Βασίλης Μπισμπίκης: «Αυτό που με ενόχλησε ήταν το κυνηγητό από τους φωτογράφους στην αρχή της σχέσης μας»

Μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Βασίλης Μπισμπίκης και μίλησε για την αντίδραση στο σχολείο και τον στρατό, την αυτοκαταστροφή και τις εξαρτήσεις, το περιθώριο και τη σχέση του με τη Δέσποινα Βανδή, αλλά και τον γιο του.

«Στο Λουτράκι στο δημοτικό σχολείο, ήμουν ένα παιδί πολύ ανήσυχο, με ξύλο, κρυφτό – κυνηγητό, παιχνίδια και στο γυμνάσιο έγινα ακόμη πιο ζωηρός. Ήμουν ο τύπος που κανόνιζε τις καταλήψεις, πως θα κλείσουμε το γυμνάσιο, ερχόμουν σε σύγκρουση συνέχεια με το σχολείο και τους καθηγητές», ανέφερε αρχικά ο Βασίλης Μπισμπίκης.

Ο Βασίλης Μπισμπίκης είπε στη συνέχεια: «Ήμουν ένα θυμωμένο και οργισμένο παιδί για τους δικούς μου λόγους, και υπήρχε και η παιδεία μου εκτός σχολείου με τα βιβλία που διάβαζα για τον αναρχισμό ένιωθα ότι το σχολείο κατευθύνει τη σκέψη μου κάπου συγκεκριμένα και εγώ δεν ήθελα να μπω μέσα σε αυτό. Θα ήθελα να είχα τελειώσει το λύκειο, μου έμειναν απωθημένα, μου αρέσει η ψυχολογία και η εγκληματολογία και θα ήθελα να σπουδάσω. Δεν πήγα στο λύκειο γιατί με διώξανε από όλα τα σχολεία, από το Λουτράκι και από την Κόρινθο, ήμουν αντιδραστικός με συνέχεις αποβολές από το σχολείο. Έχω μια βάση αυτοκαταστροφής μέσα μου, είναι ένα πράγμα που το έχω από μικρό παιδί και βρίσκεται μέσα στην πορεία της ζωής μου».

Για την εμπειρία του όταν πήγε στον στρατό, ο Βασίλης Μπισμπίκης ανέφερε: «Στο στρατό έφαγα ενάμιση χρόνο φυλακή, υπηρέτησα 25 μήνες φαντάρος και 12 μήνες ήμουν σε μια μονάδα ανεπιθύμητων στη Λήμνο. Δεν ήθελα οι παλιοί φαντάροι να πειράζουν τους νέους, «ξεψάρωνα» τους νέους και έκανα ακριβώς τα αντίθετα από όσα που κάνει ένας φυσιολογικός φαντάρος».

Ο Βασίλης Μπισμπίκης αναφέρθηκε και στις εξαρτήσεις, οι οποίες για πολύ καιρό ήταν μέρος της ζωής του: «Υπήρχε φόβος μέσα μου, έπρεπε να το διαχειριστώ, έγινα σκληρός, φόρεσα πανοπλία, το αντιμετώπισα και με ουσίες και με αλκοόλ, ήθελα να πνίξω τον φόβο. Μπορεί να φαινόμουν ατρόμητος και άφοβος, αλλά ο φόβος μέσα μου με έκανε εξωστρεφή και τολμηρό. Με την ψυχανάλυση που έκανα κατέληξα ότι, τον φόβο που είχα μέσα μου έπρεπε να τον μουδιάσω, να τον εξωτερικεύσω με αντίδραση. Θα μπορούσα να είχα βουλιάξει, προφανώς είχα έναν άγγελο, ένα άστρο, φίλοι μου έλεγαν πως έπαιξε ρόλο το ότι ήμουν όμορφο παιδί και άνοιξαν κάποιες πόρτες. Ποτέ δεν θα έλεγα ότι είμαι άρρωστος ή εξαρτημένος, ό,τι έκανα το γούσταρα.

Πολλοί άνθρωποι βγαίνουν στην τηλεόραση, μιλάνε για ναρκωτικά και ουσίες, λένε ότι «εγώ έκοψα» και μπορεί να περνάει λάθος μήνυμα, ότι είναι εύκολο να ξεφύγεις. Ο άνθρωπος που λέει ότι έκοψε, μετά από μια εβδομάδα μπορεί να ξαναπίνει, αλλά μένει το αποτύπωμα ότι, «και εγώ μπορεί να είμαι και να κόψω». Θα πρέπει να μιλήσει κάποιος για τον βάλτο, τη λάσπη της εξάρτησης και το τι σημαίνει αυτό, το να λέει κάποιος «πάλεψα με τους δαίμονες και ξέφυγα» δεν είναι χρήσιμο. Αυτήν την περίοδο δεν υπάρχουν δαίμονες στη δική μου ζωή.

Κάνω θέατρο για να δικαιώσω τους ανθρώπους του περιθωρίου, θέλω την επόμενη μέρα να αντιμετωπίσουμε διαφορετικά έναν άνθρωπο με κοινωνικό αποκλεισμό. Ήθελα να δικαιώσω και τις τρανς του περιθωρίου, που βρίσκονται γύρω από την Ομόνοια. Στα 16 μου ζουσα σε ένα ξενοδοχείο στην Ομόνοια, μια τρανς φίλη με βοηθούσε εκείνη την εποχή, υπήρχε συντροφικότητα και ψυχική ζεστασιά, μόνο αγάπη πήρα».

 Για τα προσωπικά του και την καθημερινότητά του, ο ηθοποιός δεν παρέλειψε να αναφέρει πως είναι καλά και δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι ζει μία «φυσιολογική ζωή».

«Είμαι και εγώ ένας κανονικός άνθρωπος, όπως όλοι, θα κάνω τη ζωή μου, χωρίς τον φόβο του πως με βλέπουν οι άλλοι. Ποτέ δεν πούλησα κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που είμαι, θα ανεβάσω φωτογραφίες, θα βγω έξω, θα φιληθώ σε ένα μπαρ, θα πάω στα μπουζούκια. Δεν θα ήθελα να ζω με το φόβο να βγω έξω και να σκέφτομαι μην με τραβήξουν μια φωτογραφία. Το μόνο που με ενόχλησε ήταν το κυνηγητό που γινόταν λίγο επιθετικά στην αρχή της σχέσης μας από τους φωτογράφους. Διαφορετικοί κόσμοι υπάρχουν, αλλά ο άνθρωπος, ο πυρήνας, το ζευγάρι μπορεί να ταυτίζεται και να είναι ένα πράγμα.

Μπορεί δυο άνθρωποι να είναι ίδιοι, κι ας είναι ο ένας τραγουδιστής κι ο άλλος ηθοποιός, τις ίδιες ανησυχίες έχουμε και τις ιδίες ευαισθησίες για τη ζωή. Η λάμψη της Δέσποινας δεν με τρόμαξε, είναι ένα λαμπερό πλάσμα, αλλά δεν με τρόμαξε, ίσα – ίσα με μαγνήτισε η λάμψη της. Στην αρχή με ζόρισε η δημοσιότητα της σχέσης μου με τη Δέσποινα και με αυτά που γράφτηκαν ή ειπωθήκαν σε κάποιες εκπομπές, που ήταν ανοησίες και ψέματα. Δημοσιογράφοι στην τηλεόραση ξεπέρασαν τα όρια και έγιναν σχεδόν χυδαίοι», είπε ο Βασίλης Μπισμπίκης.

Για τον γιο του, ο Βασίλης Μπισμπίκης είπε: «Ο γιος μου, Μιχάλης, είναι 9,5 ετών, του έχω τρομερή αδυναμία. Θέλω να έχει την αποδοχή και την αγάπη των γονιών του, όσο μεγαλώνει. Ο γιος μου είναι σε μια ηλικία που θα μπορούσε κάτι να διαβάσει ή να ακούσει στην τηλεόραση, αλλά δε νομίζω ότι το κομμάτι του παιδιού το σεβάστηκε κανείς. Θέλω ο Μιχάλης να είναι ανοιχτός μαζί μου, να μη φοβάται να μου πει το οτιδήποτε, είναι ευαίσθητα θέματα, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Ακόμη κι αν τον ενοχλήσει η αλήθεια, νομίζω ότι στο μέλλον θα αισθανθεί καλά που είχε έναν άνθρωπο που του έλεγε την αλήθεια».

Τέλος, αναλύοντας το όνειρό του, ο Βασίλης Μπισμπίκης αποκάλυψε ότι «θα ήθελα κάποια στιγμή να φτιάξω ένα μικρό σπίτι στην Κρήτη, στη θάλασσα, να κολυμπάω και να κάνω παρέα με τους φίλους μου τους βοσκούς στα κονάκια το όνειρό μου «πέρασε», τουλάχιστον το σπίτι δίπλα στη θάλασσα εγκρίθηκε».

ΠΗΓΗ