Μελίσσα Βερυκίου- Lady Hydrogen: Kατακτώντας κορυφές σε ΗΠΑ και Ευρώπη

Γεννηθήκατε στην Αμερική και μεγαλώσατε στην Πάτρα. Ποιες είναι οι πιο δυνατές αναμνήσεις σας από την πόλη;

Γεννήθηκα στην Αμερική, η οικογένειά μου επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην Πάτρα το 1989 καθώς ο πατέρας μου, Καθηγητής Ξενοφών Βερύκιος, ανέλαβε έδρα στην σχολή Χημικών Μηχανικών. Η Πάτρα με γοήτευσε, γνώρισα διάφορες περιοχές σε βάθος. Το πρώτο μου σχολείο, το Αρσάκειο, ήταν στην είσοδο του κέντρου της πόλης τότε, επί της Μαιζώνος και Γκότση, και το πρώτο μας σπίτι ήταν στα Μποζαϊτικα, μετά στον Άγιο Βασίλειο και το σχολείο στο Πανεπιστήμιο. Έχω πολύ έντονες αναμνήσεις στα Μποζαϊτικα, παίζαμε ώρες με τα παιδιά της γειτονιάς στα στενά, όπου δεν κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα και οι τσιμεντένιοι δρόμοι θύμιζαν χωριό. Η γειτονιά μέχρι και σήμερα έχει παραμείνει σχεδόν ίδια. Περπατούσαμε στην πηγή της πλατείας με την μητέρα μου και γεμίζαμε νταμιτζάνες με νερό για το σπίτι.

Κάναμε πεζοπορίες με τους φίλους στον Προφήτη Ηλία, περνάγαμε μέσα από τα βάτα και το δάσος του λόφου για να φτάσουμε στο εκκλησάκι. Πολύ όμορφη η φύση και η θέα από αυτή την γειτονιά της Πάτρας, που θεωρώ δεν είναι αρκετά γνωστή.

Το κέντρο της Πάτρας είχε άλλη αίσθηση για μένα. Το τετραγωνισμένο πλέγμα της ρυμοτομίας, που αποτύπωσε ο Βούλγαρης το 1828, δημιουργεί μια αίσθηση εγγύτητας στα πάντα. Μπορείς μέσα σε δύο λεπτά να βρεθείς παντού, σε όλο το κέντρο.

Το Αρσάκειο, όπου στο νηπιαγωγείο και την πρώτη τάξη έπρεπε να φοράμε ποδιές, είναι πολύ δυνατή ανάμνηση. Κατά τον πόλεμο το 1943 το κτίσμα φιλοξενούσε το Γερμανικό νοσοκομείο, και είχε πάντα στην πρόσοψη δυο εμβληματικούς σταυρούς. Ένα εντυπωσιακό κτήριο, με πολυτελές μωσαϊκό και λευκό μάρμαρο εσωτερικά, πανύψηλα ταβάνια και θεατρικό σχεδόν προαύλιο σε διάφορα επίπεδα και δυο μυθικά ψηλούς φοίνικες, στους οποίους προσπαθούσαμε να σκαρφαλώσουμε στα διαλείμματα. Ένα πολύ όμορφο θέατρο στο εσωτερικό του πρώτου ορόφου, όπου οργανώνονταν εκδηλώσεις, και πολλά ταριχευμένα ζώα στο υπόγειο, που επισκεπτόμασταν κατά τα μαθήματα βιολογίας. Δαιδαλώδες το κτίσμα με αρκετές κρυμμένες αίθουσες, μύριζε μάρμαρο και κιμωλία.

Πολλές αναμνήσεις στην Γεροκωστοπούλου, την Τριών Ναυάρχων, τα Ψηλά Αλώνια και τα μεζεδοπωλεία του Κάστρου, που συχνάζαμε τα σαββατοκύριακα. Πολύ έντονες αναμνήσεις έχω από τον χώρο του Πανεπιστήμιου και τους κήπους του. Η αρχιτεκτονική των κήπων και των κτηρίων, ιδιαίτερα επηρεασμένη από τα ’60s, και καθώς ο χώρος των 45 στρεμμάτων ήταν άπλετος, υπάρχουν γωνίες και πτέρυγες που έχουν διατηρηθεί στην αρχική τους άπλα και αίγλη. Μεγάλοι κήποι, πτέρυγες μονώροφες τύπου Frank Lloyd Wright

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με τα οικονομικά και στην συνέχεια με το υδρογόνο;

 Σε μικρή ηλικία ήξερα ότι ήθελα να δουλέψω στα χρηματοοικονομικά και πιο συγκεκριμένα στη Νέα Υόρκη. Επέλεξα να σπουδάσω Διοίκηση Επιχειρήσεων και οικονομικά, και όταν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, το master στην Βαρκελώνη, μέσα σε μια ημέρα έφυγα για Αμερική.

Θυμάμαι τότε ήμουν 23 χρονών, πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου και του είπα «μετακομίζω στην Νέα Υόρκη μεθαύριο, μόλις πήρα το εισιτήριό μου». Και μου απάντησε «διαβατήριο έχεις για να μπεις στην χώρα;» Δεν είχα. Το αμερικάνικο διαβατήριό μου βρισκόταν σε ένα συρτάρι στην Πάτρα, χρόνια ληγμένο.

Στην Νέα Υόρκη τα πράγματα ήταν δύσκολα στην αρχή λόγω της κρίσης του 2008, αλλά μέσα σε 4 μήνες βρήκα δουλειά και προχώρησα στην ανέλιξη της καριέρας μου. Δούλεψα για κάποια χρόνια σε μια χρηματοοικονομική εταιρία που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, στη διεύθυνση 14 Wall Street, στον 52ο όροφο, όπου μέχρι το 1894 βρισκόταν το γραφείο και η οικία του θρυλικού τραπεζίτη J.P. Morgan, και έτσι το όνειρο μου να εργαστώ στην Wall Street έγινε πραγματικότητα.

To 2012 μετακόμισα στο Λονδίνο στην τράπεζα HSBC Private Bank, όπου στεγαζόταν σε ένα παλάτι επί της οδού Saint James και το 2016 κατάλαβα ότι ήταν καλή στιγμή να συνεργαστώ με τον πατέρα μου στα θέματα υδρογόνου. Ο πατέρας μου είχε ένα τεράστιο όραμα, που πλέον έχει γίνει πραγματικότητα, ξεκινώντας ένα μικρό εργαστήριο που στην συνέχεια έγινε τεχνοβλαστός, η γνωστή “start up”, όπου εκκολαπτόταν έρευνα πάνω στη δημιουργία συστημάτων που παράγουν υδρογόνο για βιομηχανική χρήση, με υψηλή ενεργειακή απόδοση και χαμηλούς ρύπους. Ερχόμενη στην Ελλάδα ανέλαβα να ολοκληρώσω μια μετοχική αύξηση κεφαλαίου με σκοπό να δημιουργηθεί μια εργοστασιακή παραγωγή και μια cutting edge εταιρία.

Ήταν εύκολος ο «απογαλακτισμός» από την Ελλάδα;

Ναι, ήταν σαφής η «έξοδος». Ένιωθα την αξία της Ελλάδας, και την ευκολία της, αλλά μου ήταν ξεκάθαρο το κάλεσμα στο εξωτερικό. Αρχικά στην Ισπανία, και όταν ήρθε η σωστή στιγμή βρήκα την ευκαιρία να μετακομίσω στη Νέα Υόρκη. Παρά το γεγονός ότι δεν είχα ξεκινήσει την διαδικασία εύρεσης εργασίας, και πάρα το γεγονός ότι η Αμερική εκείνο τον χρόνο βρισκόταν στη μέση της τραπεζικής κρίσης που χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν στον δρόμο, ήξερα ότι θα βρω τον δρόμο μου. Το αρχικό πλάνο μου ήταν να μείνω 1-2 χρόνια στο εξωτερικό, αλλά καθώς τα πράγματα πήγαιναν καλά, έμεινα συνολικά 13 χρόνια.

Κάπου εκεί προέκυψε η πιο δύσκολη μεταγραφή, που ήταν η επιστροφή στην Ελλάδα. Πολύ οργανικά μεν, και με υπέροχες συνθήκες και ρυθμούς, αλλά σίγουρα το πιο δύσκολο μέχρι τώρα εγχείρημα επαγγελματικά.

Τι συναισθήματα νιώσατε όταν εκλεγήκατε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Hydrogen Europe και στην συνέχεια στην Προεδρία του Clean Hydrogen Partnership της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;

Έντονα συναισθήματα επιτυχίας, ταπεινότητας και ευθύνης. Ήμουν και είμαι φοβερά ενθουσιώδης. Ήταν δύσκολη η εκλογή στο Διοικητικό Συμβούλιο του Hydrogen Europe. Την πρώτη χρονιά που ετέθη υποψήφια δεν εξελέγην.

Η διαδικασία απαιτεί μια καμπάνια 2 μηνών εκ μέρους του/ της υποψηφίου, όπου παραθέτει σε μια σειρά παρουσιάσεων τις προθέσεις και δέσμευση του/της προς τον οργανισμό του Hydrogen Europe δεδομένου ότι έχει πλήρη κατανόηση των στόχων, του ανοιχτού διαλόγου με την Ευρωπαϊκή Κομισιόν σε επίπεδα νομοθετικών πλαισίων, χρηματοδοτικών προγραμμάτων και στόχων, και μια ανάλυση για το πώς σκοπεύει να κρατήσει μια ουδέτερη στάση και αμερόληπτη ατζέντα σχετικά με την εκπροσώπηση και την θέση που ζητά στο Δ.Σ. Κατόπιν τα μέλη, οι εκπρόσωποι των εταιριών μελών, καλούνται να ψηφίσουν μεταξύ υποψήφιων κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης.

Ήταν μεγάλη η χαρά μου όταν εξελέγην το 2021, καθώς είχα κάνει μια καλή καμπάνια και είχα επενδύσει πολύ χρόνο και προσπάθεια, και είχα αποκτήσει εμπειρία πάνω στη διαδικασία.

Θυμάμαι εκείνο το πρωί συνδέθηκα στη Γενική Συνέλευση που γινόταν διαδικτυακά, και μετά από μια τελευταία παρουσίαση των υποψήφιων και της δικής μου ισοψηφίας με κάποιον άλλο υποψήφιο έγινε επανάληψη της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, και η Valerie Bouillion, η τότε Προέδρος του Hydrogen Europe, ανακοίνωσε τα αποτελέσματα σε ζωντανή σύνδεση, μετακινώντας την φωτογραφία μου στην κενή θέση της ομάδας του ΔΣ έδωσε το μήνυμα ότι είχα λάβει την θέση. Ήταν πολύ συγκινητική στιγμή. Δεν την ξεχνώ.

Ο κ. Γιώργος Χατζημαρκάκης υπήρξε μεγάλος μέντορας σε όλη την πορεία μου στο Hydrogen Europe καθώς και μεγάλο μέρος της ομάδας του. Αμέσως μετά την εισαγωγή στο ΔΣ του Hydrogen Europe προέκυψε η θέση στο Clean Hydrogen Partnership, όπου με εσωτερική ψηφοφορία από τα μέλη του συμβουλίου του Hydrogen Europe, εξελέγην ως μέλος. Ένα χρόνο αργότερα επιλέχθηκα για την θέση της Προέδρου.

Έχετε βρει τον επόμενο στόχο;

Ναι, ο επόμενος στόχος είναι μια νέα εταιρία παραγωγής συστημάτων υδρογόνου. Αυτή η νέα εταιρία θα συμπεριλαμβάνει όλα τα μαθήματα από τις περασμένες εμπειρίες και θα εισαχθεί πλέον στη σημερινή εποχή της αγοράς υδρογόνου, που βρίσκεται σε εμπορική φάση παραλείποντας την πιλοτική φάση των περασμένων 20 ετών.

Ποιες δυσκολίες καλείται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα σε έναν χώρο που ίσως ακόμη και σήμερα που τα στεγανά αρχίζουν να μην υπάρχουν, εξακολουθεί να θεωρείται ανδροκρατούμενος; Την αντιμετωπίζουν ίσως με δυσπιστία; Την αμφισβητούν; Πρέπει μονίμως να αποδεικνύει ότι αξίζει;

 Όχι καθόλου. Το αντίθετο θα περιέγραφα σαν τη δική μου εμπειρία. Σίγουρα υπάρχουν περιβάλλοντα που είναι ανδροκρατούμενα, και διοικούνται σαν κλειστά κλαμπ ανδρών, αλλά υπάρχουν και πολλοί οργανισμοί που υποστηρίζουν τις γυναίκες και τις προωθούν σε υψηλές ή και σε ύψιστες θέσεις. Στη δική μου καριέρα μέχρι τώρα ευτυχώς δεν είχα κάποια περιοριστική εμπειρία. Στην Αμερική το γενικότερο ήθος και η εταιρική κουλτούρα είναι η ισότητα, και οι περισσότεροι εργοδότες είναι πολύ προσεκτικοί. Στην Ευρωπαϊκή Κομισιόν δε, από τον νόμο η ισότητα είναι ρητά συνδεδεμένη με τις διοικητικές θέσεις. Το βλέπουμε και από την Πρόεδρο, κ. Ursula Von Der Lien, και από πολλές Διευθύνουσες θέσεις που διοικούνται από γυναίκες.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να εμπνεύσουμε τα νέα κορίτσια να ανοίγονται σε περισσότερες επιλογές στη ζωή τους και να τις ενθαρρύνουμε να μελετούν και να προοδεύουν στην σταδιοδρομία τους;

Τα νέα κορίτσια και τα νέα αγόρια έχουν όλο και περισσότερες επιλογές για ανάπτυξη και πρόοδο, μέσω των κοινωνικών δικτύων και των πληροφοριών που είναι διαθέσιμες και προσιτές για μας, αρκεί να έχουν και λίγη βοήθεια από τους κατάλληλους ανθρώπους.

Πάντα λέω ότι η «τύχη» όπως την ονομάζουμε, είναι μια συνταγή στόχων, θάρρους, πρόσβασης στην πληροφορία και επιλογής ενός μέντορα που να μας υποβοηθά. Αν σκεφτούμε πόσο καλύτερος και πόσο πιο ανεπτυγμένος θα ήταν ο κόσμος μας αν δεν επανανακαλύπταμε τον τροχό με κάθε εκκίνηση κάθε νέου ανθρώπου στη ζωή και την σταδιοδρομία, νομίζω ότι η ανθρωπότητα θα είχε κάνει άλματα. Η δική μου συμβουλή στους νέους είναι να αναζητούν πάντα δίπλα τους κάποιον άνθρωπο που θαυμάζουν, κάποιον στον οποίο θέλουν να μοιάσουν.

Τελικά είμαστε ο μέσος όρος των πέντε ανθρώπων από τους οποίους περιτριγυριζόμαστε περισσότερο στην καθημερινότητά μας, οπότε καλό είναι να επιλέγουμε το περιβάλλον μας συνειδητά.

Και σίγουρα να θέτουμε ξεκάθαρους στόχους, και πώς φτάνουμε εκεί. Λένε ότι ένας στόχος χωρίς πλάνο, είναι απλά ένα όνειρο. Και τέλος να μην περιορίζουμε τις σκέψεις μας. Αυτό που λέω πάντα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι έχουμε τον ίδιο αριθμό εγκεφαλικών κυττάρων. Το πώς τα εφοδιάζουμε με σκέψεις και στόχους, κάνει όλη τη διαφορά στην πορεία μας. Κανείς δεν είναι πιο έξυπνος ή πιο ικανός από τον άλλο. Αλλά κάποιοι είναι πιο θαρραλέοι, θέτουν στόχους, πιστεύουν σε αυτούς και δεν σταματούν μέχρι να τους πετύχουν. Αυτό κάνει όλη την διαφορά.

Σε ό,τι αφορά το αντικείμενό σας, την ενέργεια του υδρογόνου, με απλά λόγια ποια είναι τα οφέλη της για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για την Ελλάδα πιο συγκεκριμένα;

Η χρήση ενέργειας υδρογόνου προσφέρει σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη. Δεν παράγει ρύπους και θόρυβο- σκεφτείτε να στέκεστε πίσω από ένα λεωφορείο υδρογόνου, και να μην σας κόβεται η ανάσα από την εξάτμιση και η ακοή από τον θόρυβο και να βγάζει η εξάτμιση μόνο ατμό.

Σε κάποιες περιπτώσεις η ενέργεια υδρογόνου είναι αυτόνομη και ανεξάρτητη από το δίκτυο, που σημαίνει ότι το κάθε κράτος μέλος της Ε.Ε. δεν εξαρτάται από την τιμή ενέργειας άλλων χωρών, από πολέμους ή άλλους γεωπολιτικούς περιορισμούς.

Το Clean Hydrogen Partnership είναι ένα PPP (Private Public Partnership) που διαχειρίζεται 2,2 δισεκατομμύρια ευρώ σε μορφή επιδοτήσεων για έργα υδρογόνου. 1,2 δις ευρώ έρχεται από την Ευρωπαϊκή Κομισιόν και 1 δις ευρώ έρχεται από το Hydrogen Europe. Αυτά τα χρήματα δίδονται ως επιδοτήσεις μέσω διαγωνισμών κάθε χρόνο στους οποίους συμμετέχουν εταιρίες και ομάδες εταιριών από τα Ευρωπαϊκά κράτη μέλη, και τις χώρες του Mission Innovation (Αυστραλία, Εμιράτα, Τουρκιά, Ιαπωνία κλπ.) με στόχο την εκκίνηση έργων υδρογόνου, που σήμερα δεν έχουν οικονομικό όφελος, και χρήζουν επιδότησης έτσι ώστε να δημιουργηθούν.

Η Ελλάδα είχε επιτυχία σε επιδοτήσεις για τεχνολογίες υδρογόνου ύψους 50 εκατομμύριων ευρώ το 2022-2023, που σημαίνει ότι με αυτά τα χρήματα τοποθετείται ο «σπόρος» για να εκκολαφθούν συγκεκριμένα πλέγματα τεχνολογιών υδρογόνου, που αντικαθιστούν την χρήση ρυπογόνων μορφών ενέργειας, στην βαριά βιομηχανία, την ναυτιλία, τις δημόσιες επικοινωνίες.

Θα δούμε περιοχές όπως η Κόρινθος, η Κρήτη, η Δυτική Μακεδονία να αναπτύσσουν δίκτυα ενέργειας μέσω υδρογόνου, την επόμενη 2ετία θα δούμε 3 σταθμούς ανεφοδιασμού υδρογόνου για αυτοκίνητα, θα δούμε κτήρια να ηλεκτροδοτούνται από υδρογόνο.

Αυτά τα έργα έχουν ξεκινήσει και θα βρίσκονται σε λειτουργία και περαιτέρω ανάπτυξη άμεσα.

Στόχος είναι να δούμε περιοχές όπως την Δ.Μ. ή την Κρήτη να αποτινάξουν από το περιβάλλον τους τον λιγνίτη και το μαζούτ, και να καθαρίσει η ατμόσφαιρα για τους πολίτες, να μπορούμε να αναπνεύσουμε, και κυρίως να μπορεί να αναπνεύσει η επόμενη γενιά.

Ειδήσεις Τώρα

Ιαπωνία: Η στιγμή που το αεροπλάνο κόβεται στα δύο από τη φωτιά– Πώς κατάφεραν και διασώθηκαν οι επιβάτες

Κώστας Πελετίδης: «Θα ήθελα να με θυμούνται οι Πατρινοί, σαν τον γείτονά τους»

Πάτρα: Ο Χρήστος Κορδάς πρόεδρος του νέου Δημοτικού Συμβουλίου- Φωτό