ΗΜΕΡΕΣ 404η-406η: μια ακόμα ταλαιπωρία

Δεν ήταν από τα καλύτερά μου το Σαββατοκύριακο που πέρασε. Την Παρασκευή το πρωί, όπως  σας είχα πει, επισκέφθηκα τον χειρουργό κ. Κεχαγιά στο Νοσοκομείο του Ρίου για να δει και να εκτιμήσει ένα απόστημα (αυτό που με μη ιατρικούς όρους, ονομάζουμε «καλόγερο») που έχει εμφανιστεί στην πλάτη. Με πονούσε δέκα ημέρες τώρα και με ταλαιπωρούσε.

Αμέσως ο κ. Κεχαγιάς προχώρησε στην αφαίρεση του αποστήματος. Έπαθα σοκ όταν είδα  το μέγεθός του, ήταν σαν μετρίου μεγέθους λεμόνι.

Όπως καταλαβαίνετε, η μικροεπέμβαση αυτή μού προκάλεσε πόνους τις επόμενες ημέρες και δυσκολία στην κίνηση (πρέπει να αποφεύγω έντονες κινήσεις για να μην σπάσουν τα ράμματα). Ούτε λόγος για μπάνιο στη θάλασσα, με μεγάλη δυσκολία και προσοχή ντους στο σπίτι, για να μην βραχεί η πληγή. 

Κυριακή πρωί ξαναπήγα στον κ. Κεχαγιά για να εκτιμήσει την πορεία επούλωσης του τραύματος που προκλήθηκε από την επέμβαση. Τον ευχαριστώ τον άνθρωπο για την άμεση ανταπόκρισή του και για το γεγονός ότι αφιέρωσε χρόνο και το πρωί της Κυριακής για να ασχοληθεί μαζί μου. Έφυγα από το νοσοκομείο με οδηγίες, μεταξύ των οποίων ότι τουλάχιστον για τις επόμενες 15 ημέρες δεν πρέπει να μπω στη θάλασσα.

Ένα ακόμα Σαββατοκύριακο κλεισμένος στο σπίτι. Ευτυχώς, σε ένα σπίτι με ωραία θέα προς τον Πατραϊκό, ευχάριστο περιβάλλον και δροσερό.

Το εξάνθημα μού είχε απαγορεύσει την έκθεση στον ήλιο, ήλθε τώρα και η μικροεπέμβαση αυτή, να μού απαγορεύσει και το θαλασσινό μπάνιο.

Άρα, φέτος θα συνεχίσω να βλέπω τη θάλασσα από μακριά, από το μπαλκόνι στου σπιτιού.

Να πω ότι με ενθουσίασαν, ή έστω με άφησαν αδιάφορο τα νέα, θα πω ψέματα. Και στενοχωρήθηκα, και εκνευρίστηκα. Είναι αυτό που έχω ξαναγράψει: με τον καρκίνο μπλέκεις, ανοίγεις δουλειές, όπως μου είχε πει η φίλη μου η Βίκυ. Συνεχώς κάτι προκύπτει που μπορεί να είναι μικρό και ασήμαντο, αλλά έρχεται να προστεθεί σε έναν μακρύ κατάλογο προβλημάτων, ταλαιπωριών, αναποδιών. Και αυτός ο κατάλογος όλο και μακραίνει.

Τη μία οι παρενέργειες των χημειοθεραπειών, την άλλη η εγχείρηση, μετά πάλι οι παρενέργειες των χημειοθεραπειών, μετά οι παρενέργειες της άλλης μορφής θεραπείας, του χαπιού. Και πέρασαν 13 μήνες, πάμε να συμπληρώσουμε τους 14, στη διάρκεια των οποίων η ζωή μου άλλαξε τόσο ριζικά, που δεν έχει καμία σχέση με την προ καρκίνου περίοδο.

Θέλω να είμαι αισιόδοξος, θέλω να μεταφέρω θετικά μηνύματα, αλλά δεν θα ήμουν ειλικρινής αν δεν αναφερόμουν και στις άσχημες, τις δυσάρεστες, τις στενάχωρες στιγμές αυτής της διαδρομής. Υπάρχουν και τέτοιες και μάλιστα αρκετές…

Σε αυτό το email zwntasmekarkino@gmail.com στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η καθημερινότητα ενός καρκινοπαθούς

Πώς να μιλήσετε με τον άνθρωπό σας και τα παιδιά σας για τον καρκίνο σας

Οι καρκινοπαθείς και τι πρέπει να ξέρουν οι κοντινοί τους άνθρωποι

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς