Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών: Ούτε μία συγγνώμη από τον κ. Λιβαθινό

Μετά την απάντηση του πρώην Καλλιτεχνικού Διευθυντή, Στάθη Λιβαθινού στη δημόσια καταγγελία της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών στην οποία τον κατηγορούν για μισαναπηρισμό, ήρθε η νέα δημόσια τοποθέτηση των ηθοποιών.

Με τίτλο «ούτε μια συγγνώμη», η Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών, στην απάντηση της σημειώνει μεταξύ άλλων πως οι μισές από τις κοινωνικές δράσεις που αναφέρει ο κ. Λιβαθινός στην απάντησή του, δεν αφορούν ανάπηρα άτομα.

Η απάντηση της Κίνησης Ανάπηρων Καλλιτεχνών
 
«Ούτε μία συγγνώμη

Η απάντηση του κ. Λιβαθινού στη δημόσια καταγγελία μας, η οποία με λύπη διαπιστώνουμε ότι φέρει και την υπογραφή του κ. Αμπαζή, δεν περιέχει την οποιαδήποτε απολογία για τα όσα υποστήκαμε στη συνάντηση εκείνη.
Αντιθέτως, αναφέρει ότι το πνεύμα των συναντήσεών μας δεν περιγράφεται μόνο με λέξεις ή με μεμονωμένες φράσεις, αλλά από τις πράξεις.

Επιθυμούμε να του απαντήσουμε καταρχάς ότι η κακοποιητική στάση που επέδειξε στην εν λόγω συνάντηση αποτελεί από μόνη της πράξη, με εργαλείο τις λέξεις, και μάλιστα πράξη μισαναπηρισμού.

Το «πνεύμα των συναντήσεών μας» είναι διάχυτο στη στιχομυθία που συμπεριλάβαμε στην καταγγελία μας. Τα περί «μεμονωμένων φράσεων» και «λέξεων» ούτε ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ούτε μπορούν να αλλάξουν αυτή την εικόνα σε όσες και όσους από εμάς ήμασταν παρόντες και παρούσες στη συνάντηση.

Αυτός είναι και ο λόγος που στο κείμενό μας αποφεύγουμε τις ερμηνείες, αλλά παραθέτουμε τα όσα ειπώθηκαν. Όποιος/α το διαβάζει μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του/της.

Μας ενημερώνει, επίσης, για την κατάργηση της προϋπόθεσης της αρτιμέλειας από τις εξετάσεις της Σχολής.

Aσχέτως αν επέλεξε να το παραλείψει στην απάντησή του, ο κ. Λιβαθινός γνωρίζει πολύ καλά ότι η κατάργηση της αρτιμέλειας περνά και μέσα από την ανάλογη προσαρμογή του τρόπου εκπαίδευσης, αναδόμηση δηλαδή του εκπαιδευτικού πλαισίου της σχολής για τη συμπερίληψη ανάπηρων σπουδαστών (όπως διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα κατά τη διάρκεια των μαθημάτων, βιβλία σε γραφή Braille για τους τυφλούς σπουδαστές κ.α.), καθώς μέχρι στιγμής ο τρόπος εκπαίδευσης είναι δομημένος μέσα από την «κανονικότητα».

Η άρση του όρου της αρτιμέλειας, δηλαδή, δεν αρκεί από μόνη της για να εισαχθούν ανάπηροι σπουδαστές στο Εθνικό. Ειδικά, μάλιστα, όταν δεν υπάρχει στα σχετικά Προεδρικά Διατάγματα και ανάλογη τροποποίηση που να αναφέρεται στα χωροταξικά ζητήματα των αιθουσών διδασκαλίας, για μπορούμε να μιλήσουμε για ουσιαστική συμπερίληψη των αναπήρων.

Οι εκτός προδιαγραφών ράμπες αφορούν τους χειροκροτητές ανάπηρους θεατές και όχι τους ανάπηρους καλλιτέχνες επί σκηνής, που είναι και η ουσία των διεκδικήσεών μας εδώ και χρόνια.

Άλλωστε, αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της καταγγελίας μας. Με άκρως μισαναπηρικά επιχειρήματα, κατά τη 2ωρη συνάντησή μας, προσπάθησε να μας αποδομήσει ως φυσικά πρόσωπα, αλλά κυρίως ως ανάπηρα υποκείμενα που αξιώνουν το αυτονόητο: Απρόσκοπτη πρόσβαση στην θεατρική εκπαίδευση που να χωρά ΟΛΕΣ, ΟΛΟΥΣ και ΟΛΑ.

Τέλος, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι οι μισές από τις κοινωνικές δράσεις που αναφέρει ο κ. Λιβαθινός στην απάντησή του, δεν αφορούν ανάπηρα άτομα, ενώ όσες δράσεις αφορούν τους ανάπηρους υλοποιήθηκαν μετά από τις «περισσότερες από μία» συναντήσεις που είχε με την Κίνηση Ανάπηρων Καλλιτεχνών.

Αξιοπρέπεια και δικαιοσύνη για ΟΛΑ!"