Τι δεν αναφέρθηκε στη δημόσια συζήτηση για την υπόθεση της Πάτρας και έχει σχέση με το Σύνδρομο Μινχάουζεν δι' αντιπροσώπου

Άκρως ενδιαφέρον ήταν το άρθρο της "Η Καθημερινής της Κυριακής" (10-4-2022) με τίτλο "Πώς θα προστατεύσουμε τα παιδιά" και αν μπορούν να προληφθούν περιστατικά όπως αυτό της Πάτρας με την 33χρονη Ρούλα Πισπιρίγκου που προφυλακίστηκε στον Κορυδαλλό ως κατηγορούμενη για τη δολοφονία της 9χρονης κόρης της Τζωρτζίνας, και με τους θανάτους των άλλων δύο παιδιών της, της Μαλένας τρεισήμισι χρονών και της 6 μηνών Ίριδας να βρίσκονται και πάλι στο «μικροσκόπιο» των αρχών. Στο ερευνητικό ρεπορτάζ της Τασούλας Επτακοίλη μιλούν ειδικοί και αναφέρονται στις «τρύπες» που υπάρχουν στο σύστημα της παιδικής προστασίας ενώ συνάμα προτείνουν λύσεις και «εργαλεία» ώστε να μπορούμε να αναγνωρίζουμε ύποπτα σημάδια σε μία οικογένεια με πιθανές κακοποιητικές συμπεριφορές.    

Για παράδειγμα ο ομότιμος καθηγητής εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης αναφέρει πως "θα πρέπει να επιμορφωθούν οι δικαστές, οι αστυνομικοί, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι νοσηλευτές ώστε όταν αντιμετωπίσουν ειδικές καταστάσεις (όπως μητέρες με Σύνδρομο Μινχάουζεν δι’ αντιπροσώπου) να μπορούν να κινηθούν προληπτικά, μολονότι συχνά τα φαινόμενα απατούν και οι άνθρωποι φοβούνται να δουν την τραγική πραγματικότητα στα μάτια".

Σε ό,τι αφορά στο Σύνδρομο Μινχάουζεν  ο Γιώργος Νικολαΐδης, ψυχίατρος και επικεφαλής της Δ/νσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού επισημαίνει πως «στην πρωτοτυπική μορφή του συνδρόμου Μινχάουζεν δι’ αντιπροσώπου, πίσω από μητέρες που φέρονται τόσο σκληρά στα παιδιά τους συνήθως κρύβεται ένα πάρα πολύ βίαιο προς αυτές αρσενικό, η βία του οποίου προς εκείνες υφίεται σε καταστάσεις “κρίσης”, όπως για παράδειγμα όταν ένα παιδί είναι σοβαρά άρρωστο ή νοσηλεύεται. Αυτό δεν αναφέρθηκε από κανέναν στη δημόσια συζήτηση για την υπόθεση της Πάτρας».

Επίσης η Ιωάννα –Μαρία Γκέρτσου, ψυχολόγος, στην Πανεπιστημιακή Παιδοψυχιατρική κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Η Αγία Σοφία» υπογραμμίζει την ανάγκη ολοκληρωμένης αντιμετώπισης περιστατικών όπως αυτό της Πάτρας, όπου & είναι απαραίτητη η διεπιστημονική συνεργασία και η ύπαρξη καταρτισμένων ομάδων και συνεχούς εποπτείας και εκπαίδευσης. Έτσι όπως ανέφερε στην «Καθημερινή της Κυριακής» η κ. Γκέρτσου, μία λεπτομέρεια που ενδέχεται να διαφύγει από κάποιον επαγγελματία μπορεί να την εντοπίσει ένας άλλος. Ειδικά σε περιπτώσεις όπως του Συνδρόμου Μινχάουζεν δι’ αντιπροσώπου (όπου τα σημάδια παιδικής κακοποίησης, κακομεταχείρισης δεν είναι πάντα τα προφανή κι αυτό αποτελεί μεγάλη παγίδα στην ανίχνευση της), κρίνεται απολύτως απαραίτητη η άμεση επικοινωνία και η ανταλλαγή στοιχείων μεταξύ όλων των νοσοκομείων της χώρας ώστε να ελέγχονται οι συνεχείς νοσηλείες και το ιστορικό των παιδιών.

Τέλος επισημαίνεται ότι θα ήταν χρήσιμο να σχεδιαστεί ένα σύστημα για την ανίχνευση, διάγνωση και διαχείριση περιστατικών κακοποίησης σε δομές όπως νοσοκομεία, κοινωνικές υπηρεσίες των Δήμων, ιδιωτικές κλινικές, ιατροπαιδαγωγικά κέντρα, κ.α., διότι σοβαρά περιστατικά όπως αυτά που σχετίζονται με το Σύνδρομο Μινχάουζεν συχνά χάνονται στα διάφορα αρχεία των νοσοκομείων ή ακόμα και αγνοούνται όταν το περιστατικό περάσει σε άλλη περιφέρεια.