Λιολιώ Κολυπέρα στο thebest.gr: «Έχω πορευθεί με τρεις καρκίνους, με αυτούς συνυπάρχω, αλλά και υπάρχω»

Ποιοι έχουν ήδη ανταποκριθεί στο φετινό Pink the City;

Κάθε χρόνο, βάφουμε ροζ την πόλη έχοντας δίπλα μας σταθερούς υποστηρικτές από διάφορες μεριές της Ελλάδας: Από το Αίγιο, την Αθήνα, το Αγρίνιο, τη Θεσσαλονίκη, την Ηλεία και τα νησιά του Ιονίου. Φέτος, μεγάλη χαρά μας προκαλεί το γεγονός ότι, χάρη στη δύναμη του διαδικτύου, στο μήνυμά μας ανταποκρίθηκαν και άνθρωποι από μακριά, που δεν είχαν την ευκαιρία να είναι μαζί μας τα προηγούμενα χρόνια.

Σίγουρα η πλειοψηφία των συμμετοχών είναι νεαρές γυναίκες, που συμμετέχουν ενεργά, ικανοποιώντας το στόχο μας, η ενημέρωση για την πρόληψη να ξεκινά από πολύ νωρίς. Πάντα όμως μας ακολουθούν και πολλοί άνδρες (σύζυγοι,σύντροφοι, πατέρες, αδελφοί, γιοί, κλπ) ‘Αλλωστε δεν πρέπει να  ξεχνάμε ότι ο καρκίνος του μαστού αφορά και τους άνδρες!

Πώς και πότε ξεκίνησε η ιδέα του Pink the City;

Ήταν το 2007, με μια πρόταση που ήρθε από την Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου, για την συμβολική της διάσχιση με την Ολυμπιονίκη του βάδην, Αθανασία Τσουμελέκα. Η δράση αυτή, με τον τίτλο «Ζεύξη Ζωής», μας κινητοποίησε, ώστε να ζητήσουμε, λίγα χρόνια αργότερα, το 2013, από την εταιρεία ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. τη συνδρομή της για την πραγματοποίηση ενός, ακόμη, συμβολικού περάσματος, φορώντας τα δικά μας ροζ μπλουζάκια… Τότε γεννήθηκε η ιδέα του «Pink», με το Pink the Bridge να αποτελεί, το 2013, την έναρξη της εκδήλωσης που μετρά πλέον 8 χρόνια! Πάνω από 1000 άτομα μας ακολούθησαν στο παρθενικό… ροζ ταξίδι. Η αγκαλιά του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, που την επόμενη χρονιά, η Γέφυρα δε μας χωρούσε πια και αποφασίσαμε να μεταφερθούμε στο λιμάνι της Πάτρας. Από το 2015 βάφουμε ροζ την πόλη, με χιλιάδες συμμετοχές.

Πώς έχει επηρεάσει ο κορωνοϊός τις γυναίκες που νοσούν αυτή τη στιγμή και στηρίζει ο Σύλλογος Άλμα Ζωής Αχαΐας και τι πρωτοβουλίες έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο της ενημέρωσης και της πρόληψης;

Προσοχή και όχι φόβος είναι το μήνυμα του Συλλόγου σε κάθε γυναίκα που νοσεί. Οι ογκολογικοί ασθενείς και όσοι βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες που χρειάζεται να τηρούν αυστηρά τα μέτρα προστασίας,αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν πρέπει να παρεμποδίζει την τακτική προσέλευση τους  στα νοσοκομεία για θεραπείες και εξετάσεις.

Εμείς μεταφέραμε άμεσα τις συνεδρίες (ατομικές και ομαδικές) σε διαδικτυακά δωμάτια και πλατφόρμες τηλεδιασκέψεων, χωρίς να διακόψουμε στιγμή την παροχή στήριξης, στις γυναίκες.

Ακόμα προχωρήσαμε σε δωρεά στο Εργαστήριο Νανοτεχνολογίας και Προηγμένων Υλικών του Τμήματος Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών για την κατασκευή ατομικών προσωπίδων προστασίας από τον κορωνοϊό με τη μέθοδο της 3D εκτύπωσης, για το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό του ΠΓΝΠ, ενώ παράλληλα, αναλάβαμε,σε συνεργασία με κοινωνικά υπεύθυνες εταιρείες,την κάλυψη των εξόδων μετακίνησης ογκολογικών ασθενών από απομακρυσμένες περιοχές προς τα νοσοκομεία της Πάτρας για τη λήψη της θεραπείας τους.

Ο  Σύλλογος Άλμα Ζωής Αχαΐας έχει συμπληρώσει 19 χρόνια ζωής. Αρχικά και μέχρι το 2011, ως το πρώτο Παράρτημα του Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ» και έκτοτε ως αυτόνομος Σύλλογος. Μιλήστε μας για το ξεκίνημα. Πώς και από ποιους έγινε; Κάνοντας έναν σύντομο απολογισμό, σε ποια σημεία θα σταθείτε;

Ξεκινώντας από έναν πυρήνα γυναικών οι οποίες είχαν νοσήσει από καρκίνο του μαστού και οραματίζονταν να προσφέρουν βοήθεια, ώστε καμία γυναίκα να μη μένει μόνη στη δοκιμασία αυτή, το Άλμα Ζωής Νομού Αχαΐας, με πολλή δουλειά από μέλη του Δ.Σ. και εθελόντριες, από το επιστημονικό προσωπικό και τους υποστηρικτές του, έχει κάνει τεράστια βήματα και αποτελεί σήμερα έναν Σύλλογο αναφοράς για τις γυναίκες που νοσούν, για την οικογένεια και τους φροντιστές τους…

Και σήμερα, νιώθουμε περήφανες, τόσο εγώ, ως Πρόεδρος, όσο και όλη η «οικογένεια» του ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ Ν.Αχαΐας για τη μετάβαση από την εποχή που οι γυναίκες αρνούνταν ακόμα και φυλλάδια από τα ενημερωτικά μας περίπτερα, στη σημερινή συνθήκη, που η γυναίκα είναι ευαισθητοποιημένη και προσέρχεται μόνη της στα γραφεία μας για ενημέρωση. Κρατώ, λοιπόν, αυτό ως μία από τις σημαντικότερες παρεμβάσεις που έχει κάνει ο Σύλλογος και ως «φάρο» για όλες όσες ακολουθούν.

Τα τακτικά μέλη του Συλλόγου,οι εθελόντριες και το Δ.Σ., είναι γυναίκες που νόσησαν κάποια στιγμή στη ζωή τους ή και νοσούν ακόμα από καρκίνο μαστού. Tι προεκτάσεις έχει αυτό το δεδομένο στο έργο που παράγει ο σύλλογος;

Η προσωπική εμπειρία αποτελεί την πιο ανθρώπινη και αποτελεσματική διαδικασία, για να μπορέσεις να καταλάβεις και να βοηθήσεις. Μέσα από το πρόγραμμα της Ολοκληρωμένης Αλληλοβοήθειας, η γυναίκα που έρχεται «άρρωστη» στο Σύλλογο βρίσκει μεγάλη ανακούφιση, ενθάρρυνση και υποστήριξη συζητώντας με άλλες γυναίκες που είχαν παρόμοια εμπειρία πριν από κάποια χρόνια και τώρα απολαμβάνουν μια φυσιολογική ζωή. Πέρα από τη στήριξη που προσφέρει το επιστημονικό προσωπικό του Συλλόγου, κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγος, η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία της ασθενούς με μια εκπαιδευμένη εθελόντρια και η κοινή τους εμπειρία εξασφαλίζει πραγματική κατανόηση και ουσιαστική επικοινωνία, ενώ βοηθάει την ασθενή να εκφράσει τα συναισθήματά της, να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά της, να αυξήσει την αισιοδοξία της, να ξαναγεννηθεί – κυριολεκτικά και μεταφορικά – προβάλλοντας τον εαυτό της στο μέλλον, υγιή και λειτουργικό, όπως ακριβώς είναι και η εθελόντρια,που αποτελεί πρότυπο αποκατάστασης και ποιοτικής επαναδραστηριοποίησης.

Το δικό σας απόσταγμα από την αναμέτρηση με τον καρκίνο του μαστού είναι….

Έχω μάθει να ζω με τους καρκίνους μου, να μη μετράω το χρόνο σε ώρες, μέρες, μήνες και χρόνια, αλλά να τον αξιοποιώ σε στιγμές, κάνοντας αυτό που αγαλλιάζει την ψυχή μου. 24 χρόνια τώρα έχω πορευθεί παρέα με τρεις καρκίνους… με αυτούς συνυπάρχω, αλλά και υπάρχω ως Λιολιώ. Υπάρχω για να ζω, να κολυμπάω, να περπατάω, να ταξιδεύω, να τρώω, να απολαμβάνω την ανατολή και τη δύση του ηλίου. Αγαπώ τους πάντες και τα πάντα γύρω μου, αρχίζοντας από τον εαυτό μου, τα παιδιά μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον κόσμο όλο… Αγαπάω τη ΖΩΗ, και είμαι ευγνώμων για όλα όσα μου έφερε…

Αυτό που μπορώ να συμβουλεύσω κάθε γυναίκα είναι να αγαπάει τον εαυτό της πάνω από όλα, να τον προσέχει, να τον σέβεται,να μην ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια και, αν νοσήσει, να έχει πάντα στο μυαλό της ότι αυτή η ζωή είναι ωραία, όποιο και αν είναι το περιτύλιγμα, και αξίζει να προσπαθήσει και να αγωνιστεί με όλη την ψυχή της, γι’ αυτήν.