Τα σχόλια του κόσμου στο Πάνθεον ήταν πάντως αμφιλεγόμενα, καθώς το φιλμ σίγουρα δεν ανταποκρίνεται στο κλισέ των χολιγουντιανών, οσκαρικών θεαμάτων
Μια πνευματώδη, «μαύρη» κωμωδία του παραλόγου ανακαλύψαμε παρακολουθώντας «Τα πνεύματα του Ινισέριν» στο Πάνθεον.
Και θεατές απογοητευμένους επειδή τάχα το φιλμ δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες της υποψηφιότητας για Οσκαρ καλύτερης ταινίας. Στο φινάλε τα σχόλια ήταν τύπου: «τί ήταν πάλι αυτό», «ο φίλος μας που δεν ήρθε γλύτωσε»… Η ιστορία του πολυβραβευμένου συγγραφέα, σεναριογράφου και σκηνοθέτη Φράνσις Μακ Ντόρνα σε μεταφέρει «στο πουθενά» της ιρλανδικής, παραλιακής εξοχής, εκεί που τα αγροτόσπιτα είναι μετρημένα στα δάχτυλα και το επίκεντρο της καθημερινότητας είναι η βοσκή των ζώων και η μπύρα στην παμπ. Ενώ ηχούν οι πυροβολισμοί του εμφυλίου πολέμου, ο μικρόκοσμος των κατοίκων παραμένει ακλόνητος, δηλαδή το κέντρο της γης. Χωρικοί που «ψοφάνε» να ξέρουν τα πάντα για τη ζωή των διπλανών τους, βιώνουν μια ρουτίνα αργή και πανομοιότυπη, που φαντάζει αφόρητη σε οποιονδήποιτε ζει σήμερα σε μεγάλη, σύγχρονη πόλη. Κι όμως τα «αίματα βράζουν»!
Με ιρλανδική προφορά και μεταμορφωμένος φυσιογνωμικά και κινησιολογικά, ο διάσημος ηθοποιός Κόλιν Φάρελ, ενσαρκώνει έναν καλοκάγαθο αλλά ξεροκέφαλο αγρότη που δεν μπορεί να αποδεχθεί την απόρριψη του στενού του φίλου. Δεν αντέχει το ότι εκείνος τον βρίσκει πια βαρετό και επιλέγει να αφοσιωθεί στη μουσική του και στη μοναξιά του σπιτιού και του σκύλου του. Η επιμονή και οι αντιδράσεις του να «ξαναγίνουν όλα όπως πριν, δηλαδή όπως «έχει μάθει να ζει», τον οδηγούν σε απανωτές απώλειες καθώς μετά το φίλο του, χάνει ένα αγόρι μειωμένης ευστροφίας με το οποίο κουβεντιάζουν, το αγαπημένο του γαιδουράκι και την αδελφή του.
Η ταινία βασίζεται στην γραφικότητα του τοπίου και στους φαινομενικά «αφελείς» διαλόγους, ενώ διαθέτει κάποια τρελά απρόοπτα: Ο αρνητής της φιλίας κόβει τα δάχτυλά του, σε σημείο να μην μπορεί να ξαναπαίξει βιολί, κάθε φορά που του μιλάει ο κεντρικός ήρωας. Η επιμονή στην προσμονή του «θέλω» και του «ιδανικού» και τα αλλόκοτα περιστατικά θυμίζουν θεατρικά του Μπέκετ και κείμενα του Ευθύμη Φιλίππου, σεναριογράφου του Λάνθιμου. Ενώ δηλαδή έχουμε βία, είναι τόσο αναπάντεχα περίεργη που μοιάζει αστεία. Εκεί ακριβώς κρύβεται η ιδιαιτερότητα της ταινίας, σε ένα διεισδυτικό βλέμμα στην επιθυμία για «κεκτημένη» συμβίωση και δεδομένες συμπεριφορές, κόντρα στην ανάγκη για αλλαγή και ατομική ελευθερία.
Σύμφωνοι, εδώ δεν χαιρόμαστε θέαμα και δαιδαλώδη πλοκή, αλλά μια αφοπλιστική απλότητα που κρύβει μεγάλα υπαρξιακά ερωτηματικά. Πόσο μια κλειστή, επαρχιακή κοινωνία που σε ανατρέφει να έχεις συγκεκριμένους ρόλους σε «πνίγει»; Πόσο μακριά είσαι διατεθειμένος να φθάσεις για να παραμείνουν όλα το ίδιο ή για να ξεφύγεις ακολουθώντας άλλον δρόμο;
«Τα πνεύματα του Ινισέριν», με αφορμή μια «λαβωμένη» ανδρική φιλία η οποία φθάνει σε ακρωτηριασμούς και εμπρησμό, «σκάβoυν» με λιτότητα μέσα στην ψυχή της κοινωνίας και των ανθρώπων και έγιναν αυτόματα το δικό μας φετινό φαβορί. Μην ξεχνάτε η ταινία έχει προταθεί για 9 Όσκαρ, ανάμεσα στα οποία για την παραγωγή, τη σκηνοθεσία και το σενάριο του Μακντόνα συν τις τέσσερις ερμηνείες. Στα πολύ πρόσφατα Bafta διακρίθηκε ως Outstanding British Filμ. Ο Κόλιν Φάρελ έχει ήδη πρωτεύσει σε Χρυσές Σφαίρες και Φεστιβάλ Βενετίας, ξεπερνώντας το βασικό ανταγωνιστή του, Μπρένταν Φρέιζερ. Οι εκφράσεις του προσώπου του ανεπανάληπτες. Τα φρύδια του αφηγούνται μόνα τους τo αδιέξοδό του.
O λονδρέζος συγγραφέας Μάρτιν Μακντόνα με τους πρωταγωνιστές στην απονομή των Bafta
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr