Θέατρο σκιών στο φόντο μιάς τραγωδίας

Με τις ντροπιαστικές εικόνες από την Καμπούλ να θυμίζουν Σαϊγκόν του 1975, αλλά σε ένα νέο παγκοσμιοποιημένο τοπίο, ο Ντόναλντ Τραμπ βγήκε από το μετεκλογικό του καβούκι ζητώντας από τον Τζο Μπάιντεν να παραιτηθεί. Φαντάσου τί άλλο θα μπορούσε να ζητήσει ο δύστροπος μεγιστάνας από τον πολιτικό του αντίπαλο, αν δεν είχε πάρει αυτοπροσώπως ο ίδιος την απόφαση για απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν! Φαντάσου, επί πλέον, την εμπλοκή των ΗΠΑ στο απόκοσμο σφαγείο του Αφγανιστάν -που στοίχισε την ζωή σε 8.800 Αμερικανούς στρατιωτικούς και ακαθόριστο αριθμό ντόπιων αμάχων, όπως και τον Μισισιπή σε δολάρια- να μην την είχε στηρίξει μία σειρά Αμερικανών προέδρων…

Ο Μπαράκ Ομπάμα υπερτόνιζε την σημασία του πολέμου στο Αφγανιστάν, προκειμένου να πέσει στα μαλακά το “νεανικό του αμάρτημα” να ταχθεί εναντίον του πολέμου στο Ιράκ, ώστε να γίνει αποδεκτός από το αμερικανικό κατεστημένο και να μην αποτελέσει ο ίδιος παράπλευρη απώλεια “αλλόκοτων απόψεων”. Όπως ομολογεί ο Μπαράκ στην αυτοβιογραφία του, είναι θαυμαστής της εξωτερικής πολιτικής του πατρός Μπους. Διαβάζοντάς τον, θυμήθηκα μία συνάντηση με το πιο σημαντικό ευρωπαϊκό λόμπυ της Ουάσιγκτον.

Ρώτησα τους ανθρώπους με τα διαπεραστικά βλέμματα πού βρίσκονταν απέναντι, τί θα συνέβαινε στο Ιράκ αν στην θέση του Ομπάμα ήταν ο Μιτ Ρόμνεϊ. Ένας ηλικιωμένος, που φαινόταν να παίζει εξέχοντα ρόλο στο εν λόγω λόμπυ, πήρε πρώτος τον λόγο: «Βρίσκομαι εδώ, είπε ο σοφός γέρων, 60 χρόνια και ποτέ δεν διαπίστωσα κάποια σημαντική διαφορά στην εξωτερική πολιτική των διαφόρων Προέδρων.»

Αυτή λοιπόν η πολιτική, που φαίνεται να χαράσσεται από μία αθέατη υπερκυβέρνηση και να υπηρετεί τις στοχεύσεις ενός αυτονομημένου συμπλέγματος, οδήγησε στο Βατερλώ του Αφγανιστάν, που η σημασία του παίρνει πλανητικές διαστάσεις. Πέρα από το θέατρο σκιών των πολιτικών αντιπαραθέσεων με φόντο μία τραγωδία, η οποία όσον αφορά τον γυναικείο πληθυσμό της χώρας οδηγεί σε έναν Μεσαίωνα. Η Άνγκελα Μέρκελ δήλωσε ότι η απόσυρση των Αμερικανικών δυνάμεων έγινε για εσωτερικούς λόγους και άρα οι εσωτερικοί αμερικανικοί λόγοι αποτελούν την εξωτερική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σπουδαία στάση! Η Ρωσία επιχειρεί να καλύψει το κενό που αφήνουν πίσω τους οι δυτικοί, ασχέτως αν οι Σοβιετικοί -που κατά την εισβολή τους επιχείρησαν και αυτοί να εισάγουν στοιχεία εκσυγχρονισμού- οδηγήθηκαν σε οδυνηρή ήττα, που επιτάχυνε την κατάρρευσή τους.

Η Realpolitik θεωρεί υποσημειώσεις της ιστορίας τις ιδεολογικές πτυχές των διεθνών σχέσεων. Οι Ταλιμπάν στρέφονται προς την Τουρκία ως μία συνεργάσιμη χώρα, με υπόβαθρο την παρουσία χιλιάδων Αφγανών στην γειτονική χώρα και ο Ερντογάν δηλώνει πρόθυμος να συναντήσει τους ηγέτες της νέας κατάστασης στην Καμπούλ.

Εδώ στην Ελλάδα η φωτεινή λόγω της λάμψης των πυρκαγιών κορυφή του επιτελικού κράτους, τί σκέφτεται άραγε γι’ αυτήν την νέα κατάστασης Ωραία ερώτηση . έχετε καμμία άλλη ερώτηση;