του Κώστα Αγγελάκη
Με άπλετο χιούμορ, έκπληξη, θυμό, αγανάκτηση, και άλλα ανάμικτα συναισθήματα υποδεχόμαστε κάθε φορά την αξιολόγηση του προγράμματος.
Κατ αρχάς να ορίσουμε τι σημαίνει αξιολόγηση και γιατί χρειάζεται.
Αξιολόγηση είναι η επιβεβαίωση της τήρησης του μνημονίου. Το μνημόνιο δεν είναι τίποτα άλλο από το πρακτικό μιας συμφωνίας.
Αξιολόγηση είναι η συμφωνημένη επανεξέταση της υλοποίησης των συμφωνηθέντων, από τους συμφωνούντες, οι οποίοι έχουν συμφωνήσει εκ των προτέρων ότι πρέπει να συμφωνήσουν και στην ουσία του περιεχομένου αλλά και στην διαδικασία υλοποίησης του.
Συμφωνούμε…?????
Η λέξις κλειδί όπως μάλλον καταλάβαμε όλοι είναι η “συμφωνία”.
Όταν όμως οι συμφωνίες δεν τηρούνται τότε έρχονται οι αξιολογήσεις που δεν ολοκληρώνονται, οι εκταμιεύσεις που δεν υλοποιούνται, οι τεχνοκράτες που τις αγνοούν και οι συνθήκες που τις ακυρώνουν.
Θεωρώ ότι σε αυτήν την διαδικασία είναι εκτεθειμένοι όλοι οι εμπλεκόμενοι. Η δική μας κυβέρνηση για την απραξία, την ανικανότητα, την αναξιοπιστία και την κουτοπονηριά της, καθώς και οι εταίροι για την μη προσαρμογή των συμφωνηθέντων σε αυστηρά χρονοδιαγράμματα που θα τηρούσαν κατ αρχάς οι ίδιοι.
Γιατί η δική μας κυβέρνηση καθυστερεί τραγικά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης?
Γιατί προφανώς δεν έχουν υλοποιήσει τα συμφωνηθέντα, όπως κατά δήλωσή του παραδέχθηκε και ο αρμόδιος υπουργός περί ολοκλήρωσης του 30% με ένα χρόνο καθυστέρηση.
Ο ουσιαστικός λόγος που δεν υλοποιούνται τα συμφωνηθέντα είναι η συνεχής άρνηση της ιδιοκτησίας του προγράμματος.
Άλλοι λόγοι είναι η απειρία για την εκτίμηση του χρόνου που χρειάζεται, η ανικανότητα της υλοποίησης, η μη πίστη στην αξία των μεταρρυθμίσεων και η άρνηση αποδοχής του όποιου πολιτικού κόστους.
Ο βασικός λόγος, όμως πιστεύω, για την καθυστέρηση, είναι η πίστη τους ότι, ως δια μαγείας, θα βελτιωθεί τόσο η οικονομία τον επόμενο καιρό, ώστε αυτοί δεν θα χρειασθεί να υλοποιήσουν αυτά που οι ίδιοι συμφώνησαν πριν από αρκετό καιρό, με την πλάτη στον τοίχο.
Η ανάπτυξη όμως καθυστερεί γιατί βλέπει την απραξία των υπευθύνων, οι υπεύθυνοι δεν κάνουν τίποτα προσδοκώντας την ανάπτυξη, για να μην κάνουν αυτά που θα έπρεπε να κάνουν, και εμείς είμαστε εγκλωβισμένοι στη μέση.
Η κότα ή το αυγό είναι πάλι το ερώτημα. Η αξιολόγηση ή η ανάπτυξη θα έρθει πρώτα?
Οι εταίροι υποστηρίζουν ότι η θετική ολοκλήρωση της αξιολόγησης θα “ελευθερώσει” την οικονομία μας, και εμείς καθυστερούμε μήπως και η ανάπτυξη και, ως εκ τούτου, και η βελτίωση των δεικτών, έρθει πρώτα και γλυτώσουμε τα μέτρα και το πολιτικό κόστος.
Καλά το καταλάβατε, τζόγος είναι η καθυστέρηση. Η φάμπρικα είναι απίστευτη και εγκληματική και τα πιθανά σενάρια δύο.
1. Εάν έρθει, συγκυριακά εντελώς, κάποιου είδους ανάπτυξη, τότε πανηγυρίζουμε, δεν παίρνουμε τα μέτρα που είχαμε συμφωνήσει, καθώς και το πολιτικό κόστος, κουνάμε το δάχτυλο στους εταίρους και πάμε στο σύνταγμα για να το γλεντήσουμε με τα γνωστά “νταούλια”.
2. Εάν δεν έρθει, τότε προσποιούμαστε “ηρωικές διαπραγματεύσεις”, αγωνία μέχρι το τέλος, όπου και συμφωνούμε σε χειρότερα μέτρα, εκβιάζουμε και την αντιπολίτευση να τα ψηφίσει λόγω τέλους χρόνου, και έχουμε παλέψει και έχουμε κρατήσει το φρόνημα ψηλά.
Το πρόβλημα είναι ότι στην δεύτερη περίπτωση το κόστος για την κοινωνία είναι πολύ μεγαλύτερο, για δύο πολύ απλούς λόγους.
1. Η οικονομία σου όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν αναπτύσσεται όπως θα είχε προβλεφθεί κατά την ώρα της συμφωνίας, που σημαίνει περισσότερα μέτρα.
2. Η εμπιστοσύνη των εταίρων, (αν έχει μείνει κάποια) κλονίζεται, πράγμα που κάνει τα προαπαιτούμενα ακόμη πιο δύσκολα.
Είναι προφανές πλέον νομίζω, ότι για να έχεις καλές στιγμές στις συμφωνίες με τους εταίρους, πρέπει να βλέπεις την οικονομία σου να αναπτύσσεται και την εμπιστοσύνη των εταίρων δεδομένη.
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Κώστας Αγγελάκης
www.costasaggelakis.com
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr