Εμπειρίες καρκινοπαθών και φροντιστών: Η Δέσποινα

Συνεχίζω να μεταφέρω εμπειρίες άλλων καρκινοπαθών ή φροντιστών τους, όπως έχω προαναγγείλει από την αρχή της εβδομάδας. Εμπειρίες, όπως έχουν καταγραφεί στα μηνύματα που μού στέλνουν φίλες και φίλοι του Ημερολογίου, μέσω e-mail, messenger ή σχολιάζοντας αναρτήσεις του Ημερολογίου.

Την κ. Δέσποινα Α. την συνάντησα στη στήλη μας στις αρχές Ιουνίου με αφορμή την ανάρτηση Εμπειρίες ανθρώπων που μάχονται με τον καρκίνο για χρόνια και είναι ακόμα εδώ. Έγραφε τότε στο μήνυμά της: «Πέρασα καρκίνο του εντέρου το 2014. Επέστρεψε το 2019 στον πνεύμονα και στα οστά. Πρωτογενής. ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ».

Έκτοτε η επικοινωνία ήταν συχνή, καθώς ήταν αρκετά τα μηνύματα που μάς έστειλε.

Ξεχωρίζω: Στις 1 Ιουλίου με αφορμή την ανάρτησή μου Από το «Ποιος είσαι», «Που ζεις», «Πως ζεις», εξαρτάται αν θα πάθεις καρκίνο η κ. Δέσποινα γράφει: «Συμφωνώ απολύτως. Ο πρώτος καρκίνος το 2014 με βρήκε στο έντερο. Χίλια τοις εκατό πιστεύω ότι ήταν λόγο κακής διατροφής.

Έτρωγα επί τριάντα χρόνια αλλαντικά και έτοιμα φαγητά. Ο δεύτερος (καρκίνος) το 2019 μού έδωσε και κατάλαβα… Πνεύμονα και οστά. Αυτός από υπερβολικό άγχος και στρες. Αυτό που θα έλεγα είναι: μη βάζετε τίποτα μέσα σας ακόμα κι αν καίγεται το σπίτι σας… Υπάρχουν και οι κοινωνικές ομάδες…».

Κι όταν στις 13 Ιουλίου δημοσίευσα στο Ημερολόγιο την ανάρτηση Οι καρκινοπαθείς και τι πρέπει να ξέρουν οι κοντινοί τους άνθρωποι, η κ. Δέσποινα σχολίασε: «Καλά τα λόγια, αλλά όταν είσαι μόνος τί κάνεις; Κάθε 21 μέρες πρέπει να πάρω τα φάρμακα από Καλλιθέα και την ανοσοθεραπεία και Μαρούσι. Δεν έχω δικό μου μέσον. Αν με πάει κάποιος φίλος καλώς, αλλιώς τρένο, μετρό, λεωφορείο…».

Να προσθέσω ότι στις αρχές Ιουλίου η κ. Δέσποινα έχασε τον αδελφό της.

Παρά τα όσα περνάει αυτή η γυναίκα δείχνει να μην χάνει την καλή της θέληση. Μού έγραφε προ ημερών: «Μια γλυκιά καλημέρα με αισιοδοξία είμαστε ζωντανοί ή ζωή μας περιμένει».

Και πριν μια βδομάδα σχολιάζοντας την ταλαιπωρία μιας άλλης ασθενούς, της κ. Ευφροσύνης Μπ., έγραφε: «Μη το βάζουμε κάτω με τίποτα. Κάθε μέρα που μας δίνει ο Θεός είναι ένα θαύμα. Από καρδιάς αυτό το θαύμα να σάς το χρωστάει ο Θεός για πολλά πολλά χρόνια. Η καλή διάθεση και οι άνθρωποι που είναι δίπλα σας είναι σύμμαχοι σας».

Με τόσες ταλαιπωρίες, με τόσα χτυπήματα κι όμως έχει έναν καλό λόγο για τους άλλους, μια θερμή ευχή. Αυτό θα πει καλοσύνη. Καλοσύνη, αλλά και δύναμη. Γιατί θέλει δύναμη, για να προσφέρεις καλοσύνη στους άλλους, όταν εσύ ο ίδιος ταλαιπωρείσαι...

Σε αυτό το email zwntasmekarkino@gmail.com στείλτε μου τα μηνύματά σας (σκέψεις, συναισθήματα, εμπειρίες ή προβλήματα που αντιμετωπίζετε και θέλετε να ερευνήσουμε), ή το τηλέφωνό σας (αν θέλετε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά) και να είστε σίγουροι ότι η δύναμη που θα δώσει ο ένας στον άλλον θα είναι ένας ισχυρός σύμμαχος στη μάχη που δίνουμε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Εμπειρίες καρκινοπαθών και φροντιστών: Η Γεωργία και η Μαρία

Εμπειρίες καρκινοπαθών και φροντιστών: Η Αντιγόνη, η Βέλη και η Ευφροσύνη

Διαβάστε το Ημερολόγιο ενός Καρκινοπαθούς