Το επανέφερε στο καλλιτεχνικό προσκήνιο της πόλης μετά από 17 αιώνες
" Η πρώτη εντύπωση ήταν τελείως απογοητευτική. Όσα είδα μου φάνηκαν με κατάπληξη πολύ λιγότερα από το μεγαλόπρεπο κτιριακό συγκρότημα που είχα πλάσει με τη φαντασία μου. Δεν υπήρχαν παρά ερειπωμένα και γκρεμισμένα κτίσματα με ακαθόριστη μορφή. Εδώ και εκεί φαίνονταν κομμάτια από κυκλικούς κλιμακωτούς τοίχους. Θλιβερά απομεινάρια από τα εδώλια που αποτελούσαν κάποτε τις ωραίες μαρμάρινες κερκίδες και ακτινωτές σκάλες. Όλα πνιγμένα σε άγρια βλάστηση, σωρούς από πέτρες και χώματα".
Έτσι περιγράφει την πρώτη εικόνα του Ρωμαϊκού ωδείου της Πάτρας εν έτη 1959 ο αρχιτέκτονας Ιωάννης Βασιλείου που ανέλαβε με δική του πρωτοβουλία και προσωπική δαπάνη την αναμαρμάρωση και αναστύλωση πολλών χώρων του. Με την ολοκλήρωση του δύσκολου έργου την περίοδο 1961-1963, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και το δήμο Πατρέων.
Έκτοτε ουδέν για τον άνθρωπο που έφερε το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας σχεδόν στη σημερινή κατάσταση και το επανέφερε στο καλλιτεχνικό προσκήνιο της πόλης μετά από 17 αιώνες! Ούτε δρόμος, ούτε στενό πλησίον του χώρου, ούτε οποιαδήποτε άλλη αναφορά στο όνομα του αρχιτέκτονα από καμία δημοτική αρχή της Πάτρας.
Το Ρωμαϊκό ωδείο βρίσκεται στα δυτικά του κάστρου των Πατρών, στην άνω πόλη, δίπλα στο ρωμαϊκό στάδιο. Είναι επενδυμένο με τούβλα και οι κερκίδες του επενδυμένες με μάρμαρο. Ο Παυσανίας σε ένα από τα ταξίδια του επισκέφτηκε και την Πάτρα, περί το 170 μ. χ.
Αναφέρει λοιπόν στα ταξιδιωτικά του ότι το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας ήταν παλαιότερο από το ωδείο του Ηρώδη του Αττικού, το οποίο (το Ηρώδειο), οικοδομήθηκε το 161 μ. χ., ενώ το ωδείο των Πατρών κατασκευάστηκε το πρώτο μισό του 2ου αιώνα μ. χ. ‘Όπως αναφέρει ο Παυσανίας το ωδείο ήταν συνέχεια της Ρωμαϊκής αγοράς της πόλης.
Ήταν διακοσμημένο με αγάλματα και άλλες διακοσμήσεις, όχι όμως όπως το Ηρώδειο, που το θεωρούσε λαμπρότερο και συγκεκριμένα γράφει: » Έχει την ωραιότερα διακόσμηση που έχω δει, αν εξαιρέσει βέβαια κανείς αυτή του ωδείου της Αθήνας».
Αναφέρει επίσης ότι υπήρχε άγαλμα του Απόλλωνα, που έγινε από λάφυρα του πολέμου κατά των Γαλατών το 279 π. χ., όταν οι Πατρινοί είχαν βοηθήσει τους Αιτωλούς.
Μπορούμε να πούμε ότι ήταν ένα μεγαλοπρεπές οικοδόμημα των Ρωμαϊκών χρόνων. Ο ιστορικός των Πατρών Στέφανος Θωμόπουλος αναφέρει στην ιστορία του ότι πιθανόν κατασκευάστηκε στα χρόνια του Αυγούστου.
Έπαψε να χρησιμοποιείται στα τέλη του 3ου μ. χ. αιώνα μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά που πιθανόν συνδέεται με την επιδρομή των Ερούλων (αρχαίος γερμανικός λαός).
Με τα χρόνια που πέρασαν το ωδείο έπαθε μεγάλες ζημιές. Οι ζημιές έγιναν από φυσικές καταστροφές, από επιδρομές, από λεηλασία των υλικών διακόσμησης και κατασκευής του. Τέλος εξαφανίστηκε σχεδόν από επιχωματώσεις, διότι προϊόντα εκσκαφών και κατεδαφίσεων ερίπτοντο στον χώρο του ωδείου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μικρός λόφος, ο λόφος του Στράνη όπως λεγόταν. ο Φρανσουά Πουκεβίλ αναφέρει στα ταξιδιωτικά του ότι μόνο μικρά τμήματα του ωδείου φαίνονταν στον περίβολο των σπιτιών.
Το 1889 για τις ανάγκες κατασκευής του λιμανιού της Πάτρας και συγκεκριμένα για τις επιχωματώσεις, αποφασίστηκε να γίνει λήψη υλικού από τον λόφο του Στράνη και έτσι αποκαλύφθηκε το Ρωμαϊκό ωδείο της Πάτρας.
Από την πρώτη στιγμή φάνηκε ότι επρόκειτο για ένα μεγαλοπρεπές κτίσμα.
Η ανασκαφή φανέρωσε ότι είχε κτιστεί πάνω σε παλιότερα ρωμαϊκά κτίσματα. Ωστόσο, μόλις την περίοδο 1938-1943 πραγματοποιήθηκαν οι πρώτες ενέργειες στερέωσής του.
Πέρασαν πολλές δεκαετίες μέχρι να ξεκινήσει η διαδικασία αναστύλωσης του μνημείου, η οποία ολοκληρώθηκε το 1956 και το ωδείο απέκτησε την αρχική του μορφή.
Από το 1959 έως το 1963 έγινε η αναμαρμάρωση και αναστύλωση πολλών χώρων του από τον Ιωάννη Βασιλείου.
Σημαντικό ρόλο στις εργασίες αυτές έπαιξε και η συμμετοχή της Αρχαιολογικής Εταιρείας.
Το ίδιο χρονικό διάστημα έγιναν οι απαλλοτριώσεις των οικοδομών που υπήρχαν στο οικοδομικό τετράγωνο του ωδείου, και διαμορφώθηκε ο περιβάλλον χώρος του, σε αρχαιολογικό με την έκθεση σε αυτό σαρκοφάγων, ψηφιδωτών και άλλων αρχαίων ευρημάτων.
Το ωδείο έχει όλα τα βασικά μέρη του θεάτρου. Έχει κοίλο, το πάνω μέρος του οποίου υποστηρίζεται από δέκα ακτινωτά τοποθετημένους θαλάμους, ημικυκλική ορχήστρα, σκηνικό οικοδόμημα από προσκήνιο, σκηνή, παρασκήνια και στις είκοσι τρείς κερκίδες του μπορούν να φιλοξενηθούν 2.300 θεατές. Με βάση της διαστάσεις του ωδείου μπορεί να υποτεθεί ότι ήταν στεγασμένο αν και ανασκαφικά δεν έχει αποδειχθεί.
Στην ΒΑ γωνία του ωδείου, δηλαδή Παντοκράτορος και Πλατεία Αγίου Γεωργίου μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1950 υπήρχαν τα ερείπια από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, στο οποίο στις 25 Μαρτίου 1821 έγινε λειτουργία, κατέλυσαν την νηστεία και εν συνεχεία στον περίβολο του, εκεί που είναι τώρα η ομώνυμη πλατεία, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κήρυξε την επανάσταση του 1821. Δυστυχώς τα ερείπια από αυτό το εκκλησάκι δεν αναστυλώθηκαν, αλλά μπαζώθηκαν και ακόμη είναι μπαζωμένα.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr