Όσο αξίζει η υγεία των παιδιών, αξίζει και η παιδεία τους!

Ιλαροτραγωδία έχει καταντήσει το θέμα με τις συνεχείς καταλήψεις σχολείων. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες δεκάδες σχολεία της Πάτρας είναι όμηροι ορισμένων που προβάλουν την πανδημία και τα μέτρα προφύλαξης των παιδιών μας ως τα βασικά αιτήματα για καταλήψεις στα σχολεία. Ωστόσο αυτό καταλήγει τελικά μόνο ως πρόφαση για χαμένα μαθήματα.

Δέκα μέρες και δεκάδες διδακτικές ώρες χαμένες. Άγχη γονέων και εκπαιδευτικών για κρούσματα και την υγεία των παιδιών, ακόμα και για τυχόν αναστολή λειτουργίας των σχολείων λόγω πιθανού lockdown. Άγχη γονέων όμως και την για την εκπαιδευτική διαδικασία και την μόρφωση των παιδιών μας. Παιδιά τα οποία έχουν χάσει κάθε προσανατολισμό και ενδιαφέρον για το σχολείο, μετά από έξι μήνες μη ορθής λειτουργίας  του. Αυτά και όχι μόνο συνθέτουν το σκηνικό λίγες μόνο ημέρες μετά την έναρξη ενός σχολικού έτους, που δεν ξέρουμε πραγματικά πως θα εξελιχθεί.

Θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό ενδεικτικό της κωμικοτραγικής κατάστασης που επικρατεί στα υπό …ομηρία σχολεία, που έλαβε χώρα σε Λύκειο της Πάτρας και αποδεικνύει το… «μπάχαλο» –δεν  μου αρέσει να χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, αλλά δεν μπορεί να περιγραφεί διαφορετικά– που επικρατεί στα σχολεία. Την Πέμπτη το πρωί προσήλθαν οι μαθητές στο σχολείο, το οποίο βρήκαν υπό κατάληψη, αποχώρησαν μία ώρα μετά – με παρότρυνση και των γονέων, γιατί τι να κάνουν τα παιδιά συνωστιζόμενα σε διαδρόμους και πεζοδρόμια;– και λίγο αργότερα εστάλη mail-ενημέρωση από τη Διεύθυνση ότι το σχολείο έχει ανοίξει και να προσέλθουν άμεσα οι μαθητές για μάθημα. Ωστόσο όταν λίγα λεπτά αργότερα τα παιδιά που επιθυμούσαν να μπουν στις τάξεις, αλλά είχαν απομακρυνθεί από αυτό για τους λόγους που σας περιέγραψα παραπάνω, βρέθηκαν στο σχολείο είχαν ήδη πάρει απουσίες για μια ώρα που δεν ήταν εκεί και βρήκαν τις… πόρτες πάλι κλειστές και το σχολείο υπό κατάληψη, γιατί μαζί τους είχαν επιστρέψει και οι καταληψίες βάζοντας ξανά … τα λουκέτα!

Λογική η οδηγία και παρότρυνση της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης προς τους  διευθυντές των σχολείων να εφαρμόζουν τους νόμους σχετικά με το φαινόμενο των καταλήψεων και να εισέρχονται οι καθηγητές στο χώρο του σχολείου και τις αντίστοιχες αίθουσες διδασκαλίας. Αλλά τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά που δεν επιθυμούν  την κατάληψη; Να παραμένουν έξω από το σχολείο αναμένοντας τι; Είναι αυτό σχολείο;

Είναι πολλά τα παιδιά που δεν επιθυμούν την κατάληψη, ωστόσο μάλλον είναι πολύ λίγα για να πείσουν τα υπόλοιπα που έτσι αυθαίρετα κλείνουν τα σχολεία και τα οποία ούτε οι ενήλικες καθηγητές δεν μπορούν να τα πείσουν για την ματαιότητα των πράξεών τους.

Και τι κάνουμε; Τίποτα! Σήμερα πάλι δεκάδες σχολεία υπό κατάληψη.

Μια κατάληψη που είναι πράξη παράνομη, αντιδημοκρατική και αντιπαιδαγωγική. Μια κατάληψη που κάθε νοήμων μπορεί να καταλάβει ότι δεν είναι απάντηση στην υγειονομική κρίση, στα υπαρκτά προβλήματα και κινδύνους, όπως μας διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι επιστήμονες στην βάση των πραγματικών δεδομένων και δυνατοτήτων που υπάρχουν.

Πρέπει τα σχολεία να ανοίξουν και τα παιδιά μας να μπουν στις τάξεις, για να μπει και η ζωή τους σε τάξη. Για να αποφύγουμε το κακό ενδεχόμενο αυτή η γενιά να έχει να αντιμετωπίσει μία χαμένη χρονιά. Γιατί ούτε με την υγεία, αλλά ούτε και με την μόρφωση των παιδιών μας πρέπει να παίζουμε.

*Η Μαρία Μπέλμπα είναι και γονέας δύο μαθητών Γυμνασίου & Λυκείου.