Δημήτρης Μπάσης: Το ζεϊμπέκικο που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου ως τελευταία εικόνα από τον Μητροπάνο

Την Τρίτη επιστρέφετε στην Πάτρα, με μια συναυλία- αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο… Τι εντυπώσεις έχετε από την πόλη;

Από την Πάτρα έχω πολλές και καλές αναμνήσεις. Να θυμίσω ότι με τον Θανάση Τσιπινάκη και την Ορχήστρα Νυκτών Εγχόρδων  έχω συνεργαστεί πάρα πολλές φορές. Ήταν ωραίες εποχές. Γενικά το κοινό της Πάτρας είναι ένα κοινό με πολύ υψηλή αισθητική και χαίρομαι κάθε φορά που επιστρέφω για κάποια συναυλία.

Ποια ήταν η σχέση σας με τον Δημήτρη Μητροπάνο;

Με τον Δημήτρη Μητροπάνο που φέτος συμπληρώνονται 10 χρόνια από το θάνατο του με συνδέουν πάρα πολλά. Δούλεψα μαζί του πάρα πολλά χρόνια, περίπου για μία 10ετία με κάποιες μικρές παύσεις. Ήμασταν μαζί για 6- 7 σαιζόν. Η πρώτη μας συνεργασία έγινε το 2002, στην ιερά Οδό, μαζί με τον Πασχάλη Τερζή. Ο Δημήτρης Μητροπάνος με είχε ακούσει σε διάφορα μαγαζιά που είχα εμφανιστεί και κάποια στιγμή, ο κοινός μας παραγωγός, ο Ηλίας Μπενέτος- που ήταν και παραγωγός του Πασχάλη Τερζή- δημιούργησε αυτό το σχήμα. Από τότε δημιουργήθηκε μία φιλία μεταξύ μας που κράτησε μέχρι να φύγει εκείνος από τη ζωή. Ήταν εκτός από επαγγελματική, μία προσωπική σχέση και έχω πολλά να θυμάμαι από τον Δημήτρη, κυρίως τις συμβουλές του. Πηγαίνουμε και οι δύο από νωρίς στα παρασκήνια και στα καμαρίνια. Βρισκόμασταν εκεί, χαλαρώναμε, κουβεντιάζαμε Κι αν κάτι μου λείπει από τον Δημήτρη, είναι αυτό, η σχέση που είχαμε εκτός δουλειάς.

Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει ως άνθρωπο;

Ήταν ευθύς και ντόμπρος. Λιγομίλητος και κλειστός. Όταν όμως σου έδινε το χέρι του, ήταν σαν να σου έδινε μία μεγάλη αγκαλιά. Ο λόγος ήταν συμβόλαιο και αυτό ήταν κάτι που τον χαρακτήριζε από παλιά, όπως έχω μάθει από ανθρώπους που τον γνώριζαν. Έδινε ευκαιρίες στους νεότερους και για έμενα ήταν ο πιο γενναιόδωρος από όσους έχω συνεργαστεί από τη γενιά του.

Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου σε αυτές τις συναυλίες;

Όσο συνεργαζόμασταν, έβλεπα ένα κοινό διαφόρων ηλικιών, από 18 χρονών μέχρι 60-70. Βλέπουμε και τώρα ότι τραγούδια που δεν ήταν επιτυχίες όσο βρισκόταν στη ζωή, γίνονται τώρα. Νέα παιδιά, 2 χρονών, ακούνε τα τραγούδια του με μανία.

Με τον μικρό μου γιο ακούμε πολύ ραδιόφωνο. Κάποια στιγμή που ακούγαμε ένα τραγούδι του, μου είπε, πως κάθε φορά που ακούει αυτόν τον τραγουδιστή, θέλει να γίνει κι εκείνος. Αυτό είναι κάτι που μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Έχει μία χαρακτηριστική χροιά και φωνή και το έργο του, είναι παρακαταθήκη. Θα περνάνε οι δεκαετίες, θα τον ανακαλύπτουν οι νέοι και θα γίνονται θαυμαστές του. Είναι αυτό το ανεξήγητο πράγμα που δεν το έχει κανένας άλλος.

Είχε καταλάβει αυτό που είχε καταφέρει;

Δεν ξέρω πραγματικά. Ήταν ένας άνθρωπος που ενώ είχε τεράστια αποδοχή και γινόταν κυριολεκτικά χαμός όταν έβγαινε στη σκηνή- στα όρια της τρέλας- έβγαινε ήρεμος και άνετος. Πολλές φορές αναρωτιόμουν αν αντιλαμβανόταν το μέγεθος της αποδοχής που είχε. Ήθελε την επιτυχία να την μοιράζετε με τους συνεργάτες του. Όταν φτιάχναμε ένα πρόγραμμα, ακόμα και την τελευταία φορά που ήμασταν μαζί με τον Γιάννη Κότσιρα, έλεγε ότι ήθελε να βγαίνουμε και οι τρεις μαζί.

Σε μία συναυλία στο παναθηναϊκό στάδιο με συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών, όταν εμφανίστηκε, 70.000 σηκώθηκαν όρθιοι και τον χειροκροτούσαν. Είναι ένα ερώτημα που δεν έχω απαντήσει κι εγώ, αν κατάλαβε ποτέ πόσο τεράστιος ήταν.

Ποια είμαι η τελευταία εικόνα που έχετε από εκείνον;

Έφυγε από τη ζωή στις 17 Απριλίου 2012, τη δεύτερη μέρα του Πάσχα. Είχαμε βρεθεί από την Μ. Εβδομάδα στο Ηράκλειο. Είχαμε μία εμφάνιση εκεί. Για άλλη μία φορά, τελευταία, χόρεψε τη «Ρόζα». Την επόμενη μέρα, στο αεροδρόμιο χαιρετηθήκαμε και είπαμε ότι θα συναντιόμασταν μετά το Πάσχα. Αυτό το ζεϊμπέκικο στο Ηράκλειο Κρήτης, έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη μου ως τελευταία εικόνα.

Τι θα έλεγε για την ελληνική μουσική σήμερα;

Αγαπούσε πάρα πολύ το λαϊκό τραγούδι και δεν πίστευε καθόλου σε αυτή τη νέα εποχή που ερχόταν και ήταν η εποχή της εικόνας. Πίστευε ότι ο άνθρωπος που έχει ταλέντο δεν χρειαζόταν να πάει για παράδειγμα σε ένα talent show προκειμένου να αναζητήσει την ευκαιρία. Θα έβρισκε το δρόμο του. Ήταν ξεκάθαρος άνθρωπος και γι΄ αυτό όταν συναντούσε νέα παιδιά με ταλέντο, τους έδινε ευκαιρίες. Έκανε ακροάσεις για να βρει νέες φωνές.

Εσείς τι βλέπετε για την ελληνική μουσική σήμερα;

Όπως όλα στη ζωή προχωρούν και εξελίσσονται, έτσι κάνει και το τραγούδι. Πάντα θα υπάρχει μία συνέχεια και συνθέτες. Το σημερινό λαϊκό τραγούδι εκφράζεται με έναν διαφορετικό τρόπο. Οι στιχουργοί έχουν διαφορετικά ερεθίσματα ενώ έχει αλλάξει η βιομηχανία της δισκογραφίας. Γίνονται όμως παραγωγές και καινούργια πράγματα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Αναπολώ τις παλιές εποχές αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα έχουν μία φυσική εξέλιξη. Είμαι αισιόδοξος ότι θα υπάρχει συνέχεια και αλίμονο αν δεν υπήρχε.

Γίνεται μεγάλη κουβέντα για την ραπ, την τραπ…

Η ραπ υπάρχει αρκετά χρόνια, η τραπ που είναι κάτι καινούργιο και δεν μπορώ, αδυνατώ να την παρακολουθήσω, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι καν μουσική ως μελωδία. Στιχουργικά εκφράζει κάτι που προσωπικά θα απέτρεπα τους νέους από το να ακούνε.

Ως πατέρας μικρών παιδιών σας ανησυχούν αυτά τα ακούσματα;

Ανησυχώ για πολλά αλλά όχι τόσο για την μουσική. Τραπ δεν παίζει στο σπίτι μας  Ζουν σε ένα περιβάλλον που φροντίζουμε, και εγώ και η μητέρα τους, να μάθουν τα παιδιά τον Θεοδωράκη, τον Χατζιδάκι και την μουσική ιστορία αυτής της χώρας.  Ανησυχώ για άλλα πράγματα. Ζούμε σε μία δύσκολη εποχή με ένα αβέβαιο μέλλον…

Πριν λίγες μέρες βρεθήκατε στην Κρήτη, στο ετήσιο μνημόσυνο του Μίκη Θεοδωράκη…

Πράγματι. Ήταν ένα χρέος το να βρίσκομαι εκεί,. Τον γνώρισα από κοντά, είχα την τύχη και την ευλογία να πηγαίνω στο σπίτι του και να κάνουμε συζητήσεις για πολλές ώρες. Έκανα μαζί του δύο δίσκους, Έχω χρέος και εγώ και οι συνάδελφοι που βρέθηκαν κοντά του, να μεταλαμπαδεύσουμε το έργο του και στις επόμενες γενιές. Έχει ένα τεράστιο έργο και όσοι τον γνωρίσαμε είμαστε τυχεροί.

Από όλα αυτά που έχετε ζήσει καλλιτεχνικά, θα μπορούσατε να ξεχωρίσετε κάτι;

Αισθάνομαι ευλογημένος. Ήταν ευλογία που γνώρισα τον Δημήτρη Μητροπάνο, που τα πρώτα μου τραγούδια τα έγραψε ο τεράστιος Χρήστος Νικολόπουλος. Για όλα αυτά τα μεμονωμένα πράγματα που έχουν συμβεί, είμαι περήφανος, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Αν δεν υπήρχε το ένα δεν θα ερχόταν το άλλο. Είναι μία αλυσίδα. Αν δεν με είχε βγάλει στο προσκήνιο ο Χρήστος Νικολόπουλος μπορεί αν μην έφτανα ποτέ στα αυτιά του Μίκη Θεοδωράκη…

******

Αφιέρωμα στο Δημήτρη Μητρόπονο

Δέκα χρόνια μετά την απώλεια του Δημήτρη Μητροπάνου ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων φιλοξενεί ένα  ξεχωριστό αφιέρωμα με την Πέγκυ Ζήνα, τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Δημήτρη Μπάση, τον Γιώργο Σαμπάνη και τον Κώστα Τριανταφυλλίδη, πλαισιωμένοι από την ορχήστρα που συνόδευε τον καλλιτέχνη στην πολύχρονη διαδρομή του,να στέκονται στη μέση της σκηνής και να αναλαμβάνουν το «βαρύ έργο» της απόδοσης των τραγουδιών που ερμήνευσε ο ίδιος.

Την Ορχήστρα του Δημήτρη Μητροπάνου απαρτίζουν οι: Γιώργος Κατσίκας(ντραμς),Γιάννης Κυφωνίδης (πλήκτρα), ΜίμηςΝτούτσουλης (μπάσο), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Μάκης Πελέκας (μπουζούκι), Χρήστος Περτσινίδης (ηλεκτρική κιθάρα), Γιάννης Σινάνης (μπουζούκι), Ανδρέας Τράπαλης (βιολί), Ντίνος Χατζηιορδάνου (ακορντεόν).

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Γιάννης Παπαζαχαριάκης.Ηχοληψία: Δημήτρης Ευαγγελάτος.

Παρουσίαση: Φάνης Δίπλας

Πληροφορίες

Τρίτης 13 Σεπτεμβρίου στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 10 ευρώ | Άνεργοι, Φοιτητές, πολύτεκνοι, άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών: 7 ευρώ | Για Συλλόγους – Σωματεία και για προμήθεια από 20 εισιτήρια και πάνω, ισχύει η ειδική προσφορά των 5 ευρώ κατ’ άτομο. (Για τα ομαδικά εισιτήρια η παραλαβή γίνεται τις εργάσιμες ώρες και ημέρες από τα γραφεία του Πολιτιστικού Οργανισμού) | Για τα άτομα με αναπηρία και τον συνοδό τους η είσοδος είναι δωρεάν.

Προπώληση: ticketservices.gr, Ταμείο Δημοτικού Θεάτρου Πάτρας (2610-273-613), Δισκοπωλείο  Joe Records– Καραίσκάκη 134 (2610-620-673), Βιβλιοπωλείο «Ροδόπουλος» – Κορίνθου 274 (2610-273-287)

Παμπελοποννησιακό Στάδιο, Πατρών Κλάους 93, Πάτρα