Στους νικητές του Φεστιβάλ που ολοκληρώθηκε στις 30/1 ήταν ένα κοινωνικό θρίλερ για μία μετανάστρια από τη Σενεγάλη στη Ν. Υόρκη και το ντοκιμαντέρ "Navalny"
Ο σπουδαίος Ρόμπερτ Ρέντφορντ έχει αφιερώσει πολύ χρόνο και κόπο και έχει θυσιάσει και μέρος της μεγάλης καριέρας του για να οργανώσει και να εδραιώσει το Φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου του Σάντανς που πραγματοποιείται ανελλιπώς από το 1985 υπό την «ομπρέλα» του Sundance Institute στη Γιούτα με το «Μόνο αίμα» των αδελφών Κοέν και το «Stranger than paradise» του Τζιμ Τζάρμους να προβάλλονται και να ξεχωρίζουν την πρώτη χρονιά.
Όπως έγραψε η εφημερίδα The Washington Post, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ συνέχισε τις επόμενες δύο δεκαετίες να είναι το δημόσιο πρόσωπο και εικόνα του Σάντανς που κατάφερε να αποτελέσει από το 1989 και το «Sex, lies & videotapes» του Στίβεν Σόντεμπεργκ, το σημαντικότερο σινε-Φεστιβάλ των ΗΠΑ, διάσημο πλέον σε όλο τον κόσμο όπου γεννιούνταν και προβάλλονταν άλλου ύφους και φιλοσοφίας ταινίες, έξω από το mainstream Χολιγουντιανό σύστημα.
Πολλοί τωρινοί σημαντικοί σκηνοθέτες προέκυψαν από το Σάντανς, ανάμεσα τους ο Κουέντιν Ταραντίνο (είχε δείξει εκεί το «Reservoir dogs”), o Κέβιν Σμθ, ο Ντέιβιντ Ο’ Ράσελ, ο Ελληνοαμερικανός με καταγωγή από το Αίγιο, Αλεξάντερ Πέιν, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, ο Ryan Coogler, ο Lee Isaac Chung του περσινού Οσκαρικού «Minari» και τόσοι άλλοι.
Το Sundance που ανανέωσε το κινηματογραφικό τοπίο προσφέροντας κάτι το εναλλακτικό και μία διέξοδο σε ποικίλες, δημιουργικές φωνές ώστε ν’ ακουστούν, η αλήθεια είναι ότι στην πορεία δέχθηκε και κριτική ότι γιγαντώθηκε προσελκύοντας και celebrities που απλά ήθελαν να πάνε στο χιονισμένο Σάντανς και στο Παρκ σίτι της Γιούτα μόνο για τα πάρτι και για να φωτογραφηθούν.
Έως και ο ίδιος ο Ρέντφορντ κάποια στιγμή αναφώνησε πως δεν το αντέχει πια.
Ωστόσο ο πυρήνας του Σάντανς που είναι η ελεύθερη, ανεξάρτητη καλλιτεχνική δημιουργία, παραμένει το ίδιο ενεργός και ανέγγιχτος και αυτό αποδείχθηκε και φέτος στο 38ο Φεστιβάλ του Σάντανς που ωστόσο έγινε μόνο ψηφιακά (online) λόγω covid 19, από τις 20 έως τις 30 Ιανουαρίου 2022 με πάνω από 80 ταινίες μεγάλου μήκους στο πρόγραμμα του.
Στις εναρκτήριες ταινίες ήταν το ντοκιμαντέρ «The Princess» σε σκηνοθεσία Ed Perkins για τη λαίδη Νταιάνα που η ζωή και το τέλος της θύμισαν Σαιξπηρική τραγωδία και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ηθοποιού Jesse Eidenberg “When you finish saving the world”, μία σπουδή στην εποχή των σόσιαλ μίντια με άξονα μία δυσλειτουργική οικογένεια και πρωταγωνιστές τους Julianne Moore, Finn Wolfhard.
Ως μία ενδιαφέρουσα εξέλιξη χαρακτήρισε στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα του, την ψηφιακή πλατφόρμα του Φεστιβάλ, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ενώ η Tabitha Jackson καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ ήδη προανήγγειλε ότι η online version του Σάντανς θα παραμείνει ως επιλογή & μετά την περίοδο της πανδημίας.
Το ντοκιμαντέρ «Navalny» του Daniel Roher που προβλήθηκε στις 24/1 κέρδισε το βραβείο κοινού στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ, U.S. Documentary ενώ το κοινωνικό θρίλερ «Nanny» σε σκηνοθεσία Νικιάτου Τζούσου για μία μετανάστρια που εργάζεται σ’ ένα πλούσιο σπίτι στη Νέα Υόρκη και έχει αφήσει το γιο της στη Σενεγάλη, κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για την καλύτερη Δραματική ταινία στο τμήμα US Dramatic.
Στο μεταξύ στο ίδιο τμήμα η ταινία «Cha Cha Real Smooth» σε σκηνοθεσία Cooper Raiff απέσπασε το βραβείο του κοινού ενώ παράλληλα αγοράστηκε για προβολή από την Apple για το ιδιαίτερα υψηλό ποσό όπως γράφτηκε, των 15 εκατ. δολαρίων.
Το «The Exiles» των Ben Klein και Violet Columbus κέρδισε το Μεγάλο βραβείο της Επιτροπής στην κατηγορία του U.S. Documentary και το «Utama» σε σκηνοθεσία Αλεχάντρο Λοάιζα Γκρίσι με φόντο τις βουνοκορφές της Βολιβίας, πήρε το Μεγάλο βραβείο της Επιτροπής στο τμήμα World Cinema Dramatic. Ακόμα στο τμήμα World Cinema Documentary το Μεγάλο βραβείο της Επιτροπής απονεμήθηκε στον Ινδό Shaunak Sen για το οικολογικού ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ «All That Breathes». Το φιλμ από την Φινλανδία σε σκηνοθεσία Alli Haapasalo, «Girl Picture» κέρδισε το βραβείο κοινού στο τμήμα World Cinema Dramatic και το «The Territory» σε σκηνοθεσία Alex Pritz το βραβείο κοινού - Audience Award στο World Cinema Documentary.
Τέλος στις ταινίες που συζητήθηκαν στο φετινό Σάντανς ήταν και το ψυχολογικό θρίλερ «Resurrection» του Andrew Seaman με την Ρεμπέκα Χολ, το «Good luck to you leo grande» της Sophie Hyde με την Έμμα Τόμσον και τον Daryl McCormack, ίσως το πιο αγαπημένο, αταίριαστο ζευγάρι του φετινού Φεστιβάλ και το ντοκιμαντέρ της Amy Berg “Phoenix rising» με την ηθοποιό Evan Rachel Wood να εξηγεί την κακοποιητική σχέση που υπέστη από τον Marilyn Manson.
Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ
Σκηνή από το "Nanny".
Μία ιστορική φωτογραφία από το ξεκίνημα του Ινστιτούτου Σάντανς στα βουνά της Γιούτα. Διακρίνεται αριστερά ο Ρ. Ρέντφορντ.
Το φετινό εισαγωγικό βίντεο του Σάντανς με το μήνυμα του Ρ. Ρέντφορντ
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr