Κάρλα Μπρούνι: Ερωτικό τρίγωνο με πατέρα και γιο - Αποκαλύψεις από τον πρώην σύντροφό της

Δύσκολο, άλλωστε, να ξεχωρίσεις πού αρχίζει το βαρβάτο gossip και που τελειώνει η λογοτεχνία σε αυτό το μετα-φροϊδικό αφήγημα, διαπιστώνοντας ότι είναι παρά πολλά αυτά που επιτρέπει ένας επιφανής, κατά τα άλλα, φιλόσοφος να φανούν από την κλειδαρότρυπα. Εννοείται ότι όλα αυτά που αφηγείται προφανώς δεν είναι προϊόντα μυθοπλασίας, παρότι το βιβλίο πλασάρεται ως αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, αφού μετά την πρόσφατη έκδοσή του, τον περασμένο μήνα στη Γαλλία, ο πατέρας Εντοβέν διέκοψε για πάντα τους δεσμούς με τον Ραφαέλ, πείθοντας και αρκετούς φίλους από τον κλειστό περίγυρο των διανοούμενων που συχνάζουν στα μπιστρό του Σεν Ζερμέν να μην ξαναμοιραστούν τα αγαπημένα τους κιρ ρουαγιάλ και τα μυστικά τους με τον άκρως αποκαλυπτικό στις αφηγήσεις του γιο.

Βέβαια όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία αν ο Ραφαέλ Εντοβέν, γνωστός για τις τηλεοπτικές παρεμβάσεις του, αφού οι φιλόσοφοι στη Γαλλία είναι οι σύγχρονοι μαϊντανοί καθώς θεωρητικολογούν, παρεμβαίνουν και σχολιάζουν όλα όσα συμβαίνουν στη γαλλική κοινωνία, δεν αποκάλυπτε πικάντικες λεπτομέρειες για τη σχέση του με την πρώην σύντροφό του Κάρλα Μπρούνι, με την οποία έχει μάλιστα ένα παιδί, γράφοντας ότι πριν από αυτόν εκείνη διατηρούσε ερωτικές σχέσεις με τον ίδιο του τον πατέρα!

Σε αυτό το υποτιθέμενο λογοτέχνημα, το πρώτο μετά τη σειρά του δοκιμίων του Εντοβέν, τα πρόσωπα εμφανίζονται μέσα από ψευδώνυμα, αλλά τα αληθινά περιστατικά δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση, ότι η Φαστίν είναι η Ζιστίν Λεβί, κόρη του Μπερνάρ-Ανρί και πρώτη σύζυγος του Ραφαέλ ή ότι η Μπεατρίς απλώς αντιστοιχεί στη μοιραία Μπρούνι. Οσο για τον τίτλο του βιβλίου, «Κερδισμένος χρόνος», είναι η προφανής απάντηση στη γνωστή σειρά μυθιστορημάτων του Μαρσέλ Προυστ «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», όπου αναφαίνονται αντίστοιχα ερωτικά τρίγωνα, προδοσίες και πατρικές αναζητήσεις. Πολλοί βέβαια φαντάζονται ότι με αυτόν τον τίτλο ο γιος απαντά στο γνωστό ρητό του πατέρα του, Ζαν-Πολ Εντοβέν, «Εξοικονομήστε χρόνο - Ο χρόνος περνά», το οποίο είναι γνωστό στη Γαλλία, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν χρειαζόταν ο τίτλος για να καταφέρει ο γιος να εξοντώσει τον πατέρα, που ήταν πάντα «πολύ απασχολημένος ώστε να ασχοληθεί σοβαρά με τον γιο του», όπως τονίζει χαρακτηριστικά στο βιβλίο.

Ο Ραφαέλ ομολογεί ότι δεν μετανιώνει ούτε στιγμή που «έκλεψε» την ωραία Κάρλα από τον επιδειξιμανή, σκληρό και άκρως αδιάφορο μπαμπά του, ούτε που άφησε την πρώην σύζυγό του, κόρη του δεύτερου ουσιαστικά πατέρα του Μπερνάρ-Λεβί, την οποία αποκαλεί με διόλου συγγραφική αβρότητα «αλογομούρα». Αλλωστε οι Γάλλοι, οι οποίοι ποτέ δεν είχαν καλές σχέσεις με την πολιτική ορθότητα, ξέρουν πολύ καλά όχι μόνο να σκανδαλίζουν, αλλά και να δένουν μοναδικά τη λογοτεχνία με το πιο αδιανόητο κουτσομπολιό. Οποιος έχει διαβάσει -έστω λίγο- Μπαλζάκ ξέρει καλά τι σημαίνουν οι περιγραφές από τα άδυτα της υψηλής γαλλικής κοινωνίας, δοσμένες με αρκετές πικάντικες περιγραφές στις οποίες αναφέρεται άμεσα και ο Ραφαέλ στο βιβλίο του. Αν μπορεί κανείς να συγχωρέσει τον Μπαλζάκ για τη ροπή του στο κουτσομπολιό, τότε σίγουρα μπορεί να δικαιολογήσει και τον ίδιο.

Επιπλέον οι Γάλλοι είναι πλέον συνηθισμένοι με τις αυτοβιογραφίες, οι οποίες τα τελευταία χρόνια είναι απείρως της μόδας, καθώς και με τις εξομολογήσεις που δεν έχουν κανένα πρόσχημα επίφασης ή σοβαροφάνειας. Τα γαλλικά Μέσα τρίβουν ήδη τα χέρια τους με τον αντίκτυπο που έχει προκαλέσει η κυκλοφορία του «Κερδισμένου χρόνου», αφού ο πατέρας δηλώνει ότι έχει τελειώσει για πάντα με τον γιο και ο γιος ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ την Κάρλα του.

Οσο για την ίδια, παρότι απάντησε ότι δεν έχει διαβάσει το βιβλίο και ούτε την απασχολεί η ιστορία, δεν μπορεί να μη χαίρεται που είναι και πάλι στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, λίγες μόλις ημέρες προτού κυκλοφορήσει το νέο μουσικό άλμπουμ της με τον άκρως αυτοναφορικό -και χωρίς πολλή φαντασία- τίτλο «Κάρλα Μπρούνι».

Οποιοι μάλιστα έχουν ακούσει τις προηγούμενες δουλειές της μουσικού, πλέον, Μπρούνι θα θυμούνται και το περίφημο τραγούδι «Ραφαέλ», που ήταν εμπνευσμένο από τον πρώην σύντροφό της. Οσο λοιπόν τα γαλλικά ΜΜΕ ασχολούνται -και πάλι- μαζί της, εκείνη μπορεί να χαίρεται και να ποζάρει ανέμελη σε μια σειρά από επαγγελματικές φωτογραφίες φορώντας ρούχα Celine στο Instagram της και ανεβάζοντας κατακόρυφα τον αριθμό των ακολούθων, λανσάροντας ακόμα και στα 51 της τη μοιραία εικόνα της.

Τι κι αν οι Γάλλοι διέκριναν κι άλλες πλαστικές μετά την πρόσφατη εμφάνισή της στην Εβδομάδα Μόδας ή αν την επέκριναν που φταρνίστηκε επιδεικτικά χωρίς να φοράει μάσκα εν μέσω κορωνοϊού;

Η Μπρούνι, σε κάθε συνέντευξή της, συγκεντρώνει ακόμα τα φώτα πάνω της, αφού φροντίζει να τη συνοδεύει με τις ανάλογες αποκαλύψεις. Γιατί μπορεί να μην απάντησε στο βιβλίο του Ραφαέλ δίνοντας τη δική της εξήγηση για το ερωτικό τρίγωνο που απασχολεί τον τελευταίο μήνα στη Γαλλία, αλλά δήλωσε ότι είχε άλλους λόγους για να μην κοιμάται τα βράδια και αυτό είχε να κάνει με την εμμονή της ότι ο σύζυγος της Νικολά Σαρκοζί -ο οποίος, όπως δηλώνει, είναι ο πρώτος που την έκανε να είναι πιστή και όχι ανώριμη στις ερωτικές σχέσεις- θα μπορούσε να πέσει θύμα δολοφονίας, αφού δεχόταν διαρκώς απειλές. Και ήταν η ίδια που δεν μπορούσε με τίποτα να δεχτεί ότι ο ρόλος της ως πρώτης κυρίας μπορεί να συνοδευόταν από μια ζωή γεμάτη ανησυχία, ταραχές και κινδύνους.

Ο Ρόκι Μπαλμπόα

Αλλά καθώς φαίνεται ήξερε να επιλέγει άνδρες από ισχυρά περιβάλλοντα -και αυτό εξέφραζε ο Εντοβέν- όχι μόνο ο γιος αλλά και ο πατέρας. Γι’ αυτό και ο Ραφαέλ παραδέχεται ότι ήξερε πως μεγαλώνει σε μια ισχυρή οικογένεια. «Ο ρόλος του πατέρα μου δεν ήταν ποτέ να προασπίζεται όσα έκανα, ούτε να με καλοπιάνει αφού ο καθένας ήταν υπεύθυνος για τη ζωή του. Ο ρόλος του πατέρα μου ήταν να ενσαρκώσει στα μάτια μου την πιθανότητα ενός νησιού», τονίζει στο βιβλίο του ο Ραφαέλ για τον διάσημο εκδότη πατέρα του, επιβεβαιώνοντας τη γνωστή γαλλική έκφραση της αυτονομίας που θέλει τα παιδιά να είναι ενήλικες από πολύ μικρά. Ετσι και αυτός ως παιδί διδάχτηκε από τον πατέρα του τόσο τους καλούς τρόπους όσο και την υψηλή κουλτούρα, έμαθε να διαβάζει δύσκολα κείμενα, αλλά και να αστειεύεται «με τον εκλεπτυσμένο τρόπο της Μαφάλντα». Απέκτησε, δηλαδή, αυτοπεποίθηση, κάτι που είχε να κάνει κυρίως με την εξωτερική του εμφάνιση αφού μεγαλώνοντας κατάλαβε: «Μια μέρα που είδα την αντανάκλαση του εαυτού μου στον κρυσταλλωμένο πάγο της λίμνης, απορροφημένος από αυτό το άγνωστο πρόσωπο που η λίμνη της Ανεσί αποκάλυπτε μέσα από ένα οβάλ σχήμα, ότι τα χαρακτηριστικά ήταν πραγματικά άψογα και ότι ήμουν όμορφος - αντικειμενικά όμορφος, δεν το ονειρευόμουν» - μια εξομολόγηση που δεν ξέρεις πραγματικά αν είναι ειρωνική ή κυριολεκτική.

Διαβάζοντας λίγο παρακάτω καταλαβαίνεις ότι ο διόλου σεμνός φιλόσοφος και πρώην σύντροφος της Μπρούνι μάλλον δεν αστειεύεται, αφού λέει ότι σήκωνε για χρόνια «τον σταυρό της ωραίας εικόνας», προσπαθώντας να αποδείξει ότι, πάνω απ’ όλα, ήταν ο σκεπτόμενος νέος που μπορούσε να στοχάζεται εξίσου αποτελεσματικά με τον διανοούμενο πατέρα του. Μέχρι που βρήκε την ιδανική του φιγούρα σε ένα πρόσωπο που μπορεί να μην αποκαλούσες καθόλου όμορφο, αλλά για εκείνον αναδείχθηκε στο εφηβικό μοντέλο που θα τον ακολουθούσε και τα επόμενα χρόνια της ενηλικίωσης: τον Ρόκι Μπαλμπόα! Γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας: «Με αυτά τα τεράστια μούσκουλα αλλά και με τα ανακατωμένα μαλλιά, με τις αγριοφωνάρες του και με το μονίμως χτυπημένο πρόσωπο μου χάρισε την εικόνα ενός αντι-ήρωα που δεν είχε καμία σχέση ούτε με την ομορφιά ούτε με τον καθωσπρεπισμό. Ο Ρόκι δεν έγινε έτσι μόνο το είδωλό μου, αλλά ο μεγάλος αδελφός που ποτέ δεν είχα, τον οποίο κατάφερα να φέρω στα δικά μου μέτρα». Εχοντας αυτόν στο μυαλό του κατάφερε επίσης να αντιταχθεί «στη μόνιμη οικογενειακή αδικία που με ήθελε να είμαι πάντοτε ηττημένος. Εχοντας τον Ρόκι στον μυαλό μου ήξερα ότι κάποια στιγμή θα πάρω εκδίκηση». Και την πήρε κλέβοντας την ιδανική γυναίκα από τον πατέρα του. «Ευτυχώς όμως δεν έδινα σημασία ούτε σε όλους αυτούς τους θεατρινισμούς, στο δήθεν μαυρισμένο πρόσωπο του πατέρα μου, το οποίο κάλυπτε διαρκώς με τερακότα. Για μένα οι κακές στιγμές που έζησα στο σπίτι ήταν απλώς αφορμή για να σκεφτώ πώς θα ήθελα να διαμορφώσω την προσωπικότητα και τον εαυτό μου. Αλλωστε, δεν υπάρχουν κακοί γονείς, μονάχα μαθήματα που μπορεί να παίρνει κανείς στη ζωή του», ομολογεί ο Ραφαέλ στο βιβλίο.

Παιδικά βιώματα
Ωστόσο, ποτέ δεν ήταν εξοικειωμένος με τις ακρότητες -παρά μόνο όταν χρειάστηκε να τις κάνει ο ίδιος- του οικογενειακού του περιβάλλοντος, όπως ότι η μητέρα του τον πήγαινε για διακοπές στη Φορμεντέρα και σε μια βίλα όπου όλοι κυκλοφορούσαν γυμνοί μιλώντας διαρκώς για το σεξ. Αυτό σκεφτόταν βέβαια και ο ίδιος ως έφηβος επιδιδόμενος σε ατέρμονους αυνανισμούς, αλλά και σε αναγνώσεις ποίησης, την οποία αγαπούσε βαθιά.

Μάλιστα από την ηλικία των 8 ετών είχε συνθέσει ένα ποίημα για την «ιδανική γυναίκα», την οποία έμελλε να ενσαρκώσει μετέπειτα η Κάρλα Μπρούνι. Από τότε είχε υποσχεθεί στον εαυτό του ότι θα ζει για να τη συναντήσει. «Μέχρι που τη γνώρισα θεωρούσα ότι δεν υπάρχει ιδανική γυναίκα. Δεν είχα ερωτευτεί ποτέ, ούτε πίστευα σε αυτό που λένε κεραυνοβόλος έρωτας. Προτού έρθει εκείνη νόμιζα ότι είμαι συναισθηματικά νεκρός», ομολογεί απερίφραστα στο βιβλίο λέγοντας πως παντρεύτηκε την κόρη του φιλοσόφου Λεβί επηρεασμένος από τη δυνατή σχέση με τον μέντορά του. «Είχα τόσο ταυτιστεί μαζί του που προσπαθούσα να μιμηθώ τις προτιμήσεις του, τις κινήσεις, το στυλ του, ο Ανρί μού έμοιαζε με επίγειο θεό, ήταν ένας πραγματικός τρελός! Αυτός με έμαθε πώς να τρώω και να συμπεριφέρομαι - ήταν φυσικό, λοιπόν, να μπλέξω με την κόρη του». Ηταν μόλις 21 ετών και αυτό που τον γοήτευε δεν ήταν τότε η σύζυγός του, αλλά η ζωή που απολάμβανε μαζί της, τα ωραία οικογενειακά ταξίδια, οι επισκέψεις στο σπίτι των Ρότσιλντ στην Κέρκυρα, στις οποίες αναφέρεται στο βιβλίο.

Ολα, όμως, άλλαξαν όταν εμφανίστηκε «εκείνη η ιδανική γυναίκα, κρατώντας τον πατέρα από το μπράτσο. Τη βρήκα πανέμορφη. Εμοιαζε με όνειρο ενσαρκωμένο, χωρίς κανένα ψεγάδι. Φάνταζε με μια εικόνα που είχε ξεπεράσει το φάσμα του πραγματικού και αντικαθιστούσε τη φαντασία». Την Μπρούνι την ξανασυνάντησε στο μεγάλη ρεβεγιόν που είχε διοργανώσει ο Λεβί για την άφιξη της νέας χιλιετίας, παραμονή του 2000, στο μαροκινό παλάτι του, μαζί με εκατοντάδες καλεσμένους: «Οταν την είδα, νόμιζα ότι εμφανίστηκε μπροστά μου η ιέρεια της Ταγγέρης, η βασίλισσα του κόσμου». Εννοείται, βέβαια, ότι εντύπωση δεν του έκανε μόνο το πρόσωπο αφού «ο πισινός της έμοιαζε με ένα τέλειο φρούτο του Σεζάν, με υψηλό έργο τέχνης ανάμεσα σε βαρβάρους, σε περιττούς καλεσμένους και ανόητες κυρίες που κουτσομπόλευαν». Φρόντισε λοιπόν ως γνήσιος Ρόκι να τη σώσει «από τους τρεις άνδρες με τους οποίους τα είχε τότε, αλλά με τους οποίους δεν ήταν καθόλου ερωτευμένη και με τη ζωή της την οποία βαριόταν αφόρητα». Παρομοιάζει μάλιστα τη γνωριμία τους ως κάτι μεταφυσικό αφού «ήμασταν δυο χαμένες ψυχές που βρήκαν παρηγοριά η μια στην άλλη» - ας μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή η μητέρα της Μπρούνι, η Ιταλίδα πιανίστρια Μαρίzα Μπορίνι είχε γράψει βιβλίο όπου αποκάλυπτε ότι ο πατέρας της Κάρλα, ο Αλμπέρτο Μπρούνι-Τεντέσκι, δεν ήταν ο βιολογικός πατέρας της, αλλά ότι ήταν ο γιος του, μια ιστορία παρόμοια με αυτήν της Κάρλα δηλαδή. Αλλά και ο Ραφαέλ ήταν έτοιμος να γκρεμίσει τα πάντα για εκείνην: τον γάμο του, τους οικογενειακούς δεσμούς, ακόμα και τη σχέση του με τον πατέρα του, που δεν ήταν ποτέ καλός.

Ηταν απλώς χαρούμενος που είχε βρει «την ιδανική γυναίκα, αυτή που θα μπορούσε να διώξει μακριά όλα μου τα βάσανα, εκείνη που πίστευε ότι η αγάπη δεν είχε να κάνει με γλυκόλογα, αλλά με εμπιστοσύνη την οποία έμαθα, χάρη σε αυτήν, να έχω πραγματικά στον εαυτό μου».

Μετά την εξιστόρηση της γνωριμίας τους ο συγγραφέας δεν υπεισέρχεται σε πολλές λεπτομέρειες για το πώς τελικά χώρισε με την τότε σύζυγό του για να είναι μαζί με την Κάρλα ή για όλες τις επιπτώσεις που είχε η σχέση τους στους στενούς του φίλους. Απλώς επιμένει να παρομοιάζει τον εαυτό του με τον ιδανικό «Ρόκι» που κατάφερε να σώσει την αγαπημένη του, με την οποία ισχυρίζεται ότι διατηρεί ακόμα καλές σχέσεις. Ούτε γράφει λεπτομέρειες για τον μικρό τους γιο Ορελιάνο, τον οποίο μεγάλωσε ο Σαρκοζί σαν να ήταν δικό του παιδί. Ακόμη θυμόμαστε τις φωτογραφίες του μικρού αγκαλιά με τον πατριό του στα διάφορα ταξίδια του όταν ήταν πρόεδρος. Οσο για το πώς ανακάλυψε ο ίδιος την επίσης παράνομη σχέση της Κάρλα Μπρούνι με τον Σαρκοζί; Το κατάλαβε πολύ αργότερα, όταν την είδε να συντρώγει με τον Καντάφι στην τέντα που είχε στήσει ο τότε πανίσχυρος Λίβυος ηγέτης στο προαύλιο των Ηλυσίων Πεδίων! Μέχρι τότε, το 2008, ισχυρίζεται ότι αγνοούσε πως ο λόγος που η Μπρούνι τον άφησε, έναν μόλις χρόνο πριν, ήταν επειδή είχε ερωτευτεί τον φρεσκοχωρισμένο τότε πρόεδρο της Γαλλίας.

Οι ιστορίες αυτές δεν τελειώνουν ποτέ στο γαλλικό σύμπαν, που ξέρει να δένει μοναδικά τη σκανδαλολογία με την ποίηση, τους υψηλούς διαλόγους με κουβέντες της κρεβατοκάμαρας και της εξουσίας. Τίποτα, άλλωστε, από όσα συνοδεύουν τη φήμη της Μπρούνι δεν κατάφερε να αμαυρώσει την εικόνα της ως ιδανικής συζύγου του προέδρου και ως αξιόλογης τραγουδοποιού, η οποία ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ στις 9 Οκτωβρίου ύστερα από μια σιωπή επτά ετών. Τυχαίο ότι τα τραγούδια που έχουν ήδη γίνει επιτυχίες λέγονται «Αγγελος» και ο «Θάνατος των εραστών»; Προφανώς η Κάρλα Μπρούνι ξέρει ότι συνδυάζει μοναδικά και τα δύο.

ΠΗΓΗ