Μία ταινία που παρά κάποιες αδυναμίες, συγκινεί και κερδίζει το θεατή με την ιστορία και χάρη του Αγ. Νεκταρίου και την εσωτερική ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη
«Ο Άνθρωπος του Θεού» της Γελένα Πόποβιτς θα συνεχιστεί από την Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2021 για μία ακόμη εβδομάδα προβολής στα Odeon Veso Mare. Είναι η ταινία που από τις 26 Αυγούστου που ξεκίνησε να προβάλλεται, έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις και σχόλια και συνάμα έχει τραβήξει και το ενδιαφέρον του κοινού με αποτέλεσμα ήδη να πλησιάζει τα 250.000 εισιτήρια πανελλαδικά.
Το ενδιαφέρον στοιχείο όπως διαπιστώσαμε και οι ίδιοι παρακολουθώντας την ταινία στα Odeon Veso Mare, στην μεγάλη αίθουσα 4, είναι ότι ανάμεσα στο κοινό υπήρχαν και πολλά νέα παιδιά. «Ο Άνθρωπος του Θεού» είναι μία καλογυρισμένη κατ’ αρχάς ταινία με πλάνα μάλιστα από αυθεντικές τοποθεσίες όπου έζησε και έδρασε ο Άγιος Νεκτάριος που είναι και το κεντρικό πρόσωπο του φιλμ, όπως το νησί της Αίγινας όπου διαμόρφωσε ένα γυναικείο μοναστήρι που αναγνωρίστηκε από την Εκκλησία της Ελλάδος, 4 χρόνια μετά την κοίμηση του Αγ. Νεκταρίου, το 1924, και η Ριζάρειος εκκλησιαστική σχολή στη Βασ. Σοφίας, στην Αθήνα.
Από την ταινία όπου όλοι οι διάλογοι ακούγονται στα αγγλικά και υπάρχουν υπότιτλοι, μας έμεινε το γεγονός ότι η σπουδαία και φωτισμένη αυτή προσωπικότητα που διακρινόταν από περίσσεια ταπεινότητα και βαθιά πίστη στο Θεό ταλαιπωρήθηκε στη ζωή του και στον επίγειο βίο του ήταν κατατρεγμένος με συκοφαντίες να τον ακολουθούν και πως άξιζε να είχε γίνει Πατριάρχης Αλεξανδρείας ωστόσο οι εκκλησιαστικές φατρίες που πάντα κατέτρωγαν σαν σαράκι την Ορθοδοξία και την χριστιανοσύνη ήσαν ικανές να τον εμποδίσουν και να τον εκδιώξουν. Ξέρετε όμως τι λένε πως το χρυσάφι και στη λάσπη λάμπει, και ο Νεκτάριος Κεφαλάς όπου πήγε, όπου δίδαξε και κήρυξε, έλαμψε και είχε πολύ κόσμο που τον αγάπησε βαθιά τόσο στην Αλεξάνδρεια του τέλους του 19ου αιώνα όσο και μετά στην Ελλάδα, στην Εύβοια, στην Αθήνα όπου έγινε διευθυντής στη Ριζάρειο σχολή και στην Αίγινα.
Συγκλονιστήκαμε στους τίτλους τέλους διαβάζοντας την έμπρακτη, έγγραφη συγγνώμη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας προς το πρόσωπο του Αγ. Νεκταρίου, μία συγγνώμη που ήρθε το έτος 1998 και ενώ ο Νεκτάριος Κεφαλάς είχε ήδη αγιοποιηθεί από το έτος 1961.
Στην Πάτρα έχουμε την καλή τύχη να έχουμε έναν ιερό ναό που αποτελεί και ενορία αφιερωμένο στον Άγιο Νεκτάριο πλησίον της πλ. Παπανδρέου όπου για χρόνια διακονούσε ο νυν Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος Στελλάτος. Ένας ταπεινός μα όμορφος ιερός ναός σε μία ταπεινή μα τόσο φιλική και ανθρώπινη συνοικία.
Η ταινία της Γελένα Πόποβιτς που είναι αλήθεια πως δεν πήρε καλές κριτικές, έχει πολλά χαρίσματα, έχει την παρουσία και ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη που μας έκανε να βουρκώσουμε σε τουλάχιστον τρεις σκηνές τόσο στην πολύ δυνατή σκηνή του φινάλε στο κρεβάτι του πόνου στο Αρεταίειο νoσοκομείο, στην Αθήνα έχοντας πλάι στου στο διπλανό κρεβάτι τον παράλυτο ασθενή που με θαύμα του Αγίου γίνεται καλά (τον ερμηνεύει σε μία ολιγόλεπτη αλλά σημαντική παρουσία ο Αμερικανός σταρ Μίκι Ρουρκ) όσο και στην σκηνή που καλεί όλα τα παιδιά της Ριζαρείου σχολής να προσευχηθούν για να γίνει καλά ένας ετοιμοθάνατος συμμαθητής τους και στη σκηνή που ο Άγιος Νεκτάριος όντας πλέον άρρωστος και αντιλαμβανόμενος πως το τέλος δεν είναι μακριά, γονατίζει στην εικόνα της Μητέρας όλων, της Παναγίας και με δάκρυα στα μάτια δεν την παρακαλεί να τον κρατήσει στη ζωή αλλά με θαυμαστή ταπεινότητα την παρακαλεί να βοηθήσει τις μοναχές και το μοναστήρι να σταθούν στα πόδια τους.
Από την ταινία δεν λείπουν οι αδυναμίες και ορισμένες υπερβολές όπως η έκρηξη της μάνας μίας από τις μοναχές (στο ρόλο η στιβαρή Καρυοφυλλιά Καραμπέτη) και ίσως η Γελένα Πόποβιτς να έπρεπε να ανοίξει λίγο το κάδρο της επίγειας ζωής του Αγίου Νεκταρίου ίσως και με κάποιες πιο «ελαφρές» σκηνές μιας και από ένα σημείο και μετά η ταινία μοιάζει με ένα σερί δραματικών σκηνών και περιστατικών.
Σε κάθε περίπτωση η ταινία καταφέρνει να υποβάλλει τον θεατή, ενδεχομένως και τον λιγότερο θρησκευόμενο χάρη στην χαρισματική ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη, της μουσικής του Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ αλλά και κάποιων ακόμα εκ των ηθοποιών όπως του Αλεξάντερ Πετρόφ στο ρόλο του Κώστα, βοηθού του Αγ. Νεκταρίου, του Χρήστου Λούλη ως του άτεγκτου και κοσμικού Προέδρου της Ριζαρείου σχολής (ο Λούλης μιλά και ωραία αγγλικά), του Γιάννη Αναστασάκη στο ρόλο του Μητροπολίτη στην Αθήνα ενώ και ο Πατρινός ηθοποιός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης έχει μία σύντομη παρουσία στο ρόλο του Υπουργού παιδείας.
Καταλήγοντας θα λέγαμε πως με το να παρακολουθήσει κάποιος το φιλμ «Ο Άνθρωπος του Θεού» δεν θα βγει ζημιωμένος, ίσα ίσα που θα αισθανθεί μία αγαλλίαση και μία αγνή συγκίνηση ακριβώς βλέποντας και διαπιστώνοντας τι υπέστη αυτός ο άνθρωπος με τη «Θεϊκή» παρουσία, που έκανε πράξη αυτό που δίδασκε ο Χριστός, «να γυρίζεις και το άλλο μάγουλο αν κάποιος σε χαστουκίζει».
Προσωπικά τέλος να αναφέρω, τη συγκίνηση που είχα νιώσει όταν είχα επισκεφθεί το δωμάτιο του Αγ. Νεκταρίου στον 2ο όροφο στο Αρεταίειο Νoσοκομείο, ένα μικρό δωμάτιο που έχει κρατηθεί άθικτο μ’ ένα καντηλάκι να καίει και την εικόνα του Αγίου, εκατό και πλέον χρόνια τώρα, εκεί ανάμεσα στα άλλα δωμάτια του νοσοκομείου που γεμίζουν με ασθενείς που όλοι τους πιστεύουν σ’ ένα θαύμα.
Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr