Του συγγραφέα-αρθρογράφου Θεόδωρου Παπαθεοδώρου
Ήταν πολύ πρωί ακόμα όταν στον Άδη, στον κάτω κόσμο, έφτασαν οι εφημερίδες της Ελλάδας των πρώτων ημερών του έτους 2018. Ο Ηφαιστίωνας μόλις είχε ξυπνήσει και σκέφτηκε πως ήταν μια καλή ευκαιρία να πιεί τον καφέ του διαβάζοντας παράλληλα τα νέα από τον επάνω κόσμο, από την πατρίδα.
Τι το ήθελε όμως το διάβασμα πρωί πρωί! Του πετάχτηκαν τα μάτια έξω από τα νέα που διάβασε. Το «Μακεδονικό» λέει έβαινε προς λύση, οι Έλληνες πολιτικοί συζητούσαν με τους Σκοπιανούς για μία κοινά αποδεκτή ονομασία. «Πάλι τα ίδια;» Αναφώνησε. «Πρέπει να ειδοποιήσω τον Αλέξανδρο».
Τρέχοντας σχεδόν, έφτασε στο δωμάτιο του «μεγάλου» και άρχισε να φωνάζει δυνατά..
Ηφ. Αλέξανδρε, Αλέξανδρε, ξύπνα αδερφέ μου, έχουμε κακά μαντάτα!
Αλ. Τι έγινε ρε Ηφαιστίωνα πρωί πρωί;
Ηφ. Σήκω σου λέω, οι Έλληνες ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν τα Σκόπια με το όνομα νέα Μακεδονία, βόρεια Μακεδονία ή δεν ξέρω και εγώ πως αλλιώς. Ήρθαν οι εφημερίδες από την πατρίδα!
Αλ. Τι είπες μωρέ! Ωραία νέα μου έφερες που να σε πιάσει ο Κέρβερος και να σε κάνει χίλια κομμάτια!
Ηφ. Δεν φταίω εγώ Βασιλιά μου, αυτοί εκεί πάνω τα έχουν κάνει μαντάρα!
Αλ. Καλά, καλά, φτιάξε έναν εσπρέσο να πιώ για να ανοίξει το μάτι μου και ύστερα σέλωσε τον Βουκεφάλα. Φεύγω για τον επάνω κόσμο, δεν υπάρχει άλλη λύση. θα τους δείξω εγώ μα τον Δία!
Ηφ. Ήρεμα Βασιλιά μου, ήρεμα. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με γόρδιο δεσμό για να τον κόψεις. Εδώ θέλει διπλωματία το πράγμα.. Δεν πας καλύτερα μέχρι αυτή την μουρλή την Πυθία μήπως ξέρει κάτι; Ναι, νομίζω πως το σωστό είναι να επισκεφθείς το μαντείο προτού τα κάνεις όλα ρημαδιό!
Αλ. Α, ρε φίλε, πως ξέρεις να με ηρεμείς! Αυτό θα κάνω, έχεις δίκιο! Γρήγορα λοιπόν, γρήγορα. Φέρε τον Βουκεφάλα και βάλε το εσπρέσο σε πλαστικό να το πάρω μαζί μου, φεύγω!
Κάπως έτσι ο Μέγας στρατηλάτης, ο Μακεδόνας Βασιλιάς, κατάφερε μετά από κάποιες ώρες να περάσει από τον κάτω κόσμο στον πάνω κόσμο και τελικά να φτάσει στους Δελφούς αναζητώντας την ξακουστή Πυθία. Όταν επιτέλους την βρήκε, εκείνη αναμασούσε τσίκλα με άρωμα γκράνμπερυ επειδή όπως είπε τα φύλλα δάφνης της έκαναν κακό στο στομάχι και είχε αναγκαστεί να τα κόψει. Ο Αλέξανδρος δεν έδωσε μεγάλη σημασία στις παραξενιές της και προσπερνώντας τις αβροφροσύνες και τα καλωσορίσματα, μπήκε κατευθείαν στο ψητό!
Αλ. Έλα κοντά κορίτσι μου, έλα μεγάλη μου μάντισσα που θέλω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Εσύ που ξέρεις τα πολλά και ο νους σου κατεβάζει, σίγουρα θα έχεις και τις σωστές απαντήσεις!
Πυθ. Α, σε παρακαλώ Βασιλιά μου, άσε τις μαλαγανιές. Έχουν περάσει πολλοί αιώνες από την τελευταία φορά που ήρθες να με βρεις και έχεις χάσει επεισόδια. Το σύστημα τώρα έχει αλλάξει και δεν έρχομαι πια σε επαφή με τους επισκέπτες του μαντείου. Θα υποβάλλεις γραπτώς τις ερωτήσεις σου και θα λάβεις συνολική απάντηση εντός της ημέρας. Α, και πού είσαι! Μέχρι τρεις ερωτήσεις παρακαλώ, ένα μυαλό το έχουμε!
Ο Αλέξανδρος μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, πήρε χαρτί και καλαμάρι και άρχισε να γράφει:
Ερωτήσεις.
Α) Εγώ ο βασιλιάς της Μακεδονίας και όλης της Ελλάδας Αλέξανδρος, εγώ ο μαθητής του Αριστοτέλη, ο εκπαιδευμένος με τα Ομηρικά έπη, ο έχων ως πρότυπο τον τρομερό Αχιλλέα, ο ιστορικός ιδρυτής της Ελληνιστικής περιόδου, ο ηγέτης πανελλήνιας εκστρατείας κατά των Περσών, ο υπέρμαχος της ένωσης των λαών, εγώ λοιπόν και όλα όσα σημαίνω εγώ, πότε επιτέλους θα γίνω αιτία ειρήνης και όχι αιτία διενέξεων ανάμεσα στους Βαλκάνιους;
Β) Ποια ανωτέρα βία υποχρεώνει τους σύγχρονους Έλληνες πολιτικούς να αναγνωρίσουν ως όνομα αυτού του κρατιδίου που κατοικείται από Σλάβους και Αλβανούς, το «Μακεδονία» ή κάποιο παράγωγο ή σύνθετο αυτού; Ποια ανωτέρα βία επιβάλλει την αναγνώριση τώρα;
Γ) Σε περίπτωση τελικά συμφωνίας των δύο πλευρών και αναγνώρισης των Σκοπίων από την Ελλάδα με ένα όνομα όπως νέα Μακεδονία, βόρεια Μακεδονία ή Σλαβομακεδονία, τι μέλλει γενέσθαι αγαπητή μου Πυθία; Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι μία τέτοια αναγνώριση, ένα τέτοιο όνομα αναγνωρισμένο πλέον από την Ελλάδα, δεν θα αποτελέσει συνέχεια των αλυτρωτικών επιδιώξεων, αφορμή αλλαγής συνόρων και νέα αρχή παραχάραξης της ιστορίας στο μέλλον;
Ο βασιλιάς αφού τελείωσε, έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του (είχε ξεχάσει να πάρει μαζί του το δαχτυλίδι με την βούλα) και άφησε το χαρτί με τις ερωτήσεις δίπλα στην Πυθία η οποία τον κοιτούσε δήθεν αδιάφορα. Έπειτα, προβληματισμένος, περπάτησε προς την έξοδο του μαντείου. Ήθελε να πάρει λίγο καθαρό αέρα..
Η μεγάλη μάντισσα, μόλις τον είδε να βγαίνει, πήρε γρήγορα το χαρτί στα χέρια της και άρχισε να διαβάζει. Αφού σήκωσε το δεξί της φρύδι μια δυό φορές κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, ύψωσε τελικά τα χέρια της προς τον ουρανό και βροντοφώναξε: «Ω Δία, ω Απόλλωνα, ω Θεοί του Ολύμπου! Πάλι τα ήξεις αφήξεις θα αρχίσω η άμοιρη! Αν αυτός εδώ ο βασιλιάς πάρει ποτέ σαφή απάντηση, γράψτε μου!!»
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr