Εκλογές Οκτωβρίου – Ρωγμές και τα νέα αιτήματα

Οι  πρόσφατες εκλογές στη τοπική αυτοδιοίκηση έφεραν στην επιφάνεια μια πρώτη ρωγμή στο πολιτικό στερέωμα των τελευταίων χρόνων και αιτήματα των πολιτών για μετατοπίσεις, που ήταν από καιρό κοινωνικά, αλλά δεν είχαν αποτυπωθεί ως τέτοια στην πολιτική βαθμίδα.

Για πρώτη φορά μετά από καιρό καταγράφηκε η αναντιστοιχία ενός αόριστου μελλοντικού success story του πολιτικού προσωπικού που κρατάει τα ηνία της χώρας και μιας επίμονα επίπονης καθημερινότητας.

Ο λόγος που δεν συνέβη το ίδιο στις εθνικές εκλογές μόλις 4 μήνες πριν οφείλεται στα χαρακτηριστικά της εναλλακτικής οδού, που είχε να επιλέξει το εκλογικό σώμα σε κάθε μια από τις δύο εκλογικές διαδικασίες.

 Στις μεν εθνικές εκλογές ως εναλλακτική οδός προέβαλε η κρίση του κεντροαριστερού χώρου και τα συγκεχυμένα μηνύματα που απέρρεαν από την ταυτόχρονη αλλά όχι κοινή κάθοδο του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.  Στις δε αυτοδιοικητικές, οι πολίτες απαλλαγμένοι από το βάρος να λύσουν τον γόρδιο δεσμό αυτής της κρίσης, αφενός τιμώρησαν επιλογές που απέτυχαν να εξηγήσουν την προαναφερόμενη αναντιστοιχία (στην αρθρογραφία των ημερών η αποτυχία αυτή κυκλοφορεί με τον όρο «πολιτική αλαζονεία») και αφετέρου επέλεξαν πρόσωπα, που επέδειξαν μια δομή και μια πολιτική συγκρότηση, όπως ο Δούκας στον Δήμο Αθηναίων και ο Κουρέτας στη Περιφέρεια Θεσσαλίας.

Η ρωγμή αφορά με σαφήνεια τον τρόπο που κυβερνάται η Ελλάδα σε κεντρικό επίπεδο. Πρώτο αίτημα που προξενεί είναι η έξοδος της κεντροαριστεράς από την κρίση που αντιμετωπίζει στη πολιτική βαθμίδα.

Δεύτερο αίτημα που προξενεί είναι η διατήρηση των πολιτικών χαρακτηριστικών στην πολιτική – ως μια αντίσταση στην μετατροπή της σε lifestyle. Επομένως, τα πολιτικά υποκείμενα (κόμματα, συλλογικότητες, πρόσωπα) που θα επιδιώξουν να κινηθούν στο μέλλον αξιοποιώντας αυτή τη ρωγμή είναι υποχρεωμένα να στηρίζονται στην κατά το δυνατόν ακριβή γνώση των ρυθμών που διέπουν την κίνηση των επιμέρους βαθμίδων του κοινωνικού σχηματισμού, αλλά και τις συγκεκριμένης φάσης από την οποία διέρχεται τη δεδομένη στιγμή κάθε τέτοιος ρυθμός («Συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης»).

Η όποια τυχόν προσωρινή εγγραφή στη πολιτική βαθμίδα κάποιου κόμματος, συλλογικότητας, ή μελλοντικού υποψηφίου, που θα κινηθεί σε αυτό το κενό -μέχρι στιγμής- πεδίο, αν δε φέρει ένα διακριτό αίτημα που θα συμπυκνώνει τις διαθέσεις και τις προσδοκίες ισχυρών κοινωνικών δυνάμεων, θα καταλήξει σε φάρσα.