Άγιος Ανδρέας: Στις πόσες ΕΔΕ για αδιανόητους θανάτους νέων ανθρώπων θα καταλάβουμε άραγε ότι κάτι δεν πάει καλά;

Στην κοινή γλώσσα λέγεται «μαζεύτηκαν πολλά». Και κάποια από αυτά είναι και ακατανόητα.

Όπως ο θάνατος ενός κοριτσιού, μόλις 26 ετών, από πλευρίτιδα (με βάση το πόρισμα του ιατροδικαστή), ενώ αυτό νοσηλευόταν στο νοσοκομείο για παραπάνω από δέκα ημέρες.

Είχε προηγηθεί ο θάνατος ενός 49χρονου που προσήλθε με αρχές εμφράγματος και τον έδιωξαν λόγω μη εφημερίας για να καταρρεύσει αβοήθητος λίγα μέτρα από την είσοδο του νοσηλευτικού ιδρύματος. Στο ίδιο νοσοκομείο. Στον Άγιο Ανδρέα.

Εκεί, στον Άγιο Ανδρέα, και τα αναπάντητα  ερωτηματικά για το θάνατο του 28χρονου Παντελή Πολυδερόπουλου. «Είχε μια ενόχληση στον λαιμό, πήγε στο νοσοκομείο και ο γιατρός του είπε "δεν είναι κάτι, μπορείς να φύγεις". Την επόμενη μέρα, άφησε την τελευταία του πνοή.

Και τι συνέβη για όλα αυτά και πολλά άλλα που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας; Διατάσσεται ΕΔΕ! Το θέμα κάνει για λίγο το γύρο των ΜΜΕ και των συζητήσεων, ακολούθως το υπουργείο παραλαμβάνει το πόρισμα και το κρατάει ως επτασφράγιστο μυστικό, με το σταγονόμετρο οι δημοσιογράφοι και κατ΄επέκταση η κοινή γνώμη ενημερώνονται από διαρροές (κάπου είδα, κάπου άκουσα, κάτι ξέφυγε) για το αποτέλεσμα,  το οποίο είναι σχεδόν πάντα ομιχλώδες, και η ζωή συνεχίζεται μέχρι να φτάσουμε στο επόμενο περιστατικό και να ξεκινήσει νέος κύκλος της ομερτά.

Και απομένουν οι πολίτες να αναρωτιούνται, πώς είναι δυνατόν να σβήνει ένα κορίτσι 26 ετών μέσα στο νοσοκομείο από πλευρίτιδα, σαν να είμαστε στην εποχή των παγετώνων και όχι στο 2024, πώς είναι δυνατόν επί δέκα ημέρες ένα νοσοκομείο να μην είναι σε θέση να απαντήσει στην οικογένειά της επί της διάγνωσης των συμπτωμάτων, πώς είναι δυνατόν εν τέλει να πεθαίνουν νέα παιδιά και να μην αισθάνεται κανείς την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη και να παραιτηθεί.

Έχουν αρχίσει να μοιάζουν με πλυντήριο ευθυνών οι ΕΔΕ, εντός του οποίου ξεθωριάζουν τα πάντα και στο τέλος το «ύφασμα» της ουσίας καταλήγει ένα θολό πανί που χρησιμοποιείται για να σκεπάζονται ευθύνες, ελλείψεις, αδιαφορία, επικινδυνότητα, ανικανότητα και άλλα μικρόβια που ενδημούν στο σύστημα υγείας.

Είναι σαφές ότι μετά και το τελευταίο περιστατικό κανείς δεν καλύπτεται από τις δηλώσεις- σε κόπια- περί διαταγής διενέργειας ΕΔΕ, μάλλον θυμηδία προκαλείται στους πολίτες μαζί με ένα βαθύ και θλιβερό αίσθημα ανασφάλειας.

Στις πόσες ΕΔΕ άραγε θα καταλάβουμε ότι κάτι δεν πάει καλά; 

Και στους πόσους θανάτους νέων ανθρώπων θα συγκινηθεί κάποιος να αναλάβει την ευθύνη και να κινήσει διαδικασίες εξυγίανσης της κατάστασης  της δημόσιας υγείας;