To thebest.gr στο συνέδριο «Συμπαίκτες στο μέλλον του Αθλητισμού»- ΦΩΤΟ & ΒΙΝΤΕΟ

Στο συνέδριο «Συμπαίκτες στο μέλλον του Αθλητισμού» που πραγματοποιείται στο πλαίσιο χάραξης του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου για τον Αθλητισμό, στην Πάτρα, συμμετείχε το thebest.gr.

Tο Μέσο εκπροσώπησε η αρχισυντάκτρια Γωγώ Παπαδάκου η οποία μίλησε για το μέλλον και την ανάπτυξη του αθλητισμού στην χώρα μας από την δημοσιογραφική σκοπιά

 Ακολουθεί η ομιλία της

«Η κατάρτιση ενός ρεαλιστικού, ανταγωνιστικού και σύγχρονου στρατηγικού σχεδίου για τον ελληνικό αθλητισμό, αποτελεί μια προφανή αναγκαιότητα, σαφέστατα ορατή και από το δημοσιογραφικό κόσμο.

Ο αθλητισμός αποτελεί θεμελιώδες κομμάτι όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά και της παιδείας, της κουλτούρας και φυσικά της οικονομίας μιας χώρας, είτε τον δούμε υπό το πρίσμα της  αναπτυξιακής του διάστασης, είτε στεγνά υπό το πρίσμα των αριθμών.

Η περίοδος που διανύουμε είναι κομβική. Η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί από την κρίση των τελευταίων χρόνων η οποία έχει μεταβάλλει μεταξύ άλλων και  τους όρους και τις συνθήκες της ανάπτυξης της υπόθεσης «αθλητισμός». Κοντά σε αυτό και οι ραγδαίες επιρροές από την περιπέτεια της πανδημίας που δεν μας έχει ακόμη εγκαταλείψει αλλά και τα θεσμικά κενά που ανακύπτουν και γίνονται ορατά συνήθως μετά από ακρότητες ή εμπλοκές οι οποίες καταλήγουν να απασχολούν το δημοσιογραφικό κόσμο με αρνητικό συνήθως πρόσημο.

Μιας και βρισκόμαστε σε μια πόλη της ελληνικής περιφέρειας, εμείς στο thebest.gr θα εστιάσουμε στην αναγκαιότητα χάραξης ενός σύγχρονού και λειτουργικού Περιφερειακού και Τοπικού  Σχεδιασμού, ο οποίος θα πρέπει να  αποτελεί αναπόσπαστο και δομικό κομμάτι του όποιου Εθνικού Σχεδιασμού.

Και όταν μιλάμε για Περιφερειακό και Τοπικό Σχεδιασμό, μιλάμε εν αρχή για υποδομές. Τι σημαίνει αυτό; Ενίσχυση υπαρχουσών υποδομών, δημιουργία νέων, ενίσχυση του αθλητικού εξοπλισμού, αξιοποίηση ανενεργών εγκαταστάσεων σε συνεργασία με τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και φυσικά κονδύλια, οικονομική στήριξη δηλαδή για τη λειτουργία και την συντήρηση όλων αυτών των υποδομών. Το υπογραμμίζουμε αυτό διότι, όχι σπάνια, βιώνουμε στην περιοχή μας- και φαντάζομαι και σε άλλες περιφερειακές πόλεις- καταστάσεις έως και τραγελαφικές σε ό,τι αφορά τη συντήρηση και λειτουργία αθλητικών  εγκαταστάσεων  στις οποίες είτε φιλοξενείται μαζικός αθλητισμός, είτε φιλοξενούνται μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Η Πάτρα και η Δυτική Ελλάδα,. Διαθέτουν  μεγάλες και αρκετά σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις. Πολλές από αυτές  ωστόσο παραμένουν αναξιοποίητες, ενώ κάποιες άλλες έχουν αφεθεί στην ελλιπή συντήρηση και  στην εγκατάλειψη.

Όταν οι υποδομές εγκαταλείπονται, δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη. Οπότε το πρώτο και ίσως το πιο καθοριστικό είναι να δούμε τι θα κάνουμε με τις υποδομές.

Θα σταθώ ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την Αχαΐα στην τεράστια σημασία της ανάπτυξης του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο οποίος έλκει κατά κανόνα τουρίστες υψηλής μέσης δαπάνης και μπορεί να συνεισφέρει στη μεγιστοποίηση των εσόδων από επενδύσεις σε αθλητικά γεγονότα και να ενισχύσει την επιδιωκόμενη αθλητική ανάπτυξη.

Το Αυτοκινητοδρόμιο της Χαλανδρίτσας είναι υπ΄αυτή την έννοια μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη Δυτική Ελλάδα αλλά και για τη χώρα να μπει σε αυτό το πολύ μεγάλο κομμάτι της αθλητικής αγοράς για αυτό το λόγο και αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε αν, πώς και πότε θα αποδώσουν οι προσπάθειες μου γίνονται. 

Πέρα από τις υποδομές που είναι όπως είπα κυρίαρχος παράγοντας,  όταν μιλάμε για Δυτική Ελλάδα μιλάμε για να το τεράστιο brand name «Αρχαία Ολυμπία». Η ίδια η ιστορία έχει προικίσει τον τόπο, του έχει δώσει το μοναδικό πλεονέκτημα να είναι σημείο αναφοράς του ίδιου του ολυμπιακού ιδεώδους. Αυτό το πλεονέκτημα είναι στο χέρι της Πολιτείας και των τοπικών Φορέων να το αξιοποιήσουν και να πολλαπλασιάσουν το  οικονομικό και όχι μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει από μια συντονισμένη καμπάνια προβολής και έλξης θεματικού αθλητικού τουρισμού, με διάχυση γεγονότων, εκδηλώσεων και δράσεων σε όλη τη Δυτική Ελλάδα.

Στο αναπτυξιακό-οικονομικό σκέλος, θα συμπληρώσουμε βέβαια και  τη δυνατότητα το know how της Πάτρας να διοργανώνει μεγάλα αθλητικά γεγονότα, ακόμη και όταν οι συνθήκες είναι κάθε άλλο παρά ευνοϊκές, όπως συνέβη με τους Παράκτιους Μεσογειακούς Αγώνες.

Αυτή η δυνατότητα της πόλης, η εξειδίκευση και η εμπειρία που έχουν αποκτήσει στελέχη, εμπλεκόμενοι φορείς ακόμη και οι εθελοντές από την εποχή κιόλας των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 είναι κατά τη γνώμη μας ημών των δημοσιογράφων μια πολύτιμη παρακαταθήκη για να γίνει η πόλη σημείο αναφοράς μεγάλων αθλητικών γεγονότων. Γεγονότων που θα αφορούν, θα παρακινούν και θα διαχέονται σε όλη την πόλη, σε όλη την αθλητική της οικογένεια, στη κοινωνία.

Για να μιλήσουμε ωστόσο για ανάπτυξη στον αθλητισμό και για ανάπτυξη μέσω του αθλητισμού, πρέπει να δούμε και τι συμβαίνει πίσω από τη σκηνή, πίσω από το προϊόν στο οποίο επενδύουμε. Πόσο υγιές είναι, σε πόσο στέρεες βάσεις εδράζεται.

Επιστρέφω λοιπόν στα περί Περιφερειακού και Τοπικού Σχεδιασμού για να επισημάνω το γεγονός ότι θα πρέπει να υπάρχει ένα επιτελικό όργανο σε εθνικό επίπεδο, το οποίο θα βρίσκεται σε άμεση επικοινωνία με τις όποιες περιφερειακές και δημοτικές υπηρεσίες οι οποίες με τη σειρά τους θα πρέπει να έχουν σαφώς οριοθετημένες αρμοδιότητες, είτε σε εκτελεστικό, είτε σε ελεγκτικό επίπεδο. Το σημειώνουμε αυτό γιατί στη χώρα μας δεν είναι και ό,τι πιο αυτονόητο η ευθεία επικοινωνία και  συνεννόηση μεταξύ Φορέων και κεντρικής εξουσίας και αυτό αποτελεί ένα διαχρονικό αγκάθι το οποίο βεβαίως και δεν αφορά μόνο τον αθλητισμό.

Για να συνεχίσουμε στα περί υποδομής σε επίπεδο αθλητικού προϊόντος, αξίζει να τονίσουμε ότι μια νέα ευκαιρία, ένα νέο σχέδιο για τον αθλητισμό θα πρέπει να συμπεριλάβει αυτονόητες συνθήκες καλών πρακτικών διοίκησης στα συλλογικά όργανα του αθλητισμού, αλλαγή αντίληψης,  αλλαγή των σχέσεων, των συνηθειών, των ταμπού σε σχέση με το πώς αντιλαμβανόμαστε τον αθλητισμό. Αυτό σημαίνει συνθήκες κανονικότητας και δεν αφορούν μόνο τις τακτικές επιχορηγήσεις. Σε ένα αθλητικό οικοδόμημα δεν υπάρχουν μόνο τα χρήματα, η υποδομή, οι εγκαταστάσεις αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό, οι προπονητές, οι αθλητές, όσοι εργάζονται στη δημόσια διοίκηση, όσοι ρυθμίζουν με  νομοθετικό πλαίσιο όλες αυτές τις σχέσεις. 

Ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να δούμε είναι ο τρόπος που γίνεται η πιστοποίηση των αθλητικών φορέων όπως και η αξιολόγησή τους, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο στελεχώνονται οι διοικήσεις των αθλητικών φορέων. Πόσο αδιάβλητο είναι αυτό το σύστημα; Και τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να γίνει αξιόπιστο; Με ποια  κριτήρια και με πόσο ανοικτές διαδικασίες γίνονται οι επιλογές και πόσο αντικειμενικές είναι αυτές;

Πόσο ισχυρό είναι το σύστημα αντικειμενικής αξιολόγησης και χρηματοδότησης με βάση όχι μόνο, λειτουργικά αλλά και διοικητικά και αναπτυξιακά κριτήρια του αθλητικού έργου των ομοσπονδιών και των σωματείων;

Και πόσο απαραίτητη είναι η λήψη μέριμνας, η δημιουργία ασφαλιστικών δικλίδων  ώστε η  χρηματοδότηση των σωματείων και του ελληνικού αθλητισμού γενικότερα  να καταλήγει έτσι ώστε οι  αθλητές να είναι οι πραγματικά ωφελούμενοι των διατιθέμενων πόρων;

Είναι αναγκαία η ακριβής γνώση της τρέχουσας κατάστασης στο χώρο του σωματειακού αθλητισμού που αντιμετωπίζει ζωτικά προβλήματα, καθώς η  λειτουργική τους δομή και οργάνωση χρήζει άμεσα συνολικού επανασχεδιασμού στη βάση των αναγκών και των δυνατοτήτων της εποχής. Αυτό καταρχάς προϋποθέτει να υπάρξει δημόσια συζήτηση οργανωμένης μορφής, για αυτό το λόγο και η συζήτηση που γίνεται εδώ σήμερα έχει τη δική της ξεχωριστή σημασία.

 Από τη μια έχουμε λοιπόν τον αθλητισμό ως θέαμα αλλά και ως οικονομική βιομηχανία και από την άλλη έχουμε την άθληση ως κοινωνική δραστηριότητα.
Το κοινωνικό δικαίωμα του αθλητισμού είναι εξίσου σοβαρό με την υγεία και την παιδεία.

Τι πρέπει να περιλαμβάνει σε σχέση με τον πολίτη ένα σχέδιο για την ανάπτυξη του αθλητισμού στην Περιφέρεια αλλά και στην χώρα;

Κατά αρχάς την άθληση για όλους και τη δυνατότητα πρόσβασης όλων στους αθλητικούς χώρους και τις δραστηριότητες. Έπειτα τη στήριξη του ερασιτεχνικού αθλητισμού αλλά και την αναγνώριση και αξιοποίηση του εθελοντισμού που είναι συνυφασμένος με τον αθλητισμό. Θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει ένα σχολείο που θα  παρακινεί και θα ενθαρρύνει αλλά και ένα σχολείο  που θα προωθεί την ιδέα της δια βίου άθλησης και θα παρέχει χώρους άθλησης ή θα έχει δίοδο σε αυτούς.

Στην περιοχή μας θέλω να σας πω τι βλέπουμε παιδιά να πηδάνε τα κάγκελα σχολείων απογεύματα για να παίξουν μπάσκετ γιατί δεν έχουν χώρους άθλησης. Και είναι ένα πολύ λυπηρό θέαμα αυτό.

Θέλουμε ένα σχολείο που θα παρέχει δικτύωση με τα αθλητικά επαγγέλματα,  θα βρίσκεται σε επαφή με τους φορείς και τους νεαρούς αθλητές, θα παρέχει κίνητρα, θα μπορεί ακόμη και να αναγνωρίζει το ταλέντο, το οποίο θα πρέπει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να βρούμε τρόπους να το στηρίζουμε και όχι να αφήνουμε τα νέα παιδιά , τους νέους αθλητές, έρμαια της απογοήτευσης η οποία πηγάζει συνήθως από την οικονομική ένδεια που συνοδεύει τις προσπάθειές τους.

Για το τέλος άφησα τον επαγγελματικό αθλητισμό. Το ένα σκέλος είναι η υποχρέωση της πολιτείας να νομοθετεί, να ελέγχει και να διασφαλίζει τον υγιή ανταγωνισμό, συμβάλλοντας στο βαθμό που της αναλογεί στη διασφάλιση της αθλητικής φερεγγυότητας. Θα αναφέρω ενδεικτικά τα  όσα κατά καιρούς ακούγονται για στημένους αγώνες, τιμωρία αθλητών για παραβατικές συμπεριφορές, αναβολικά αι άλλες παρεμφερείς καταστάσεις.  Το άλλο μεγάλο θέμα είναι η εξάλειψη των φαινομένων βίας. Η βία και ο αθλητισμός είναι δύο δρόμοι που δεν συναντιούνται.

Άν αποδεχθούμε, και νομίζω ότι όλοι αποδεχόμαστε ότι ο αθλητισμός είναι  μια βαριά βιομηχανία η οποία υπό όρους  μπορεί να ωθήσει την οικονομία της χώρας, τότε πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε  και ως βιομηχανία. Πρέπει να τον δούμε με υπευθυνότητα επιλύοντας όλα τα παραπάνω.

Για να κάνουμε το άλμα, πρέπει να φτιάξουμε έναν γερό βατήρα».

Δείτε απόσπασμα από την ομιλία εδώ

Διαβάστε στο sportin.gr