Ποιος είμαι- Η σχέση μου με τον καρκίνο

Ονομάζομαι Νάσος Νασόπουλος, γεννήθηκα στις 25 Ιουνίου 1963 (καρκίνος και στο ζώδιο δηλαδή…!).

Έχω δυο υπέροχους γιούς, τον 29χρονο Περικλή και τον 26χρονο Θάνο και μια εκπληκτική σύζυγο, την Νεκταρία που έχει σταθεί δίπλα μου σε όλες τις δοκιμασίες με αφοσίωση και γενναιότητα ειλικρινά αξιομνημόνευτες.

Έχω καλούς φίλους που στη διάρκεια που δίνω τη μάχη με τον καρκίνο έδειξαν ότι πράγματι με αγαπάνε και ενδιαφέρονται για μένα.

Και έχω και γνωστούς που κατά το διάστημα αυτό απέδειξαν ότι δεν αξίζουν να βρίσκονται στη λίστα των γνωστών μου, καθώς μόνον το συμφέρον τους, τούς κρατούσε δίπλα μου.

Είμαι δημοσιογράφος, αν αυτό έχει κάποια σημασία και εργάζομαι στο ενημερωτικό portal thebest.gr.   

Η πρώτη μου επαφή με τον καρκίνο ήταν τον Ιούλιο του 2009.

Ουδέποτε έως τότε είχα κάνει τσεκ-απ. Ο νεαρός τότε γιατρός Πάνος Κίτρου*, γιος του φίλου μου πνευμονολόγου Μιχάλη Κίτρου*, κυριολεκτικώς με «εξαναγκάζει» σε τσεκ-απ.

Μού κλείνει ραντεβού, έρχεται το επόμενο πρωί από το σπίτι και με παίρνει για να σιγουρευτεί ότι δεν θα αγνοήσω το ραντεβού και με συνοδεύει για τις εξετάσεις.

Πηγαίνοντας να δώσω αίμα, με ρωτάει η νοσηλεύτρια «πόσο ετών είστε;».

-46 της απαντώ.

-«Ε, τότε να μην κάνουμε PSA» μου λέει.

Ο Πάνος* που είναι δίπλα μου παρεμβαίνει: «γιατί, είναι κούραση; Και φυσικά θα γίνει και PSA».

Έτσι, ανακάλυψα ότι είχα καρκίνο στον προστάτη και κατά τις εκτιμήσεις των γιατρών, τον «εξέτρεφα» κανά τριάρι χρόνια!

Στις αρχές Ιανουαρίου 2010 εισήλθα στο Νοσοκομείο και έκανα ριζική προστατεκτομή.

Και ξεμπέρδεψα με τον καρκίνο.

Τουλάχιστον έτσι νόμιζα…

Συνέχισα τη ζωή μου, που μεταξύ άλλων (πολλή δουλειά, αρκετά προβλήματα) περιελάμβανε και πολύ κάπνισμα.

Ωστόσο, υπό την πίεση της Νεκταρίας και του Πάνου*, αρκετά συχνά (αν και όχι στα αυστηρά χρονικά όρια που έπρεπε, κάθε εξάμηνο δηλαδή) έκανα εξετάσεις και ιατρικό έλεγχο.

Τον Οκτώβριο του 2018 κάνω αξονική τομογραφία, στην οποία η φίλη ακτινολόγος Μαρία Κυριακοπούλου «βλέπει κάτι» που εκείνη τη στιγμή «δεν εμπνέει κάποια μεγάλη ανησυχία αλλά επιβάλλει σε έξι μήνες να επαναλάβουμε την εξέταση».

Συμφωνούν με την διάγνωση όσοι γιατροί βλέπουν την αξονική και ανανεώνουμε ραντεβού για ένα εξάμηνο μετά.

Περνάει το εξάμηνο και υπό την πίεση της δουλειάς, ως συνήθως, δεν τρέχω να κάνω εξετάσεις. Φτάνουμε Ιούνιο του 2019, έχουν συμπληρωθεί 8 μήνες και ο Πάνος*, με αφορμή έναν επίμονο βήχα που είχα (άσχετο με τον καρκίνο, όπως αποδείχθηκε κε των υστέρων, αλλά ίσως σωτήριο καθώς αποτέλεσε την αφορμή για να με πιέσει ο Πάνος* να κάνω εξετάσεις), με πιέζει να κάνουμε αξονική και μου κλείνει ραντεβού για την Πέμπτη 6 Ιουνίου 2019.

Πράγματι, πάω στο ραντεβού, κάνω την αξονική και φεύγω. Το πρωί της επομένης ημέρας μου τηλεφωνεί ο Πάνος* για να με ενημερώσει ότι «την Δευτέρα στις 10 το πρωί πρέπει να βρίσκομαι στο ισόγειο του Νοσοκομείου του Ρίου για να υποβληθώ σε PET SCAN επειδή “κάτι δείχνει η αξονική” και θέλουν να πάρουν πιο σαφείς απαντήσεις» .

Όπως έμαθα εκ των υστέρων, την ώρα που έκανα την αξονική, από την πρώτη γρήγορη ματιά, η Μαρία Κυριακοπούλου κατάλαβε ότι υπάρχει καρκίνος στον πνεύμονα.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2019, στις 10 τα πρωί, είμαι με την Νεκταρία στον προθάλαμο του PET, πίνοντας συνεχώς νερό. Εδώ αρχίζει η πρώτη ημέρα μου με καρκίνο…

Στο Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς  μπορείτε να διαβάσετε τι μού συνέβη από εκείνη την πρώτη ημέρα στις 10 Ιουνίου 2019 και φυσικά, τι συνεχίζει να μού συμβαίνει ακόμα.

Όσο γράφω, σημαίνει ότι ακόμα δεν έχω χάσει τη μάχη με τον καρκίνο.

(Από τις 23 Φεβρουαρίου 2020 και μετά, οι δημοσιεύσεις θα είναι καθημερινές και θα αφορούν «τι συνέβη, τι νοιώθω, πως αισθάνομαι» κάθε μέρα. Ένα κανονικό Ημερολόγιο δηλαδή. Από τις 10 Ιουνίου 2019 έως τις 23 Φεβρουαρίου, πολλές δημοσιεύσεις θα αφορούν περιόδους μεγαλύτερες της μιας ημέρας καθώς υπάρχει πλήθος συμβάντων, σκέψεων και συναισθημάτων που δεν έχει συγκρατήσει η μνήμη μου ποια ημέρα ακριβώς συνέβησαν).

*Μιχάλης Κίτρου. Γιατρός, πνευμονολόγος. Συνιδιοκτήτης στο Ιδιωτικό Διαγνωστικό Κέντρο "β-διάγνωση". Πολύ καλός φίλος εδώ και 40 χρόνια. Μπορεί να χανόμαστε μέσα στην καθημερινότητά μας, αλλά τα φιλικά συναισθήματα του ενός για τον άλλο, είναι δυνατά και ειλικρινή. Τον γνωρίζω από τότε που ήμουν 19 χρονών. Είναι Κύπριος στην καταγωγή από τα Κατεχόμενα, αλλά ρίζωσε στην Πάτρα. Είναι ο οικογενειακός μας γιατρός για όλα τα πνευμονολογικά προβλήματα. Πολύ καλός γιατρός και πραγματικός φίλος. 

*Πάνος Κίτρου. Γιατρός, επεμβατικός ακτινολόγος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίου. Γιός του πνευμονολόγου (και καλού μου φίλου) Μιχάλη Κίτρου. Τον Πάνο τον γνωρίζω από τότε που ήταν μικρό παιδί. Και σε αυτόν οφείλω την διάγνωση και του καρκίνου του προστάτη το 2009 και του καρκίνου τώρα. Αυτός με πίεσε και τις δύο φόρες να κάνω εξετάσεις που οδήγησαν στα συγκεκριμένα ευρήματα. Αν δεν υπήρχε η επιμονή του Πάνου, πιθανόν να ανακάλυπτα τον καρκίνο, όταν θα ήταν πολύ αργά…