονέκτημα και τεράστιο κίνητρο για την χρήση ψευδών ισχυρισμών απ αυτούς που χρησιμοποιούν την πειθώ τους, την άγνοια μας και τις αδυναμίες μας προς ιδίον όφελος.

Έχουμε μπερδέψει το όραμα και το όνειρο με το ψέμα και την πλάνη και αντί να παραδεχόμαστε ότι έχουμε εξαπατηθεί, εμείς έχουμε την δικαιολογία ότι ακολουθούμε το «όνειρο», όσο ανεδαφικό και εξωπραγματικό και αν είναι. Είναι καταπληκτικό, γιατί η επιλεκτική μας ακοή πολλές φορές έχει να κάνει και με την συμπεριφορά μας προς την ιδια πηγη της πληροφορίας. Κρίνουμε θετικά αυτά που μας αρέσουν και οχι αρνητικά αυτά που δεν μας αρέσουν από τον ίδιο άνθρωπο, οργανισμό, φορέα η πολιτικό κόμμα. Θυμόμαστε αυτά που μας αρέσουν και για τα άλλα απλά αδιαφορούμε.

Μέσα σε μία πολυφωνία, έστω και από την ίδια πηγή, κρατάμε αυτά που μας συμφέρουν και μας αρέσουν και για τα άλλα… είπε κανείς τίποτα;

Ζωντανό και τέλειο παράδειγμα, χωρίς προηγούμενο, οι εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Η απόλυτη πολυφωνία ενός κόμματος το οδήγησε στην εξουσία εκμεταλευόμενο αυτή ακριβώς την τραγική συνήθεια των ελλήνων πολιτών.

Και ευρώ και δραχμή, και τσακωνόμαστε με τους εταίρους και τους καλοπιάνουμε, και διαπραγματευόμαστε το μνημόνιο και το σκίζουμε, και το πληρώνουμε το χρέος και το διαγράφουμε. Απ όλα είχε ο μπαξές, κρατήστε ότι θέλετε.

Αντί να διακρίνουμε την αλήθεια από το ψέμα και να επιβραβεύουμε την αλήθεια, ακολουθούμε πιστά το ψέμα, προφανώς γιατί ακούγεται καλύτερο. Οταν η αλήθεια διαφαίνεται, γιατί πάντα γίνετε αυτό, δεν σκάμε και πολύ γιατί έχουμε έτοιμους τους υπαίτιους που θα χρεωθούν την εξαπάτησή μας.

Προτιμάμε την ψυχολογική μας γαλήνη και την πρόσκαιρη ευχαρίστησή μας από την αντιμετώπιση της πραγματικότητας ακολουθώντας πιστά το «δoς ημίν σήμερον» της προσευχής γιατί μέχρι αύριο ποιος ξέρει;

Το να πιστεύει μια κοινωνία ακούσματα που της αρέσουν και μόνο, γνωρίζοντας τις περισσότερες φορές ότι τίποτα τόσο ωραίο δεν πρόκειται να γίνει, και όταν αποδεικνύεται αυτό, να ψάχνει για τους υπεύθυνους, μακριά από τον καθρέφτη της, είναι κάτι που θα έπρεπε οι επιστήμονες να μελετήσουν και να αποφανθούν.

Γιατί κάποιος ψεύδεται;

Στην μεγάλη πλειοψηφία ο κόσμος ψεύδεται προφανώς για ίδιον όφελος.

Είναι άλλο να πούμε ένα κατά συνθήκη ψέμα για να αποφύγουμε την κριτική συνεργατών και φίλων μας και είναι άλλο να συντηρούμε μια ολόκληρη εικόνα λέγοντας καθημερινά ασύστολα ψέματα.

Είναι σαφέστατα διαφορετικό να πούμε ψέματα στην παρέα μας για να τους πείσουμε να κάνουμε κάτι που θέλουμε και είναι άλλο να πούμε ψέματα σε έναν ολόκληρο λαό για να αναρριχηθούμε στην εξουσία.

Χρόνια μας πολλά λοιπόν και ας προσέχουμε…

Κώστας Αγγελάκης
Διεθνείς σχέσεις, Μηχανικός Παραγωγής (University of South Florida)
MBA (Kingston University)
www.costasaggelakis.com