Μαρία Εφίμοβα: Η Whistleblower που ζει στην Κρήτη αφού αποκάλυψε την κυβερνητική διαφθορά στη Μάλτα

Το 2010, το WikiLeaks έδωσε στη δημοσιότητα βίντεο από την κάμερα αμερικανικού ελικοπτέρου Apache κατά τη διάρκεια εξόδου του στη Βαγδάτη, όταν άνοιξε πυρ σκοτώνοντας πάνω από δέκα ανθρώπους, ανάμεσά τους δύο εργαζόμενους του πρακτορείου ειδήσεων Reuters. Ήταν το τέλος της επίπλαστης αθωότητας που προσπαθούσε να δημιουργήσει η αμερικανική κυβέρνηση γύρω από την αναγκαιότητα των επιθέσεων σε στόχους στο Ιράκ, αλλά και την σωστή επιλογή στόχων.

Κατόπιν δημοσιοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα και διπλωματικά τηλεγραφήματα του αμερικανικού στρατού και της αμερικανικής διπλωματίας. Πρωταγωνιστής εκείνων των διαρροών ήταν ο τότε στρατιώτης και αναλυτής πληροφοριών Μπράντλεϊ Μάνινγκ (Brandley Manning). Ο 22χρονος στρατιώτης στο Ιράκ, ένιωσε να τον κατατρέχουν και να ζητούν λύτρωση, δύο μεγάλα «μυστικά», που ως τότε φυλάκιζε εντός του: Από τη μια, ήταν η γνώση και αποστροφή προς τα εγκλήματα του Αμερικανικού Στρατού που υπηρετούσε, σε βάρος αμάχων. Από την άλλη, το γεγονός ότι αισθανόταν γυναίκα και ήθελε να αλλάξει φύλο.

Αντιμετώπισε και τα δύο, σχεδόν ταυτόχρονα και με ξεχωριστή γενναιότητα. Διοχέτευσε στον τύπο χιλιάδες έγγραφα και βίντεο που αποκάλυπταν τις θηριωδίες του Αμερικανικού Στρατού. Καταδικάστηκε το 2013 από στρατοδικείο σε 35 χρόνια φυλακή. Έκτισε μέρος της ποινής και αποφυλακίστηκε το 2017. Αμέσως μετά την καταδίκη του, είχε ανακοινώσει την απόφασή του να αλλάξει φύλο και να ζήσει ως γυναίκα με το όνομα Τσέλσι Μάνινγκ (Chelsea Manning).

Από την πρώτη στιγμή των αποκαλύψεων ο Τζούλιαν Ασάνζ αποτέλεσε το κακό σπυρί στη σάρκα ενός συστήματος, που χρόνια προσπαθούσε να αποκρύψει την αλήθεια από τους λαούς, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του. Ο Ασάνζ και οι αποκαλύψεις του αποτέλεσαν βόμβα στα θεμέλια ενός σαθρού συστήματος, που ποδηγετούσε τις επιθυμίες των πολιτών, παραπλανώντας τους συστηματικά. Γι αυτό το λόγο έγινε προσπάθεια δολοφονίας του χαρακτήρα του σε παγκόσμιο επίπεδο, με μία συντονισμένη “επίθεση” ΜΜΕ ανά τον κόσμο. Τελευταίο παράδειγμα η δικαστική απόφαση του περασμένου Ιανουαρίου για τη μη έκδοση του Ασάνζ και ο τρόπος αντιμετώπισής της από τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Αντιμετωπίστηκε είτε με αδιαφορία, είτε με μία συστηματική αποσιώπηση της είδησης.

Ίσως γιατί κάποιοι πολιτικοί, ιδιοκτήτες μέσω, αλλά και “δημοσιογράφοι” θέλουν να ξεχάσουν τη σημασία όσων μάθαμε από τα Wikileaks για το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας και κυρίως να αποτρέψουν την ηρωοποίηση του Ασάνζ και να αποφύγουν πάση θυσία νέα Wikileaks στη βάρδιά τους.

Στη χώρα μας δέκα χρόνια μετά τις αποκαλύψεις του Ασάνζ βλέπουμε πως η αμερικανική διπλωματία έχει “πετύχει” σχεδόν όλους τους στόχους της. Το άσυλο καταργήθηκε, ενώ τα κολλέγια πλέον αναγνωρίζονται ως ισότιμα με τα δημόσια πανεπιστήμια. Οι σχέσεις με τη Ρωσία στην εξωτερική και στην ενεργειακή πολιτική είναι σχεδόν ανύπαρκτες, η ελληνική αστυνομία έχει ξεκινήσει τις παρακολουθήσεις (έχοντας μάλιστα στο τιμόνι της, τον ίδιο υπουργό), ενώ ο βουλευτής που έψεγε τις σχέσεις της τότε κυβέρνησης με την Ρωσία, έγινε πρωθυπουργός και πλέον αφού αποσύρθηκε από το προσκήνιο, ελέγχει πλήρως το νυν κυβερνητικό κόμμα και τις ισορροπίες του.

Ο παγκόσμιος πολιτικός σεισμός που δημιούργησαν οι αποκαλύψεις του Ασάνζ δεν θα μπορούσαν να μείνουν αναπάντητες. Οι εικόνες της σύλληψής του στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Ηνωμένο Βασίλειο, φέρνουν στα “ρουθούνια” των θεατών τη μυρωδιά της σήψης που αποπνέουν οι θεσμοί σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο. Ο Ασάνζ οδηγείται αλυσοδεμένος εμφανώς καταβεβλημένος από τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει (για τα οποία η πρεσβεία του Ισημερινού του αρνούνταν θεραπεία) και κάτωχρος από τη σχεδόν ολοκληρωτική έλλειψη επαφής με τον ήλιο. Ο Ασάνζ δεν διώκεται ως πρόσωπο, αλλά ως σύμβολο. Το σύμβολο της ελευθεροτυπίας και της αδέσμευτης δημοσιογραφίας.

Η σύλληψη του Ασάνζ στη Μεγάλη Βρετανία κατ’ απαίτηση ενός τρίτου κράτους, των ΗΠΑ, σηματοδοτεί την κατάρρευση κάθε έννοιας δικαίου στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία πλέον λειτουργεί ως υποτελής απέναντι στις ΗΠΑ. Η αποικιοκρατική αντίληψη των ΗΠΑ, ακόμα και σε χώρες του δυτικού, ανεπτυγμένου κόσμου, όπως σε αυτή την περίπτωση, συμβολίζει την οριστική διάβαση του Ρουβίκωνα και τη μετατροπή της Δημοκρατίας-Republik (συνεργασίας των κρατών), σε Αυτοκρατορία-Imperium(καθεστώς όπου όλες οι χώρες πληρώνουν τον φόρο υποτέλειάς τους στις ΗΠΑ).

Η εικόνα ενός εκδότη, ο οποίος οδηγείται με χειροπέδες στο δικαστήριο, σημαίνει το οριστικό τέλος της ελευθερίας του Τύπου για τις κοινωνίες της Δύσης. Το μήνυμα είναι σαφές και στέλνεται σε όλους τους πιθανούς αντάρτες της ενημέρωσης μέσω αποκλειστικών δημοσιεύσεων κυβερνητικών δελτίων τύπου. Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει το κυρίαρχο status quo και την είδηση που υπαγορεύουν οι οργουελικές κυβερνήσεις της Δύσης, είναι καταδικασμένος στην καλύτερη των περιπτώσεων να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στη φυλακή ή την απομόνωση. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει διωχθεί ο εκδότης, αυτός που διώκεται είναι η πηγή. Ο Ασάνζ με το παράδειγμά του δείχνει ότι θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι τόσο γενναίοι ώστε να τα βάζουν και με τα ισχυρότερα imperium, αλλά και φωτεινές προσωπικότητες στους θεσμούς, όπως η βρετανίδα δικαστής Βανέσα Μπαρέιτσερ, που αρνήθηκε την έκδοση του στις ΗΠΑ, που θα είναι άξιοι υπερασπιστές των πρωτοπόρων.