Τέμπη: Συγκλονίζουν τα λόγια του πατέρα των δίδυμων που σκοτώθηκαν στο δυστύχημα

Συγκλονιστικά είναι τα λόγια του Νίκου Πλακιά, του πατέρα των δίδυμων κοριτσιών και θείουακόμα ενός κοριτσιού που σκοτώθηκαν στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών.

«Χορτάσαμε από συγγνώμες και πολιτικές ευθύνες» ανέφερε μεταξύ άλλων.

Τέμπη: Νέος πραγματογνώμονας ορίζεται για την έκρηξη στο μοιραίο τρένο

 «Δικαιοσύνη… Δύσκολη λέξη. Δικαιοσύνη για εμάς θα είναι να πάμε σπίτι, και να βρούμε τα παιδιά μας εκεί. Να συνεχίσουμε την ζωή μας. Αυτή που βρισκόμαστε τώρα δεν είναι ζωή. Υπάρχει η ζωή πριν τις 28 Φεβρουαρίου, και αυτή μετά το δυστύχημα. Αυτή θα ήταν η απόλυτη δικαιοσύνη, αλλά δεν γίνεται. Για αυτό είμαστε εδώ», είπε ο πατέρας στον ΑΝΤ1.

 Στη συνέχεια πρόσθεσε πως οι γονείς των αδικοχαμένων παιδιών που σκοτώθηκαν στα Τέμπη, θα κάνουν ό,τι μπορούν, για την δικαίωσή τους, τουλάχιστον, σε νομικό επίπεδο. «Τον τελευταίο καιρό γίνονται κινήσεις και δεν μπορώ παρά να είμαι ευχαριστημένος από την εισαγγελία Λαρίσης και από τον εφέτη-ανακριτή, καθώς και από την κα Αδειλίνη, η οποία ζήτησε την διερεύνηση κάθε αιτήματος των οικογενειών. Δεν μπορούμε, παρά να είμαστε ικανοποιημένοι, σε αυτό το χρονικό σημείο».

 Ερωτηθείς εάν όλο αυτό το διάστημα, τον πλησίασαν οι εταιρείες που εμπλέκονται στο δυστύχημα, ο Νίκος Πλακιάς απάντησε κατηγορηματικά πως «όχι, δεν τολμάνε να μας μιλήσουν. Δεν τολμάνε καν να μας αντιμετωπίσουν. Να μας πλησιάσουν να μας πουν τι; Να αποσυρθούμε; Να μας πουν ότι δεν φταίνε; Είναι αντίπαλοί μας στα δικαστήρια. Πρώτα είναι αυτοί και μετά τα πολιτικά πρόσωπα. Ακούσατε εσείς κάποια συγγνώμη; Πέρα από ότι αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη και η συγγνώμη από τους πολιτικούς, είδατε κάτι άλλο; Χορτάσαμε από συγγνώμες και πολιτικές ευθύνες. Ε και;».

 Πλέον, ο κ. Πλακιάς τονίζει πως τον πρώτο λόγο τον έχει η Δικαιοσύνη. «Βλέποντας και κάνοντας. Δεν θα σταματήσουμε εάν εμείς κρίνουμε ότι δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Μακάρι η δικαιοσύνη να κάνει το καθήκον της στο ακέραιο. Αυτή την στιγμή, είμαι στον σιδηροδρομικό σταθμό Καλαμπάκας. Σε δύο ώρες από τώρα, είχαν φύγει τα κορίτσια μου. Αυτό που θέλω να πω στον κόσμο, είναι ότι τους χρειαζόμαστε δίπλα μας. Όλοι μαζί, με μία φωνή, να φωνάξουμε ότι τα παιδιά φύγανε τόσο άδικα, μα τόσο άδικα… Δεν κάναμε τίποτα λάθος. Εμείς τα βάλαμε στο ασφαλέστερο μέσο, και μας έφεραν τα παιδιά κομμάτια. Αυτή είναι η αλήθεια».