Ένα καθηλωτικό κείμενο της κλινικής ψυχολόγου, Αμίνας Μοσκώφ απέναντι στη σοκαριστική τοποθέτηση του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς
Με ένα συγκλονιστικό κείμενο για το πώς η ζωή διαψεύδει τις όποιες διαγνώσεις η Αμίνα Μοσκώφ, κλινική ψυχολόγος, απαντά στην αδιανόητη δήλωση του Σπύρου Πνευματικού για τους καρκινοπαθείς.
"Οι διατυπώσεις, ο θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής" τιτλοφορείται η ανάρτηση της Αμίνας Μοσκώφ στο Facebook, η οποία περιγράφει την προσωπική της εμπειρία με τον πατέρα της Κωστή που το 1970 διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες, (και έξι μήνες ζωής) από τον οποίο κατέληξε τελικά στις 29 Ιουνίου του 1998.
Μια συνθήκη που έχουν βρεθεί δυστυχώς αντιμέτωποι πολλοί άνθρωποι. Με τη ζωή, όμως, την επιστήμη και την θέληση του ασθενούς να διαψεύδει - ευτυχώς - τα όποια "τετελεσμένα".
"Στην ιατρική όπως και στον ψυχισμό υπάρχουν συνεχώς μετασχηματιζόμενοι παράγοντες που συχνά ρίχνουν όλες τις προβλέψεις έξω. Ομως: οι διατυπώσεις, τα λογάκια, οι λέξεις, αυτές ντε που κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα σπάνε, είναι ότι έχουμε και δεν έχουμε: τα λόγια ενώνουν τα κομμάτια του ψυχισμού μας.. Τα λόγια δημιουργούν τον ψυχικό χώρο για να σκεφτούμε (και να ζήσουμε) μαζί. Είναι οι γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων. Ή τα φράγματα", γράφει η Αμίνα Μοσκώφ.
Ολόκληρη η ανάρτησή της
"Οι διατυπώσεις, ο θάνατος και οι δυνάμεις της ζωής:
Μόλις έχει γυρίσει απο τις μεταπτυχιακές του σπουδές. Υπηρετεί την θητεία του, φορά την στολή του ναυτικού. Είναι τριάντα ετών, δίπλα του στέκεται το κορίτσι του εικοσιπέντε ετών, ήδη έγκυος στο δεύτερο παιδί τους. Είναι το 1970. Στέκονται μαζί μπροστά στον γιατρό. Οι ιατρικές εξετάσεις έχουν βγει και η διάγνωση είναι αυτή που κανείς δεν θέλει ποτέ να ακούσει: "Ειναι καρκίνος, έχετε έξι μήνες ζωής" ανακοινώνει την θανατική καταδίκη! Στέκονται μπροστά στα νέα με όλη την αλαζονεία και τον υγειή ναρκισσισμό της ομορφιάς τους, του πάθους τους και της νιότης τους. Εξάλλου τα όνειρά τους για μια καλύτερη κοινωνία τους περιμένουν. Ακολουθούν δύσκολα (αλλά και υπέροχα) χρόνια με νίκες και υποτροπές. Στα δύσκολα, τις άγριες μέρες της νοσηλείας το κορίτσι του ψιθυρίζει τραγουδιστά όλο το ρεπερτόριο της ζωής τους: Ναζίμ Χικμέτ (' 'και ύστερα γιατρέ την κάθε αυγή΄΄), Μαρκόπουλο (το τρένο φεύγει στις οκτώ/μιλώ για τα παιδιά μου και ιδρώνω), Σαββόπουλο αλλα και Beatles. Καλά δεν ορκίζομαι ότι του τραγουδούσε και πολύ ψιθυριστά. Όπως την γνωρίζω μάλλον στο κρεσέντο τραγουδούσε με όλη τη δύναμή της (ευτυχώς υπέροχης) φωνής της. Οταν ήταν καλά τα βράδια γλεντούσαν με φίλους στην Δόμνα, στην Ανω Πόλη. Οταν ανάρρωνε του διάβαζε Σεφέρη και Μαγιακόφσκι.
Πέρασαν τριάντα χρόνια μέχρι να τελειώσει το ταξίδι της ζωής του. Το γεγονός ότι μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες έγραψε περίπου δεκαπέντε βιβλια, τρεις ποιητικές συλλογές και άφησε έργο στην πολιτιστική διπλωματία είναι άσχετο. Για την κόρη του κάθε πατέρας που κερδίζει ένα χρόνο ζωής κάθε στιγμή είναι πολύτιμη. Γιατί είναι ο μπαμπάς της. Για αυτό. Και η αγάπη μιας κόρης για τον πατέρα της δεν χρειάζεται τεκμηρίωση όπως μας δίδαξε ο Σαίξπηρ μέσα από τα λόγια της Κορντέλια στον Βασιλιά Ληρ. Το μόνο που έχει σημασία είναι ότι αγάπησε και αγαπήθηκε. Δεν ξέρω τι έγινε, έγιναν πολλά: άλματα στην ιατρική, πρόσβαση σε εξαιρετικούς γιατρούς και νοσοκομεία (συμπεριλαμβανομένου και του Θεαγενείου), στήριξη (είπαμε!) από το κορίτσι του, σχέδια που τον έκαιγαν να πραγματωθούν. Γνωρίζω ότι και άλλοι άνθρωποι είχαν καλούς γιατρούς, αγάπη και σχέδια αλλά δεν έζησαν.... Στην ιατρική όπως και στον ψυχισμό υπάρχουν συνεχώς μετασχηματιζόμενοι παράγοντες που συχνά ρίχνουν όλες τις προβλέψεις έξω.
Ομως: οι διατυπώσεις, τα λογάκια, οι λέξεις, αυτές ντε που κόκαλα δεν έχουν και κόκαλα σπάνε, είναι ότι έχουμε και δεν έχουμε:
τα λόγια ενώνουν τα κομμάτια του ψυχισμού μας, από το ασυνείδητο στο συνειδητό, από το άφατο στο συμβολικό. Τα λόγια δημιουργούν τον ψυχικό χώρο για να σκεφτούμε (και να ζήσουμε) μαζί. Είναι οι γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων. Ή τα φράγματα."
Ο Σπύρος Πνευματικός τέθηκε εξ αφορμής της δήλωσής του εκτός ψηφοδελτίων της Νέας Δημοκρατίας μετά το πλήθος των αντιδράσεων που προκάλεσε.
Ποιος ήταν ο Κωστής Μοσκώφ
Ο Κωστής Μοσκώφ (Θεσσαλονίκη, 15 Νοεμβρίου 1939 – Θεσσαλονίκη, 29 Ιουνίου 1998), ήταν Έλληνας ποιητής, ιστορικός, δοκιμιογράφος, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Κατέλαβε σημαντικές διοικητικές και όχι μόνο θέσεις ενώ θεωρείται ένας από τους αξιόλογους εκπροσώπους της αριστερής διανόησης και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας της Θεσσαλονίκης.
Σπούδασε στα Αμερικανικά Κολέγια Αθηνών και Θεσσαλονίκης, στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ., στο Ecole des Hautes Etudes στη Σορβόνη. Αναγορεύτηκε διδάκτωρ Ιστορίας και Ανθρώπινης Σκέψης στην Ανώτερη Σχολή Σπουδών στο Παρίσι.
Ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά. Επί τρεις τετραετίες ήταν ο πρώτος σε προτίμηση δημοτικός σύμβουλος της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα, για ένα διάστημα διετέλεσε δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ως πλειοψηφήσας δημοτικός σύμβουλος μετά τον θάνατο του Μιχάλη Παπαδόπουλου (Φεβρουάριος 1982). Ακόμα, ήταν υποψήφιος βουλευτής με το Κ.Κ.Ε, σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού και Διευθυντής του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών. Το 1956 συμμετείχε στην πολιτική νεολαία του Γρηγορίου Λαμπράκη.
Από το 1989 και εξής, έδρασε ως Μορφωτικός Σύμβουλος της Ελληνικής Πρεσβείας στην Αίγυπτο. Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την παραμονή του στην Αίγυπτο, συνέβαλε στη λειτουργία της κατοικίας του Κ. Π. Καβάφη ως μουσείο, ενώ θέσπισε και το λογοτεχνικό βραβείο "Καβάφη" (1991 κ.ε.) Στο μουσείο αυτό, για επτά έτη, πραγματοποιούνταν το ετήσιο λογοτεχνικό συνέδριο για το έργο του Αλεξανδρινού ποιητή.
Επιπρόσθετα, ήταν Εκπρόσωπος του Ιδρύματος του Ελληνικού Πολιτισμού στη Μέση Ανατολή, το οποίο επί των ημερών του πραγματοποίησε σειρά από εκδόσεις (μεταφράσεις Ελλήνων λογοτεχνών στην αραβική γλώσσα και το αντίστροφο) και εκδηλώσεις με στόχο τη σύσφιξη των Ελλήνων με την "καθ' ημάς Ανατολή", κατά την προσφιλή του έκφραση
Έγραψε αξιόλογο ιστορικό έργο και ενδιαφέρθηκε ιδιαίτερα για την ανθρωπογραφία, την κοινωνιολογία και την ιστορία της Ελλάδας.
Ως δημοσιογράφος εργάστηκε από το 1988 συμμετέχοντας στη Διαδημοτική Ραδιοφωνία Ένατο Κύμα και στην εφημερίδα Πρώτη.
Παντρεύτηκε το 1967 την Πόπη Πασχαλίδου και απέκτησε δύο παιδιά.
Το 1970 διαγνώστηκε με καρκίνο στους λεμφαδένες, από τον οποίο και κατέληξε τελικά. Πέθανε στη Θεσσαλονίκη στις 29 Ιουνίου του 1998.
Αναπαύεται στο πατρικό του κτήμα στον Πλαταμώνα όπου και συνέγραψε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του.
Το έργο του Μοσκώφ ήταν πολυπληθές και ποικίλο. Διακρίθηκε σε μία πλειάδα μορφών γραπτού λόγου και συγκεκριμένα στην ποίηση, το πεζογράφημα, το δοκίμιο και το άρθρο.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr