Ταξίδεψε για πάντα πριν λίγες μέρες η Ζιλιέτ Γκρεκό, την οποία θαύμαζε και η Κάλλας

Πάνε λίγες μέρες που έφυγε από τη ζωή ένα μυθικό όνομα του Γαλλικού τραγουδιού, την οποία θαύμαζε και η δική μας Μαρία Κάλλας, η Ζιλιέτ Γκρεκό στα 93 της χρόνια. Η τελευταία φορά που η αποκαλούμενη «μούσα των υπαρξιστών», Ζιλιέτ Γκρεκό είχε έρθει στην Ελλάδα για μία live μουσική εμφάνιση ήταν πριν από πεντέμιση χρόνια, την Κυριακή 1η Μαρτίου του 2015, στο Θέατρο Παλλάς, με το σύζυγο της Ζεράρ Ζουανέ να την συνοδεύει στο πιάνο.

Η Ζιλιέτ Γκρεκό που όπως έλεγε, «αυτό είναι το όνομά μου, Ζιλιέτ Γκρεκό. Δεν είχα ποτέ ψευδώνυμο, γεννήθηκα κάποια εβδόμη του Φλεβάρη και η μητέρα μου μού έχει πει πως την ημέρα εκείνη έβρεχε», εθεωρείτο μία μυθική ερμηνεύτρια.

Η ίδια είχε πει πως τα παιδικά της χρόνια ήταν μίζερα σε αισθήματα, πλούσια σε ανέσεις.

Ο πατέρας μου ήταν Κορσικανός και πέθανε 100 χρονών ενώ η μητέρα της από το Μπορντό. «Άντεξε, μαζί με την αδελφή μου, τις δοκιμασίες της Αντίστασης και των στρατοπέδων συγκέντρωσης...», είχε αναφέρει.

Η Ζιλιέτ Γκρεκό ήταν η μούσα του υπαρξισμού και των ποιητών και στην Αθήνα όπως είχε γράψει η εφημερίδα Το Βήμα είχε κάνει και μία αξέχαστη εμφάνιση στην, ιστορική πια, «Αθηναία» το 1965.

Στο τελευταίο της βιβλίο «Je suis faite comme ça -Έτσι είμαι φτιαγμένη» η Γκρεκό διηγήθηκε πότε με τρυφερότητα και πότε με αφάνταστο χιούμορ την ασυνήθιστη παιδική της ηλικία, την τραυματική εμπειρία της σύλληψης και φυλάκισής της από τους Γερμανούς κατά τη ναζιστική κατοχή, τα χρόνια του υπαρξισμού, του οποίου υπήρξε το σύμβολο. Μεγαλωμένη σε μεγαλοαστικό περιβάλλον, είδε πολύ μικρή τον κόσμο να αναποδογυρίζει. Η μητέρα της οργανώθηκε στη γαλλική αντίσταση με αποτέλεσμα να συλληφθεί, ενώ η αδελφή της Σαρλότ οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ravensbrueck. Ελευθερώθηκαν με το τέλος του πολέμου. Οι Γερμανοί έκλεισαν τη νεαρή Ζιλιέτ στις φυλακές της Fresnes, όπου έζησε και το μαρτύριο της εικονικής εκτέλεσης. Την άφησαν ελεύθερη επειδή ήταν ανήλικη και δεν ήταν Εβραία για να βρεθεί ολομόναχη σε ένα άγνωστο μέχρι τότε Παρίσι ακολουθώντας τον δικό της μοναδικό δρόμο.

Υπήρξε και σύμβολο της γαλλικής Αριστεράς και αποτέλεσε την ενσάρκωση της εικόνας μιας μεταπολεμικής νεολαίας που είχε τη δική της ηθική, τους δικούς της νόμους και ιδιαιτερότητες.  Υπήρξε σύζυγος του Γάλλου κινηματογραφικού σταρ Μισέλ Πικολί ενώ λέγεται πως ο μεγάλος Χολυγουντιανός παραγωγός Ντάρυλ Ζανούκ είχε προσπαθήσει στις αρχές του ’50 να την πείσει να κάνει κινηματογραφική καριέρα.

Στα νεανικά της χρόνια ήταν στην ίδια παρέα με τον Μάιλς Ντέιβις που ήταν και ο μεγάλος της έρωτας, με τον Τσάρλι Πάρκερ, τον Μπορίς Βιάν, τον Σερζ Γκενσμπούρ, την Φρανσουάζ Σαγκάν και τον Ζακ Πρεβέρ, του οποίου τα ποιήματα τόσο ανεπανάληπτα τραγούδησε. Ο Ζαν-Πολ Σαρτρ ήταν αυτός που πρώτος την έπεισε να τραγουδήσει, χαρίζοντάς της τους δικούς του στίχους ενώ η Μαρία Κάλλας και ο Ροστροπόβιτς ήταν ανάμεσα στους θαυμαστές της. Η Μαριάν Φέιθφουλ είχε δηλώσει ότι αν θα μπορούσε να ήταν κάποια άλλη, θα ήθελε να ήταν η Γκρεκό. Ακόμα ο μεγάλος σκηνοθέτης Ζαν Κοκτό, που τη θαύμαζε, την είχε συμπεριλάβει στο γύρισμα του «Ορφέα» του και είχε πει ότι το πιο ωραίο της «κόσμημα» είναι η καρδιά της.

Τα χρόνια της διεθνούς καλλιτεχνικής καταξίωσης συνδέθηκαν με τον τότε άνδρα της, Μισέλ Πικολί και μετά με τον Ζεράρ Ζουανέ, συνθέτη των μεγάλων επιτυχιών του Ζακ Μπρελ, σύζυγό της από το 1985.

Το εμβληματικό μακρύ μαύρο φόρεμά της τη συνόδευσε πάντα σε όλες τις μεγάλες σκηνές του κόσμου. Πολλοί συμπατριώτες μας όπως είχε γράψει το Βήμα, δεν γνωρίζουν ότι ο αξέχαστος μουσικός δημιουργός Γιάννης Σπανός είχε συνθέσει για αυτήν έναν ολόκληρο δίσκο πάνω σε ποίηση του Αραγκόν, του Μέτερλινκ, του Βερλέν και του Ελιάρ.

«Η Ζιλιέτ Γκρεκό έσβησε αυτήν την Τετάρτη, 23 Σεπτεμβρίου 2020, περιστοιχισμένη από τους δικούς της ανθρώπους στο πολυαγαπημένο σπίτι της, στο Ραματουέλ της νοτιοανατολικής Γαλλίας. Η ζωή της ήταν έξω από τα συνηθισμένα», ανέφερε στην ανακοίνωση για την απώλεια της Ζιλιέτ, η οικογένεια της.