Φως στην ταραγμένη Αμερική του 1968 ρίχνει το αξιόλογο φιλμ "Η Δίκη των 7 του Σικάγου"

Aπό τις ελάχιστες νέες ταινίες (στην Πάτρα ήταν ουσιαστικά η μόνη πρεμιέρα) το φιλμ παραγωγής της πλατφόρμας του Netflix, “Η Δίκη των 7 του Σικάγου” σε σενάριο και σκηνοθεσία του τιμημένου με Όσκαρ σεναριογράφου Άαρον Σόρκιν για το «The Social Network» προ δεκαετίας, είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και το κυριότερο έχει να κάνει με μία αληθινή ιστορία που εκτυλίχθηκε τα ταραγμένα χρόνια του 1968, 1969. Μ’ ένα εντυπωσιακό καστ ηθοποιών, από τους οποίους δεν αποκλείεται να δούμε κάποιες ερμηνείες και έως τα Όσκαρ (ο Φρανκ Λανγκέλα του «Frost/Nixon» είναι πειστικότατος και εκνευριστικός ως αντιπαθής και μονομερής δικαστής ενώ κλέβουν σχεδόν την παράσταση οι Σάσα Μπάρον Κοέν και Τζέρεμι Στρονγκ ως οι δύο χίπηδες κατηγορούμενοι) ο Σόρκιν αφηγείται συναρπαστικά αυτήν την ιστορία του συνεδρίου των Δημοκρατικών στο Σικάγο στις 26-29 Αυγούστου του 1968 και της έντονης παρουσίας της αστυνομίας, των φοβερών επεισοδίων που ακολούθησαν στους δρόμους και τα πάρκα και τη δίκη που στήθηκε μερικούς μήνες αργότερα με εντολή του Ρεπουμπλικανού Υπουργού δικαιοσύνης του νεοεκλεγέντος τότε Προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον, όπου κατηγορήθηκαν πως προξένησαν τα επεισόδια και είχαν πάει επί τούτου για να χυθεί αίμα, 7 διαφορετικοί μεταξύ τους άνδρες, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήσαν σπουδαστές.

Η ταινία που συγκινεί στο τέλος με μία σκηνή όπου απαριθμούνται ονόματα των μέχρι τότε νεκρών Αμερικανών στρατιωτών στον Πόλεμο του Βιετνάμ, θα λέγαμε πως κυκλοφόρησε στην καταλληλότερη στιγμή, ένα μήνα πριν τις Προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, και στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα για το σήμερα, για την ταραγμένη περίοδο που περνάμε (είναι πολύ νωπές ακόμα οι εντυπώσεις από το ντιμπέιτ Τραμπ και Μπάιντεν που θεωρήθηκε ντροπή της δημοκρατίας) και πραγματικά περιλαμβάνει σκηνές που κατά κάποιο τρόπο επαναλαμβάνονται μισό αιώνα μετά. Η κακομεταχείριση ενός αφροαμερικανού άνδρα εντός του δικαστηρίου με εντολή μάλιστα του δικαστή μόνο φρίκη και αποτροπιασμό προκαλεί όπως και η καταστολή από την πλευρά της αστυνομίας και της εθνοφρουράς. Υπάρχει και μία σκηνή που φανερώνει τον τρόπο που οι δυνάμεις καταστολής παγίδευσαν τους μπροστάρηδες διαδηλωτές, στην τζαμαρία ενός μπαρ όπου μέσα ανέμελοι, πλούσιοι αμερικανοί παρακολουθούσαν από την τηλεόραση τα όσα συνέβαιναν στο συνέδριο και γενικότερα.

Ίσως κάποιοι να θεωρήσουν πως η ταινία γέρνει λίγο προς την πλευρά των ανήσυχων νεαρών διαδηλωτών αλλά η αλήθεια είναι μία πως στην χώρα υποτίθεται της ελευθερίας και της δημοκρατίας εκείνη την περίοδο συνέβησαν ανήκουστα πράγματα και χύθηκε αίμα όχι μόνο εκτός, στο μακρινό Βιετνάμ αλλά και εντός.

Δείτε το, προβάλλεται στα Οdeon Veso Mare στην Ακτή Δυμαίων και από τις 16/10 στο Netflix, το οποίο δεν ανακοίνωσε κατά την πάγια τακτική του εισιτήρια από την πρεμιέρα της ταινίας στις αίθουσες.

Στο καστ της ταινίας και οι Έντι Ρεντμέιν, Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, Μαρκ Ράιλανς και ο Μάικλ Κίτον.

Κείμενο: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ