ΗΜΕΡΕΣ 288η-296η: η Δήμητρα με 50 χημειοθεραπείες και 3,5 χρόνια μάχη

Δευτέρα 23 Μαρτίου, από σήμερα μπαίνουμε σε (σχετικά) αυστηρή καραντίνα λόγω κορωνοϊού, καθώς απαγορεύονται οι μετακινήσεις και η κυκλοφορία, πλην συγκεκριμένων εξαιρέσεων. Βέβαια εγώ βρίσκομαι σε (αυτό)περιορισμό κοντά ένα μήνα τώρα, από τα τέλη Φεβρουαρίου.

Βγαίνω από το σπίτι, μόνον για περπάτημα μια ώρα την ημέρα. Τις υπόλοιπες 23 ώρες το εικοσιτετράωρο, κλεισμένος μέσα. Ευτυχώς που έχω και το Ημερολόγιο να ασχολούμαι και βρίσκω διέξοδο.

Ωστόσο, όλες αυτές τις ημέρες, το μυαλό βρίσκεται στις αλλαγές που θα φέρει ο κορωνοϊός. Φοβάμαι  ότι θα έχει σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις, ότι κόσμος θα καταστραφεί άλλοι θα χάσουν τη δουλειά τους, άλλοι θα αναγκαστούν να κλείσουν τα μαγαζιά τους ή να διακόψουν την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Κανείς δεν θα μείνει αλώβητος, ούτε εμείς.

Από προχθές έχει εμφανιστεί ένα ξερόβηχας.  Την Πέμπτη 26 Μαρτίου, τηλεφωνώ στο φίλο και γιατρό μου, τον πνευμονολόγο Μιχάλη Κίτρου και του λέω για αυτό τον επίμονο βήχα. Δείχνει να μην τον απασχολεί ιδιαίτερα. Μού υποδεικνύει να πάρω ακόμα ένα εισπνεόμενο φάρμακο. Έως τώρα κάνω κάθε πρωί και βράδυ από μία εισπνοή από το Brimica. Μου προσθέτει και δύο εισπνοές πρωί και βράδυ από το Flixotide.

Για να δούμε.

Από την Παρασκευή μπαίνω στην τελική ευθεία για την επόμενη ανοσοθεραπεία που είναι προγραμματισμένη για την Τρίτη 31 Μαρτίου.

Φτάνει Τρίτη και  ξυπνάω στις 4.05 τα ξημερώματα! Νιώθω να με κυριεύει άγχος. Για τη δουλειά και για τα αποτελέσματα που θα έχει η ανοσοθεραπεία. Νομίζω όμως ότι κυρίως οφείλεται στη δουλειά. Φοβάμαι ότι η κρίση που προκάλεσε ο κορωνοϊός, θα επηρεάσει για μεγάλο διάστημα πολλές επιχειρήσεις, ανάμεσα σε αυτές και τη δική μας.

Άντε να ηρεμήσεις και να διαμορφώσεις καλή ψυχολογία που σου ζητάνε οι γιατροί. «Είναι το βασικό όπλο στη μάχη κατά του καρκίνου» σου λένε. Ωραία, αλλά πώς να έχεις καλή ψυχολογία με όλα αυτά;

Φεύγω  από το σπίτι κατά τις 11 και μισή και στις 12 παρά 10 είμαι στο Ογκολογικό. Πάω στο θάλαμο νοσηλείας.

Έκπληξη: στο διπλανό κρεβάτι είναι για θεραπεία η Δήμητρα (δεν αναφέρω άλλα στοιχεία, γιατί δεν ξέρω αν θέλει). Η Δήμητρα είναι φίλη και αδελφή ενός πολύ στενού μου φίλου, ενώ ο γιός της είναι φίλος με το γιο μου το Θάνο.  

Η Δήμητρα παλεύει 3,5 χρόνια με καρκίνο στο πάγκρεας. Στην αρχή οι γιατροί της έδιναν 6 μήνες με ένα χρόνο ζωή. Έκανε χημειοθεραπείες, εγχείρηση, αλλά να σου και πάλι υποτροπή.

Έχει κάνει έως σήμερα 50 χημειοθεραπείες! Και συνεχίζει. Όμως, είναι εδώ όχι 6 αλλά 42 μήνες και εύχομαι να είναι για πάρα πολλούς ακόμα.

Πιάνουμε συζήτηση. Για την ταλαιπωρία των χημειοθεραπειών, για τις αγωνίες και τις ανησυχίες που μας ζώνουν, για το πόσο φοβόμαστε το θάνατο (Πόσο θα ζήσω; Κι αν πεθάνω σύντομα από τον καρκίνο;)

Δείχνει να το έχει φιλοσοφήσει και η Δήμητρα, να μην πανικοβάλλεται μπροστά στην ιδέα του θανάτου. Τουλάχιστον, έτσι μού λέει.

Νιώθω η διάθεσή μου να επιβαρύνεται. Μού ‘ρχονται μαύρες σκέψεις. Συνειδητοποιώ ότι δίνουμε μια μάχη με έναν πολύ ισχυρό αντίπαλο. Μια μάχη που δεν κερδίζεται εύκολα. Απεναντίας, συχνά χάνεται. Με καταλαμβάνει αυτή η αίσθηση ότι το τέλος δεν είναι μακριά.

Παρά ταύτα, δεν χάνουμε το χιούμορ μας. Έρχεται η νοσηλεύτρια και παρατηρεί ότι δεν έχουμε ανοίξει τα φώτα του θαλάμου. «Γιατί είσαστε μέσα στα σκοτάδια;» ρωτάει για να της απαντήσω «κάνουμε πρόβα»!

Γελάω κι εγώ, γελάει κι η Δήμητρα.

Αν μη τι άλλο, το χιούμορ δεν μας εγκαταλείπει. Και γιατί όχι; Ακόμα είμαστε εδώ και αντέχουμε…

Σε αυτό το email zwntasmekarkino@gmail.com στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η Δήμητρα των 50 χημειοθεραπειών»

ΗΜΕΡΕΣ 281η-287η με καρκίνο: τα άσχημα νέα που με επηρεάζουν

Δείτε όλο το Ημερολόγιο

Για ποιους τύπους καρκίνου ευθύνεται το αλκοόλ