Τελικά μας αρέσει ή όχι ο Λάνθιμος; Ο πατρινός σκηνοθέτης Παναγιώτης Φαφούτης παίρνει θέση

Πολύς θόρυβος τελευταία για τη θριαμβευτική πορεία της ταινίας «Poor Things» του διάσημου πλέον Ελληνα κινηματογραφιστή Γιώργου Λάνθιμου. Με την αναγγελία των 11 υποψηφιοτήτων για Οσκαρ- επίδοση πρωτοφανή για συμπατριώτη σκηνοθέτη- η συζήτηση έχει «φουντώσει» ακόμα περισσότερο. Εχουμε θεατές που θεωρούν την εν λόγω κομεντί φαντασίας περί ελευθερίας και χειραφέτησης «αριστούργημα», την ίδια στιγμή που άλλοι δεν  γοητεύτηκαν καθόλου.

Ο πατρινός σκηνοθέτης Παναγιώτης Φαφούτης μας μίλησε σχετικά καταθέτοντας τη δική του άποψη:

«Καταρχήν θα πω ότι δεν υπάρχει αντικειμενική θέαση της τέχνης. Αλλοι συγκινούνται με το Α και άλλοι με το B, κάποιοι θέλουν απλά να διασκεδάσουν …. Όλα είναι σεβαστά, τίποτα δεν είναι υποχρεωτικό. Το Γιώργο Λάνθιμο τον γνώρισα στη Σχολή Σταυράκου, όταν σπούδαζα στην Αθήνα και εκείνος, λίγο μικρότερος, σπούδαζε και ασχολούταν ήδη με τα γυρίσματα διαφημιστικών. Είχαμε συναντηθεί και στο Φεστιβάλ Δράμας όπου διαγωνίζονται ταινίες μικρού μήκους. Ηταν ένα κανονικό παιδί από γειτονιά του κέντρου της Αθήνας, συνήθως λιγομίλητος αλλά πάντα ευγενικός, συμμετείχε και σε συνδικαλιστικές δράσεις. Μέσα στους κύκλους του σινεμά, δε θεωρώ πως μάντευε κανείς την αλματώδη εξέλιξή του. Όταν παρουσίασε δηλαδή τον «Κυνόδοντα» θεωρήθηκε πολύ παράξενος για να του δώσει ώθηση. Το καλό είναι πως αμέσως μετά αποφάσισε να μην πάει στο Λος Αντζελες, αλλά επέλεξε το Λονδίνο και τα projects που ορίζει σφαιρικά ο ίδιος. Το στοίχημά του πέτυχε και κατόρθωσε να δοκιμάζει όλο και περισσότερα πράγματα. Πια το στυλ του είναι αναγνωρίσιμο, με χρήση ευρυγώνιων φακών, αναφορές σε σημαντικές ταινίες, στη λογοτεχνία κλπ. Δικαιωματικά συγκαταλέγεται στους κορυφαίους σκηνοθέτες της εποχής του».

 Τί σκέφτηκες όταν είδες το «Poor Tings»;

«Ότι πήρε ένα βιβλίο εποχής και το μετέφερε σε ένα άχρονο, φανταστικό περιβάλλον. Πως η ιστορία είναι πολύ πιο «εύκολη» να την παρακολουθήσεις από τις προηγούμενες. Συνεχίζονται οι πολλοί συμβολισμοί ενώ η πρωταγωνίστρια Εμμα Στόουν είναι τρομερά απολαυστική. Επειδή έχουν συνδέσει το Λάνθιμο με το λεγόμενο κίνημα «wird» θα έλεγα ότι το «Poor Things» είναι το λιγότερο αλλόκοτο από τις προηγούμενες ταινίες του. Στο φινάλε, βλέπουμε την ηρωίδα να επιστρέφει στο σπίτι και στην οικογένεια ενώ θέλει επιπλέον να σπουδάσει. Αυτό είναι ένα άλμα αν το συγκρίνουμε με το τέλος στον «Κυνόδοντα».