Ο Αργύρης Ξάφης κολύμπησε γυμνός σε βάλτο με βουβάλια στο Μεσολόγγι για νέα ταινία

Από τις ταινίες που μετέχουν στο 60ό επετειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης που συνεχίζεται έως και την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2019 είναι «Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών» σε σκηνοθεσία του Σύλλα Τζουμέρκα με τον Αργύρη Ξάφη να είναι εκ των πρωταγωνιστών.

Ο γνωστός ηθοποιός επισκέφθηκε το Φεστιβάλ με αφορμή την συγκεκριμένη ταινία που έχει γυριστεί και στην λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου.

Σε συνέντευξη του στο flix.gr, μετά την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας που σε λίγο καιρό θα βγει και στις αίθουσες (από 21/11), είπε ότι «φεύγοντας από την αίθουσα ο θεατής θα ήθελα να νιώσει την ανάγκη να αλλάξει κάτι από αυτή τη “σκατοδεδομένη” ηθική που νομίζουμε ότι μάς καθορίζει στις μικρές κοινωνίες. Ενάντια σε αυτά τα "πρέπει" που δεν ξέρουμε από που έχουν γεννηθεί και γιατί υπάρχουν ακόμα. Θέλω να φύγει από την αίθουσα αποφασισμένος για μία πράξη απελευθέρωσης».

-Τι κρατάς και τι πετάς από τη διαδικασία δημιουργίας της ταινίας;

«Πέρα από τα γυρίσματα, αυτά καθ’αυτά, δε θα ξεχάσω την προετοιμασία που μάς έκανε ο Σύλλας (Τζουμέρκας). Όπως για παράδειγμα, πώς στη μέση της διαδρομής προς Μεσολόγγι, με κατεβάζει από το βανάκι και μου λέει να γδυθώ και να πέσω σ' έναν τεράστιο βάλτο με νεροβούβαλους.

Ο κάθε νεροβούβαλος ήταν 8 φορές εγώ σε όγκο και με τεράστια κέρατα. Με κοιτούσαν απειλητικά, τύπου “τι θες εσύ εδώ;” κι εγώ είχα κολλήσει στη λάσπη του βυθού (γιατί δεν μπορείς να περπατήσεις σε αυτό το κολλώδες πράγμα - το πόδι σου σφηνώνει). Ξαφνικά αρχίσουν να με ζώνουν στα πλευρά μου και νερόφιδα που με γαργαλάνε παντού. Ο Σύλλας φώναζε “προχώρα προχώρα” και τα νεροβούβαλα με κοιτούσαν απειλητικά ότι ένα ακόμα βήμα και πέθανα. Και τότε ακούγεται ένας πυροβολισμός. Ο ιδιοκτήτης του κοπαδιού των νεροβούβαλων είδε στις 6 το πρωί έναν τρελό να βγάζει ρούχα να πέφτει στο βάλτο και να πλησιάζει τα ζωντανά του. Πίστεψε ότι κάποιος ανώμαλος πήγαινε να κάνει κάτι ανώμαλο στα ζώα του.

Αυτά δε θα τα ξεχάσω. Θα τα κουβαλάω για πάντα μαζί μου. Αυτό που, δε θα ήθελα να πετάξω ακριβώς, αλλά να γυρίσω πίσω και να το διορθώσω, να το τρέξω πιο γρήγορα, είναι οι πρώτες απόπειρες στησίματος των ερωτικών σκηνών που είχαν μία ιδιαίτερη αμηχανία που θα ήθελα να ξεπεράσω».

-Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης σημαίνει...

«Είναι μία μικρή ελπίδα. Που ακόμα δεν έχει σβήσει για μένα. Να το αγκαλιάσει ακόμα περισσότερο ο τόπος, να βγει έξω και πέρα από τις αίθουσες, να πάρει η πόλη το ρυθμό, το beat του Φεστιβάλ. Αυτή η μικρή ελπίδα να είναι και των ανθρώπων της πόλης, να καταλάβουν ότι είναι δικό τους το φεστιβάλ κι όχι μόνο της δικής μας μικρής πιάτσας κινηματογραφόφιλων και φιλότεχνων. Το φεστιβάλ είναι της Θεσσαλονίκης. Είναι η Θεσσαλονίκη».