Στη Χώρα των νεοκλασικών των εφοπλιστών, λες ζήτω το καλτσούνι του παλιού ζαχαροπλαστείου και κάτω το daquiri
Ξεκινάς το ταξίδι από Ραφήνα και σε μιάμιση- δυο ωρίτσες (ανάλογα με τη συνέπεια του πλοίου) φθάνεις στο λιμάνι του Γαυρίου.
Η Χώρα της Ανδρου με τη μοναδική vintage χάρη απέχει γύρω στα 35 χιλιόμετρα- με στροφές κι ανεβοκατεβάσματα- οπότε μια στάση για βουτιά ενδείκνυται. Η ονομαστή, οργανωμένη παραλία Χρυσή Αμμος και οι πέριξ ακροθαλασσιές ενδεχομένως να αποδειχθούν φασαριόζικες, γεμάτες οικογένειες και με δυσάρεστη μουσική υπόκρουση. Το κοντινό Μπατσί έχει ξεκάθαρη τουριστική φυσιογνωμία. Και η αλήθεια είναι πως το νησί δεν βασίζει τα θέλγητρά του στις εξελιγμένες παροχές της εστίασης αλλά στο απαράμιλλο ιστορικό DNA της Χώρας και στις γεωγραφικές αντιθέσεις του (ξερό κυκλαδίτικο τοπίο κόντρα στο πλούσιο πράσινο μιας εξαιρετικά εύφορης ενδοχώρας).
Ως σταθερή, εκδρομική γυναικοπαρέα παλαιών Αρσακειάδων απολαύσαμε πρωτίστως τις βόλτες στην iconic απόκρυμνη χερσόνησο με τα μνημεία των επιφανών ναυτικών οικογενειών και ευπατριδών. Επιβλητικά σπίτια πάνω στα βράχια που μαστιγώνουν αιώνες ανελέητα οι άνεμοι και τα κύματα, παρέπεμπαν αυτόματα στην μυθιστορηματική ταινία «Μικρά Αγγλία». Τα σοκάκια οδηγούν στην πλατεία του Αφανή Ναύτη (έργο Μιχαήλ Τόμπρου), στο Κάτω Κάστρο και την βραχονησίδα του διάσημου και μοναδικού φάρου Τουρλίτη. (Εδώ υψώνονταν τα τέσσερα αρχοντικά των Εμπειρίκων, που καταστράφηκαν από γερμανικούς βομβαρδισμούς το 1943 και με δωρεά τους έγινε η ανάπλαση επί δημαρχίας Πολέμη, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Α. Κριεζή).
Στο σημείο αυτό φθάνεις περνώντας κάτω από την λεγόμενη Πόρτα, μια καμάρα παλιάς κατοικίας που αποκαλύπτει την Παλιά Πόλη με τις μεσαιωνικές ρίζες και τις πλούσιες αναφορές στο παραδοσιακό, εφοπλιστικό παρελθόν.
Όμως όλη η Χώρα έχει στιγματιστεί από τα νεοκλασικά και τα πυργόσπιτα που χτίστηκαν από τους καπεταναίους στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο κοσμικός παλμός χτυπάει σήμερα στον μεγάλο πεζόδρομο Γεωργίου Εμπειρίκου, που ξεκινάει μπροστά από τη Λέσχη Ανδρίων, την παλαιότερη της Ελλάδας. Περπατάς χαλαρά στην πλατεία Γηροκομείου (ή Β. Γουλανδρή) με το κτίριο του Δημαρχείου και καταλήγεις στην πολυσύχναστη πλατεία Καίρη. Εδώ τα μαρμάρινα σοκάκια, οι ασβεστωμένες μάντρες με τα «δυτικά» πορτόνια, οι φινετσάτες εσωτερικές αυλές σμίγουν με τα παλιά ζαχαροπλαστεία, τα μουσεία, τις εκκλησίες και τα θερινά σινεμά. Μετρημένα τα εμπορικά μαγαζιά, λίγα τα ταβερνάκια.
Φάγαμε εξαιρετικά δημιουργικά πιάτα στην φημισμένη ψαροταβέρνα «Νόνας» δίπλα στη θάλασσα, χαρήκαμε lounge ποτό στα σκαλάκια της κεντρικής πλατείας, ψωνίσαμε πολλά γλυκίσματα (καλτσούνια με μέλι, παστιτσάκια με ψημένη αμυγδαλόψυχα, παμπιλόνι, τριαντάφυλλο, περγαμόντο του κουταλιού κ.α.). Ανακαλύψαμε υπέροχα τοπικά κρασιά και περιζήτητα τυριά αλλά αποφύγαμε την ομελέτα «φρουτάλια».
Οι αέρηδες άλλαξαν το πρόγραμμά μας για μπάνιο: Δεν καταφέραμε να κολυμπήσουμε σε Αχλα και Γυάλια αλλά στραφήκαμε σε Αποθήκες, Χαλκιολιμνώνα και έναν μικρό όρμο στο Κορθί, πολύ κοντά στης Γριάς το Πήδημα. Τα νερά κρυστάλλινα, με τις αμμουδιές να κυριαρχούν. Νειμποριό και Παραπόρτι στην παραλιακή της Χώρας βολεύουν για μια γρήγορη ανάσα δροσιάς.
STYLE
Mαγική απόβαση των Dolce e Gabbana στο χρωματιστό λιμανάκι του Πόρτο Φίνο
Όπως μάθαμε, η Ανδρος έχει «ανέβει» πολύ στις πεζοπορικές διαδρομές χάρη στην πληθωρική της εξοχή με τις ρεματιές, τους καταρράκτες, τις πηγές και τα γραφικά χωριουδάκια της που όμως συστήνονται κυρίως άνοιξη.
Τα συμπεράσματά μας; Ενας τόπος που ξεκίνησε το διάλογο με την Ευρώπη και ειδικά τη Βρετανία, σε εποχές που άλλα νησιά ήταν σχεδόν ακατοίκητα. (Το 1939 η Άνδρος ήταν δεύτερη, μετά τον Πειραιά, σε αριθμό νηολόγησης πλοίων. Ο υπερρεαλιστής Εμπειρίκος στον «Μεγάλο Ανατολικό» τη βάφτισε «βασιλίς του Αιγαίου και «ωραιοτέρα όλου του κόσμου»). Ενας τόπος αυτάρκης, με ευλογημένη σοδειά. Ενας τόπος με αγνάντεμα μοναδικό- ίσως έχει κάτι από Σύρο στα νοσταλγικά vibes. Ενας τόπος μοναδικός, μάθημα πατριδογνωσίας, αρχιτεκτονικής, τέχνης.
Πουθενά δεν ξοδεύεσαι υπερβολικά- περίπου 20 ευρώ με πλούσιο μενού στα εστιατόρια, 15 ευρώ οι δυο ξαπλώστρες με ομπρέλα σε καλοστημένα beach bars χωρίς πολλές φιοριτούρες. Πολλοί Αθηναίοι διατηρούν εξοχικά και υποδέχονται καλεσμένους, και δεν συναντάς πολύ νεαρές ηλικίες. Το προσωπικό παντού είχε υποδειγματική συμπεριφορά και οι νεότεροι φοιτούν σε σχολές σχετικές με τη ναυτιλία. Αν στοχεύετε σε ξεφάντωμα, υψηλές επιδόσεις επώνυμων σεφ και τρελό design θα απογοητευτείτε. Το νησί δεν δείχνει διαθέσιμο να αφεθεί σε επίκαιρα life style trends. Στα «μείον» του οι κουραστικές αποστάσεις με το αυτοκίνητο και οι οικιστικές παραφωνίες δίπλα σε «διαμάντια» της Χώρας. Επίσης τα «κοκκαλωμένα» από τον -επίμονο και ταραχοποιό- άνεμο μαλλιά!
*Στην τετραήμερη αυτή εκδρομή κάποιες επισκέφθηκαν μοναστήρια ιδιαίτερης κατάνυξης με αφορμή τη γιορτή της Αγίας Μαρίνας. Όμως όλες νιώσαμε τυχερές που θαυμάσαμε την μεγάλη ρετροσπεκτίβα για τον κορυφαίο, παραστατικό Ελληνα ζωγράφο Χρόνη Μπότσογλου στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του ιδρύματος Γουλανδρή. Η φθορά της ανθρώπινης μορφής, το τρωτό της ύπαρξης, η νέκυια -επίκληση νεκρών από τον Ελλληνα Francis Bacon, μας μάγεψαν.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr