Πάτρα: «Η κλήση σας είναι σε αναμονή», μετά από επίθεση «μέρα μεσημέρι» στην Τριών Ναυάρχων

Σοκαρισμένη από την επίθεση που δέχθηκε το μεσημέρι της Δευτέρας στην Πάτρα είναι η σκηνογράφος- ενδυματολόγος, Μαρία Βασιλάκη.

Οι γνώσεις στην άμυνα τη βοήθησαν να ξεφύγει, ωστόσο αναρωτιέται πόσο ασφαλής μπορεί να είναι σε αυτή τη πόλη από τη στιγμή που η αναμονή στην κλήση που έκανε στην Άμεση Δράση μετά την επίθεση κράτησε τρεισήμισι λεπτά.

Όπως περιγράφει μιλώντας στο thebest.gr, «τη Δευτέρα, στις 13:20 ανέβαινα τις  Σκάλες Τριών Ναυάρχων για να πάω στα Υψηλά Αλώνια. Αντιλήφθηκα μία κοπέλα, ρομά ήταν, που με πλησίαζε όλο και πιο πολύ ώσπου, γύρισα και τη ρώτησα, «τι συμβαίνει, πάνω μου θα έρθεις;”.

Μου έπιασε τα χέρια, με κόλλησε στον τοίχο εμφανίστηκαν και δύο πιτσιρίκια και μου άνοιξαν τη τσάντα. Γνωρίζοντας άμυνα, αντέδρασα, άρχισα να φωνάζω και βρεθήκαμε στην ουσία να παίζουμε ξύλο.

Πέρασε εκείνη τη στιγμή μία γυναίκα που φώναζε να καλέσουμε την Αστυνομία κατάφερα να φύγω. Πήρα την Άμεση Δράση και ήμουν στην αναμονή. Όλοι οι υπάλληλοι ήταν απασχολημένοι για τρεισήμισι λεπτά. Αυτός ο χρόνος ήταν τραγικός. Άκουγα ότι ήμουν σε γραμμή προτεραιότητας και συμβουλές ασφαλείας, όπως να κλειδώνετε το σπίτι σας, να προσέχετε την τσάντα σας όταν περπατάτε.

Τελικά μίλησα με κάποιον και όταν τον ρώτησα τι πρέπει να κάνω για να καταγγείλω το γεγονός, μου είπε ότι θα το αναφέρει.

Με ρώτησε αν έχω τραυματιστεί και αφού είπα ότι δεν έχω, επέμεινε ότι θα αναφέρει το γεγονός. Απόρησα, είπα δε θα με ρωτήσετε πώς ήταν αυτοί οι άνθρωποι, τι φορούσαν;

Αποφάσισα να μιλήσω γιατί είδα ότι τελικά όλοι έχουν ένα τέτοιο παρόμοιο περιστατικό. Και επιτέλους δε μπορεί να έχουμε όλοι ένα περιστατικό και να πηγαίνουμε σπίτι μας. Πήγα στην  Ασφάλεια, της έκανα μήνυση και την αναγνώρισα μάλιστα από φωτογραφίες που μου έδειξαν. Είναι μία κοπέλα 15 χρονών. Στα παιδιά 12 ετών δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα. Η κοπέλα έχει βεβαρημένο παρελθόν, δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Μου εξήγησαν ότι περιμένουν αυτά τα παιδιά να πάνε 18. Ρώτησα τι να κάνω σε περίπτωση που την δω ξανά, μου είπαν να καλέσω την άμεση δράση. Είδαμε τη βοήθεια υπάρχει από εκεί.

Και αναρωτιέμαι, τι κάνουμε τελικά. Πώς προστατευόμαστε; Υποτίθεται ότι ζούμε σε μία φιλήσυχη πόλη. Είμαι σοκαρισμένη. Πριν λίγες μέρες βρισκόμουν στο Μόναχο. Με κορόιδευε η φίλη μου που ζει εκεί  λέγοντας μου, “πώς κάνεις έτσι με την τσάντα σου; Δε θα στην πειράξει κανείς”.

Γιατί εκείνοι να ζουν έτσι κι εμείς αλλιώς;»