ΗΜΕΡΕΣ 28η-58η με καρκίνο: Αρχίζω ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες

Δευτέρα 8 Ιουλίου 2019. Στις 9 το πρωί είμαστε έξω από το γραφείο του Καθηγητή Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας κ. Καρδαμάκη για να κάνω την πρώτη ακτινοθεραπεία (τη λέω και ακτινοβολία, το ίδιο εννοώ) ενώ αύριο θα κάνω και την πρώτη χημειοθεραπεία.

Φτάνοντας στο Νοσοκομείο του Ρίου, συναντάμε τυχαία τον φίλο Καθηγητή Ιατρικής Κώστα Μάρκου που στις χθεσινές εκλογές εξελέγη βουλευτής, να φοράει την ιατρική ρόμπα και να κάνει ιατρείο. Λίγοι άνθρωποι στη θέση του την επομένη μιας τέτοιας επιτυχίας, θα πήγαιναν πρωί-πρωί στη δουλειά τους.

Ο κ. Καρδαμάκης μάς δέχεται αμέσως, στην ώρα που είχαμε ραντεβού και μας οδηγεί στο θάλαμο που βρίσκεται το μηχάνημα της ακτινοθεραπείας.

Η πρώτη θεραπεία ολοκληρώνεται μέσα σε δέκα λεπτά.

«Έτσι θα είναι κάθε μέρα» μου εξηγούν οι χειριστές του μηχανήματος και μου δίνουν μια κάρτα η οποία κάθε μέρα (πλην Σαββατοκύριακου) στις 12 το μεσημέρι θα μού εξασφαλίζει πρόσβαση στο εν λόγω Τμήμα για να κάνω τη θεραπεία μου.

Την επομένη, Τρίτη 9 Ιουλίου, εκτός από ακτινοβολία, έχω και χημειοθεραπεία. Αυτός ο κύκλος θεραπείας μου, προβλέπει είκοσι-δύο ακτινοβολίες μία κάθε ημέρα και πέντε χημειοθεραπείες, μία κάθε Τρίτη.

Τρίτη στις 9 φτάνουμε με τη Νεκταρία στην Ογκολογική Μονάδα Ημερήσιας Νοσηλείας.

Είναι η πρώτη χημειοθεραπεία και είναι λογικό να υπάρχει αγωνία.

Όμως όλα εξελίσσονται πολύ καλά.

Κανένα πρόβλημα. Όλα καλά.

Κατά τις 2.30 έχω κάνει και την χημειοθεραπεία και την ακτινοβολία.

Έτσι θα συνεχίσουμε μέχρι την Τρίτη 6 Αυγούστου.

Αφού περνάνε τρεις ημέρες από την πρώτη χημειοθεραπεία, μού εμφανίζονται οι πρώτες παρενέργειες, για τις οποίες φυσικά με έχουν προειδοποιήσει οι γιατροί.

Συγκεκριμένα, ξυπνάω το Σάββατο το πρωί και νιώθω μια απίστευτη εξάντληση.

Έχουμε πάει για Σαββατοκύριακο στον Κάλανο (ένα χωριό στο μέσο της διαδρομής Πάτρα- Καλάβρυτα) που η Νεκταρία έχει ένα εξοχικό, για να αποφύγουμε τις καλοκαιρινές ζέστες.

Περνάω όλο το Σαββατοκύριακο μεταξύ μιας πολυθρόνας, του καναπέ και του κρεβατιού. Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.  

Ωστόσο ο θεράπων Ογκολόγος μου κ. Καλόφωνος με έχει προειδοποιήσει να μην ανησυχήσω «εκτός κι αν κάνω πυρετό πάνω από 38, οπότε να επικοινωνήσω μαζί του».

Την επόμενη εβδομάδα, μετά τη δεύτερη χημειοθεραπεία το ίδιο.

Ξαναπάμε την Παρασκευή στον Κάλανο.

Ξυπνάω το Σάββατο το πρωί και πάλι δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου.

Την Κυριακή το μεσημέρι ξαφνικά νιώθω και πυρετό. Βάζω θερμόμετρο και έχω 38.

Τα μαζεύουμε άρον-άρον και κατεβαίνουμε Πάτρα. Μιλάμε με μια συνεργάτη του κ. Καλόφωνου η οποία μάς καθησυχάζει: "αν ανέβει κι άλλο ο πυρετός θα πάτε στο νοσοκομείο". 

Ευτυχώς, ο πυρετός θα αρχίσει να υποχωρεί από το βράδυ και δεν θα χρειαστεί να πάρουμε μέτρα.

Συνεχίζουμε κανονικά τις θεραπείες.

Όμως την τρίτη εβδομάδα βγάζει παρενέργεια και η ακτινοθεραπεία.

Εμφανίζεται μια ενόχληση στον οισοφάγο, κάτι σαν έγκαυμα.

Όσο προχωρούν οι ακτινοβολίες το πρόβλημα γίνεται πιο έντονο. Νιώθω να με καίει ένα σημείο στον οισοφάγο και δυσκολεύομαι να καταπιώ, ακόμα και να πιώ νερό.

Απευθύνομαι στον κ. Καρδαμάκη ο οποίος μού δίνει ένα φάρμακο που με ανακουφίζει αρκετά.

Πριν τη διάγνωση του καρκίνου, είχαμε κανονίσει για το τέλος Ιουλίου, όπως κάθε καλοκαίρι τα τελευταία τρία χρόνια, να πάμε στη Ναύπακτο, στο «Cavos Φωκίδας», για μια εβδομάδα.

Αποφασίζουμε να μην το ακυρώσουμε. Παρότι χρειάζεται να πηγαινοερχόμαστε καθημερινά για να κάνουμε τις ακτινοβολίες, πηγαίνουμε κανονικά.

Είναι σημαντικό ο καρκίνος να μην αλλάξει ριζικά τη ζωή μας. Και το κυριότερο, να μην μάς κόψει συνήθειες και δραστηριότητες που μας προσφέρουν ευχαρίστηση. Τις ευχάριστες στιγμές, τώρα τις έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ.

Γυρίζουμε από τις διακοπές την Κυριακή 29 Ιουλίου.

Συνεχίζουμε κανονικά τις θεραπείες έως τις 6 Αυγούστου.

Και πλέον περιμένουμε για να κάνουμε αξονική στις 22 Αυγούστου (να περάσουν τουλάχιστον 15 ημέρες από την τελευταία θεραπεία, μας έχουν πει οι γιατροί) ώστε να διαπιστωθεί αν οι εστίες του καρκίνου περιορίστηκαν και μπορούμε να προχωρήσουμε στην εγχείρηση.

Η διαίσθησή μου λέει, ότι έχω πάει καλά.

Ίδωμεν…

Διαβάστε το Ημερολόγιο εδώ 

Γιατί γράφω το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΗΜΕΡΕΣ 20η έως 27η: Με ποιά θεραπεία θα χτυπήσουμε τον καρκίνο;

ΗΜΕΡΕΣ 11η έως 19η: Περιμένοντας τα αποτελέσματα της βιοψίας

ΗΜΕΡΕΣ 9η και 10η: Βιοψία για να δούμε τι καρκίνος είναι

ΗΜΕΡΕΣ 2η έως 8η: Το τρέξιμο στους γιατρούς και στην... Κέρκυρα

ΗΜΕΡΑ 1η: Ραντεβού... με τον καρκίνο