Ο Μισέλ Πικολί είχε συνεργαστεί και με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο στην "Σκόνη του Χρόνου" το 2008

Θλίψη και συγκίνηση προξένησε και στους Πατρινούς σινεφίλ ο θάνατος του σπουδαίου Γάλλου ηθοποιού Μισέλ Πικολί, του τελευταίου γίγαντας του γαλλικού και ευρωπαϊκού σινεμά, με μία καριέρα που έφτασε σε διάρκεια σχεδόν τα 70 έτη. Ο Μισέλ Πικολί όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε, ήταν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς του 20ού αιώνα και είδαμε εκτενή αφιερώματα σε σημαντικές εφημερίδες όπως οι New York Times και The Guardian. Ο γεννημένος στις 27 Δεκεμβρίου 2020 είχε πρωταγωνιστήσει σε ταινίες σπουδαίων σκηνοθετών όπως ο Λουίς Μπουνιουέλ, ο Μάρκο Φερέρι, ο Κώστας Γαβράς, ο Κλοντ Λελούς, ο Νάνι Μορέτι, ο Ζακ Ριβέτ, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, ο Αλέν Ρενέ αλλά και ο Έλληνας auteur Θόδωρος Αγγελόπουλος.

Mε τον αξέχαστο Θόδωρο Αγγελόπουλο, ο Πικολί είχε συνεργαστεί το 2008 στην αριστουργηματική ταινία «Η Σκόνη του Χρόνου» διάρκειας 125 λεπτών όπου επίσης έπαιζαν οι Γουίλεμ Νταφόε, Ιρέν Ζακόμπ, Μπρούνο Γκαντζ και Κριστιάνε Πάουλ.

Σύμφωνα με το στόρι της ταινίας που είχε προβληθεί και στην Πάτρα στη Βέσο Μάρε από την Κινηματογραφική Λέσχη το 2009, ο Α., Αμερικανός σκηνοθέτης ελληνικής καταγωγής, γυρίζει μια ταινία πάνω στην ιστορία της μητέρας του Ελένης. Από την Ιταλία και το Βερολίνο ως το Καζακστάν, η ιστορία του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα μπλέκεται με προσωπικές αναμνήσεις και μια παθιασμένη ερωτική ιστορία. Ήταν η τελευταία ταινία του Αγγελόπουλου και είχε προβληθεί και στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου.

Ο Πικολί που δεν είχε βραβευτεί με Σεζάρ (το Γαλλικό Όσκαρ), είχε εν τούτοις, κερδίσει το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών (1980) για το “A Leap in the Dark” του Μάρκο Μπελόκιο και την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού στο Φεστιβάλ του Βερολίνου το 1982 για το «Strange Affair - Une étrange affaire» σε σκηνοθεσία Pierre Granier-Deferre όπου ο Michel Piccoli είχε συμπρωταγωνιστήσει με τους Gérard Lanvin και Nathalie Baye.

Με μια καριέρα που ξεκίνησε την δεκαετία του '40 και που μετρά περισσότερες από 240 ταινίες κι αμέτρητους ρόλους στο θέατρο και την τηλεόραση, ο Πικολί κέρδισε σχεδόν κάθε μεγάλο ερμηνευτικό βραβείο σε μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ όπως οι Κάννες ή το Βερολίνο όπως προείπαμε και υπήρξε ένας από τους μυθικούς και συνάμα εργατικούς ηθοποιούς του γαλλικού σινεμά. Πρωταγωνιστής απέναντι σε σταρ όπως η αριστοκρατική Κατρίν Ντενέβ στην «Ωραία της Ημέρας» του Λουίς Μπουνιουέλ (από τα μεγάλα κινηματογραφικά χιτ του 1967), ή την Μπριζίτ Μπαρντο στην «Περιφρόνηση» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, έπλασε ρόλους που τον καθιέρωσαν ως πρωταγωνιστή και έμειναν στη μνήμη των σινεφίλ. Από τις ωραίες παρουσίες του ήταν και στην ταινία «Ο Μιλού τον Μάη» του Λουί Μαλ το 1990 (στις Ελληνικές αίθουσες είχε βγει μέσα Απριλίου του 1991) ενώ το 1972 ο Πικολί ξανασυνεργάστηκε με τον αποκαλούμενο «πατέρα» του σουρεαλιστικού κινηματογράφου, Λουίς Μπουνιουέλ. Με τον Μπουνιουέλ είχε μία σταθερή συνεργασία (δούλεψαν σε 8 ταινίες), ενώ ακόμα στην πορεία της καριέρας του ο γοητευτικός Μισέλ Πικολί συνεργάστηκε όπως γράφει το flix.gr, σχεδόν με κάθε Ευρωπαίο δημιουργό άξιο αναφοράς, από τον Ραούλ Ρουίζ και τον Θόδωρο Αγγελόπουλο («Σκόνη του Χρόνου») έως τον Νάνι Μορέτι («Έχουμε Πάπα») το 2011 όπου υποδύθηκε τον Πάπα και τον Λεός Καράξ («Mauvais Sang», «Holy Motors»). Το «Holy Motors» είχε παιχθεί το 2012 και το είχαμε δει στην Πάτρα από την Κινηματογραφική Λέσχη.

Το 2017 στην αυτοβιογραφία του ο Μισέλ Πικολί είχε γράψει τα εξής: «Το ιδανικό μου θα ήταν να εντυπωσιάζω τους ανθρώπους με την απλότητα και χωρίς προσποίηση. Ένας αληθινά σπουδαίος ηθοποιός μπορεί να είναι εξαιρετικά σεμνός με την δουλειά του, με την απόλαυση που παίρνει από ένα τόσο παράδοξο και διασκεδαστικό επάγγελμα. Οι επιτυχίες του δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την ικανότητά του να καυχιέται. προτιμώ τους ηθοποιούς που παραμένουν απόλυτα μυστικοπαθείς».