Οι προτάσεις από τη δική σας πλευρά, κυρίως, «πέφτουν» βροχή, αλλά, φευ, από την πλευρά του παιδιού υπάρχει μία άρνηση.

Γιατί μπορεί εσείς να το ονειρεύεστε σε κάποιο ωδείο ή σε κάποια χορωδία ή να μαθαίνει κάποια πολεμική τέχνη και πάει λέγοντας, όμως, εκείνο, μάλλον δε συμμερίζεται τα όνειρά σας. Και φέρνει αντίρρηση σε κάθε πρόταση σας, ειδικά όταν αυτή έχει να κάνει με ομαδικά αθλήματα.

Και κάπου εκεί αρχίζετε να ανησυχείτε αν το παιδί σας έχει πρόβλημα κοινωνικοποίησης και συναναστροφής με άλλα παιδάκια ή άρνηση να μάθει κάθε τι καινούργιο και εκπαιδευτικό, που θα διευρύνει τους ορίζοντές του. Αυτό, κυρίως, στην περίπτωση που δεν έχει πρόβλημα να γραφτεί σε κάποια ακαδημία ποδοσφαίρου ή μπάσκετ, αλλά στηλώνει τα πόδια του, αν θέλετε να το γράψετε σε μία θεατρική ομάδα ή χορωδία.

Μάλιστα, πολλές φορές η συζήτηση σχετικά με τις εξωσχολικές δραστηριότητες καταλήγει σε καβγά και απειλές από τους γονείς. Κι εννοείται ότι μία τέτοια στάση θα φέρει μόνο τα αντίθετα αποτελέσματα.

Τι πρέπει να κάνετε, σε αυτή την περίπτωση:

Καταρχάς του εξηγείται ότι δεν είναι κάτι δεσμευτικό. Θα ξεκινήσει τα μαθήματα και αν δεν του αρέσει, θα σταματήσει, όποτε αυτό θέλει.
Μιλήστε ήρεμα μαζί του και βρείτε ποιο είναι αυτό που του αρέσει περισσότερο. Μην απορρίπτετε τις προτάσεις του και να μην είστε επικριτικοί με τις προτιμήσεις του. Αν θέλει μόνο ποδόσφαιρο, δεχτείτε την επιθυμία του.
Τα παιδιά συνήθως δεν ξέρουν τι θέλουν. Τους αρέσει να δοκιμάζουν νέες εμπειρίες. Δείξτε υπομονή, αν δυσκολεύεται να αποφασίσει. Και να έχετε κατά νου ότι ενδεχομένως, αλλάξει γνώμη, μέχρι να καταλήξει σε αυτό που θέλει να ακολουθήσει.
Αν εσείς ονειρευόσασταν μικρή/ος να μάθετε κιθάρα, ας πούμε, δε σημαίνει ότι το παιδί σας έχει το ίδιο όνειρο. Σεβαστείτε τα θέλω του.
Μην το συγκρίνετε με άλλα παιδάκια του τύπου: ο τάδε πηγαίνει εκεί και εκεί και εκεί. Είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορούμε να κάνουμε.
Αντίθετα, κανονίζουμε να το γράψουμε σε κάποια δραστηριότητα με κάποιον από τους φίλους του. Το γεγονός ότι θα έχει κάποιον που ήδη γνωρίζει, του δημιουργεί μία αίσθηση ασφάλειας και σαφώς το βοηθάει να προσαρμοστεί καλύτερα.
Η συζήτηση, μετά τη δραστηριότητα, είναι πάντα χρήσιμη. Ρωτήστε το πώς πέρασε, τι έκανε. Αν δε θέλει να μιλήσει, μην το πιέζετε. Θα έρθει από μόνο του να σας πει.
Τέλος, πριν φύγετε από το σπίτι για τη δραστηριότητα, φροντίστε να μην ασχολείται με κάτι που του αρέσει και του αποσπά την προσοχή, όπως να παίζει tablet. Γιατί ενδεχομένως να μη θέλει να το διακόψει και αυτό να του φέρει άρνηση και αντίδραση για να μην πάει.