Αποχαιρετισμός στον πρύτανη του ήθους

Αθαν. Σαφάκας (Αμφιλοχία 1943 – Πάτρα 2020)  

Εκείνο που ιδιαίτερα θυμάμαι σε ΄σένα, ήταν η πίστη σου στο όραμα, σε μια εποχή όπου η φαντασία αδυνατούσε να κάνει άλματα στο μέλλον της τηλεόρασης, των δορυφόρων, της κινητής τηλεφωνίας. Ήταν ακόμη η εργώδης προσπάθειά σου να στηριχτείς στα δικά σου –έστω και αδύνατα– πόδια, σαν παιδί πάμπτωχης πολυμελούς οικογένειας με 8 παιδιά, που την όλη δύσκολη κατάσταση, –ανυπόφορη για σένα– επιδείνωσε στα 12 χρόνια σου, η απώλεια της μητέρας σου, και πριν ακόμα τελειώσεις το Γυμνάσιο, η απώλεια του πατέρα σου.

Η ευστροφία σου, που σε είχε καταστήσει φαινόμενο μαθητή, σε οδήγησε να ανιχνεύσεις μέσα στις στερήσεις, μονοπάτια επιβίωσης, όπως το να παραδίδεις από τα 16 σου χρόνια ιδιαίτερα μαθήματα μαθηματικών και φυσικής σε μαθητές μικρότερων τάξεων, που είχαν ανάγκη ενισχυτικής διδασκαλίας λαμβάνοντας –μόνο από όσους είχαν την οικονομική δυνατότητα– ένα πενιχρό φιλοδώρημα, που το είχες απόλυτη ανάγκη.

Νιώθοντας ότι δεν είχες –ως άπορος– καμία δυνατότητα να σπουδάσεις στη χώρα μας, έστρεψες το ενδιαφέρον σου στη Γερμανία, όπου είχες πληροφορηθεί πως υπήρχε η δυνατότητα σπουδών και εργασίας. Με εφόδιο, μια μέθοδο εκμάθησης της «Γερμανικής γλώσσας άνευ διδασκάλου» επιχείρησες το μεγάλο άλμα στο άγνωστο.. Εκεί, η πίστη σου στο όραμα, η εργατικότητα και η επιμονή σου, σε οδήγησαν στην επίτευξη των στόχων σου σπουδάζοντας στο πολυτεχνείο της Καρλσρούης, λαμβάνοντας τον τίτλο του Διπλωματούχου Ηλεκτρολόγου Μηχανικού και το 1972 τον τίτλο του Διδάκτορα Μηχανικού. Τρία χρόνια αργότερα , εκλέχτηκες τακτικός καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, στην έδρα Ηλεκτρομηχανικής Μετατροπής Ενέργειας, όπου και διακρίθηκες με τις πανεπιστημιακές εργασίες σου, που δημοσιεύθηκαν σε διεθνή περιοδικά , σε πρακτικά διεθνών συνεδρίων και στις συνδιοργανώσεις συνεδρίων και ημερίδων, φτάνοντας μέχρι την πνευματική κορυφή της Πρυτανείας.

Όλοι οι δικοί σου και οι φίλοι σου ένιωθαν όταν σε συναντούσαν, ότι είχαν μπροστά τους τον Θανάση εκείνων των χρόνων, τον συνεσταλμένο, τον συνετό, τον ταπεινό και αθόρυβο, που δεν ξιπάστηκε από τις επιτυχίες του.

Οι μαθητές σου, που ιδιαίτερα σε εκτιμούσαν, θα θυμούνται πάντα τα λόγια σου, ότι : « Η καλλιέργεια του Πνεύματος και του ήθους, είναι η θεμελιώδης αρχή για κάθε ανθρώπινο επίτευγμα».

Θανάση, στη ζωή σου αγωνίστηκες, τόλμησες και πέτυχες, εκμετρώντας έστω  και νωρίς το ζήν, επλήρωσες χρόνους μακρούς.

Ευχαριστώντας, που στάθηκες κοντά, όσο ελάχιστοι στον πνευματικό μου αγώνα, σου εύχομαι το: Αναπαύσου εν Ειρήνη

Ουδείς προ σού, ουδείς μετά σού,

Αθάνατος.