Όνειρο!... είναι το "όνειρο καλοκαιρινής νύχτας" από το Άρμα Θέσπιδος

Μπράβο κ. Στρέπκο, για τη σκηνοθεσία, διασκευή και δραματουργική επεξεργασία που κάνατε στο έργο ώστε να γίνει πιο εύληπτο το μυθοπλαστικό γαιτανάκι που έφτιαξε ο Σαίξπηρ, αφού σ αυτό περιπλέκονται 4 ομάδες ετερόκλητες με πυρήνα τον έρωτα, ετερόκλητα πολιτιστικά στοιχεία καθώς επίσης το ρεαλιστικό με το φαντασιακό και εν τέλει το όνειρο με την πραγματικότητα. Έχει συγκροτημένη δομή και παράλληλους πυλώνες επιτυχίας την κινησιολογία και την υποκριτική. Η υπέροχη, Πατρινοπούλα παρακαλώ, Ειρήνη Σπυράτου, χορεύτρια η ίδια και χορογράφος, με την πολυποίκιλη κινησιολογία που δίδαξε στους ηθοποιούς, έδωσε πνοή και στον λόγο, υποστήριξε τις μεταμφιέσεις και τις εναλλαγές στις σκηνές, χωρίς υπερβολές ή σκηνικές φλυαρίες. Νιώσαμε ότι η κίνησή της όχι μόνο δεν κάλυψε τον λόγο αλλά ήταν απόρροια του λόγου και συμπλήρωμά του. Γέμισε την παράσταση και, το σπουδαιότερο, αντικατέστησε θαυμάσια τα  φωτιστικά παιγνίδια, τα  εντυπωσιακά σκηνικά και τα εφφέ  που χωράνε άνετα στο έργο αυτό για να φτιαχτεί  η ονειρική ατμόσφαιρα,  οι σκηνές του δάσους και  η μαγεία των ξωτικών, αλλ’  όμως, δεν μπορούν να υπάρξουν, τεχνικά, σ ένα περιπλανώμενο θέατρο όπως είναι το Άρμα Θέσπιδος. Έτσι, σωστά, ό έμπειρος Κέννυ Μακ Λέλλαν περιορίστηκε  σ ένα όμορφο, στοιχειώδες και πτυσσόμενο σκηνικό, κοστούμια πολυλειτουργικά αλλά και ευφάνταστα και ο Βασίλης  Κλωτσοτήρας  σ΄ ένα γενικό ουδέτερο φωτισμό κυρίως, πλην κάποιων λίγων αποχρώσεων. Με το σώμα των ηθοποιών, στη στάση ή την κίνησή του, με τα άλλα οπτικά στοιχεία που ήδη αναλύσαμε, την ταιριαστή μουσική του Διονύση Μπάστα και τις ερμηνείες των ηθοποιών  το έργο έχει ωραία ατμόσφαιρα που φτάνει ξεκούραστα στον θεατή κερδίζοντας  την προσοχή του απ’ την αρχή ως το τέλος. Φαίνεται να δίνει το προβάδισμα στην κωμικότητα σε σχέση με την ποίηση χωρίς και να την υποβαθμίζει βέβαια, σε μια προσπάθεια  εκλαίκευσης  ώστε να έχει απήχηση στο κοινό κάθε ηλικίας, παιδείας και κοινωνικής προέλευσης σε κάθε σημείο της περιφέρειας που θα περιοδεύσει. Τα γέλιο ή το μειδίαμα του κοινού στην πλατεία του θεάτρου Απόλλων που υπήρξε αρκετές φορές και που δω μέσα βγαίνει δύσκολα, δείχνει ότι το στοίχημα θα πετύχει σίγουρα κι έξω απ τον Απόλλωνα. Είναι η καλύτερη ως τώρα φετινή παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ μας. Η μετάφραση του Διονύση Καψάλη βοηθάει εκτός όλων των προαναφερθέντων και τις ερμηνείες. Αναμφισβήτητα δυναμικότερη όλων η ερμηνεία του Βασίλη Κόκκαλη που η υποκριτική και σκηνοθετική του εμπειρία και η ορμή του, όταν παίζει, τον κάνουν να ξεχωρίζει. Δίπλα του οι καλλιτέχνες Θοδωρής Βράχας, Ελίνα Σταμοπούλου,  Σταυρούλα Τσιάμη, Γιάννης Γιαραμαζίδης, αν και νεότεροι, αξίζουν συγχαρητηρίων γιατί προσπάθησαν να υπηρετήσουν τη σκηνοθετική άποψη και  το ενιαίο ύφος της παράστασης, να ανταποκριθούν με όλα τα εκφραστικά τους μέσα, στις προκλήσεις των ρόλων που ερμήνευσαν και τα κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία. Τυχεροί να παίζουν δίπλα σε έμπειρους, Βασίλη Κόκκαλη και υπό τη σοφή καθοδήγηση πετυχημένων και σοβαρών ανθρώπων, Χρήστου Στρέπκου που τους «προστατεύει», δουλεύοντάς τους πάρα πολύ πριν τους δώσει στην αδηφάγα σκηνική έκθεση!  

     Το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», το πιο σπουδαίο έργο του Σαίξπηρ, ευχόμαστε, λοιπόν, να είναι καλοτάξιδο και εντός και εκτός των τειχών, στην Περιφέρεια Δυτ. Ελλάδος, με την τόσο καλοφτιαγμένη παράσταση του Άρματος Θέσπιδος που είδαμε.

                                                                      Σοφία Μορώνη

                                                                       Θεατρολόγος- Φιλόλογος